Πριν από δώδεκα
χρόνια, περίπου, ένα ωραίο πρωινό ξύπνησα στη προσωπική μου ζούγκλα. Με
είχαν μόλις πετάξει από ένα αεροπλάνο σ΄ενα άγνωστο μέρος, ακατοίκητο,
γεμάτο άγνωστους κινδύνους, χωρίς σάκο επιβίωσης, χωρίς χάρτες για να
μπορέσω να βρω μια άκρη.
Όλα όσα ήξερα κι έκανα μέχρι τη προηγούμενη ημέρα είχαν εξαφανιστεί. Κάθε δικλείδα ασφαλείας είχε σπάσει, και μια φωνή μου είπε εντελώς στεγνά "αν μπορείς ζήσε".
Μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχα καμιά ιδέα απολύτως τι αντοχές διαθέτω. Τι φόβους έκρυβα που θα έπρεπε να τους αντιμετωπίσω. Τι ικανότητες είχα ώστε να μάθω νέα πράγματα και να προσαρμοστώ μέσα στο νέο τοπίο. Μάλιστα ο τρόπος που είχα αντιληφθεί το εγώ μου ήταν εντελώς απογοητευτικό γιατί υπήρχαν χιλιάδες πράγματα που ξεκίναγαν από τη φράση "δεν θα μπορούσα ποτέ..." Σκεφθείτε κάποιον που δεν μπορεί να κοιμηθεί χωρίς να έχει στο δωμάτιο ένα πορτατίφ αναμμένο, τη τηλεόραση, κλειδωμένες πόρτες ασφαλείας, κόσμο στα διπλανά δωμάτια, συνοικία φρουρούμενη και ικανότητα συστήματα συναγερμού για να τον ειδοποιούν σε κάθε εισβολή και ξαφνικά να τον πετάξουν σε ένα δάσος, χωρίς άλλους ανθρώπους γύρω, χωρίς όπλα, σε ένα τοπίο γεμάτο άγρια θηρία.
Το αυτονόητο είναι πως σε μια δυο μέρες το πολύ θα έχει γίνει μεζές ή θα έχει κλατάρει από το φόβο του ή θα έχει ψοφίσει στη πείνα ή θα γυρίζει τρελαμένος φωνάζοντας βοήθεια. Η έκπληξη είναι να βρεις αυτόν τον άνθρωπο μετά από καιρό και να ανακαλύψεις πως έχει φτιάξει μια καλύβα μέσα στο δάσος με τα χέρια του, έχει μέσα σ΄αυτήν φαγητό ικανό να τον κρατήσει για όσο έχει ανάγκη, να είναι οπλισμένος πλέον με δικά του αυτοσχέδια όπλα και το κουφό... να έχει φοβίσει διάφορα θηρία γύρω τα οποία σκέφτονται πλέον πολύ σοβαρά το κίνδυνο που διατρέχουν αν τον πλησιάσουν!
Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί ποτέ να απαιτήσει να είναι ελεύθερος, χωρίς απειλές και τρομοκρατίες, αν δεν μετρήσει πόση δύναμη διαθέτει , πόσα αποθέματα αντοχής έχει, πόση εφευρετικότητα διαθέτει για να βρει τρόπο να ξεφύγει από ότι μπορεί να απειλήσει τη ζωή του. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην γνωρίζει τον πολυμήχανο Οδυσσέα, φωτεινό παράδειγμα κάθε φορά που θέλουμε να περιγράψουμε την μακριά πορεία ενός ανθρώπου και τον αγώνα να βρει την Ιθάκη του. Όμως η Οδύσσεια είναι ένα έπος που αναζητά συνέχεια επαλήθευση. Την Οδύσσεια δεν μπορείς να την αγνοήσεις γιατί κάθε ψυχή που κυκλοφορεί πάνω στη γη είναι εκ των πραγμάτων πρωταγωνίστρια σε μια προσωπική Οδύσσεια.
Η σύγχυση και ο τρόμος που συνυπάρχουν αυτή τη στιγμή στα μυαλά των Ελλήνων, είναι η χρόνια αποφυγή τους να ξεκολλήσουν από τη Τροία που καίγεται. Η κατάρρευση όλων όσων γνωρίζαμε μέχρι τώρα, ίσως μοιάζει το χειρότερο που μπορούσε να μας συμβεί κι όμως βλέποντας τα πράγματα με μια άλλη οπτική ίσως είναι η ευκαιρία να μπούμε στη σχεδία που θα μας οδηγήσει πάλι σπίτι μας. Το πρόβλημα είναι πως οι περισσότεροι δεν έχουν ξεκαθαρίσει μέσα τους ποιο είναι το σπίτι τους. Που είναι η Ιθάκη τους. Κι ένα άλλο μέρος ενώ ξέρει, δεν τολμάει να ξεκινήσει το ταξίδι της επιστροφής. Δεν υπάρχει ΤΙΠΟΤΑ που να μην μπορεί να καταφέρει ένας αποφασισμένος Οδυσσέας. Δεν υπάρχει Θεός ή δαίμονας ικανοί να σταματήσουν τη πορεία του για την αγαπημένη του γη.
Για το ξεκίνημα όμως χρειάζεται αγάπη για ότι έχασες, δύναμη να το βρεις ξανά, δυνατά αντανακλαστικά κι εφευρετικότητα για να βρεις τους τρόπους να επιβιώσεις και να φτάσεις ακέραιος στο προορισμό σου. Η Τροία καίγεται. Και δεν είναι η πατρίδα σου αυτός εδώ ο ξένος τόπος. Εφτασες κατά λάθος από ένα πόλεμο που δεν ήταν καν δικός σου. Επιθύμησες πράγματα που δεν φυτρώναν στο τόπο σου κι ήσουν περίεργος να τ΄αγγίξεις να τα ανακαλύψεις. Τελικά δεν είχαν ούτε γεύση, ούτε χρώμα, ούτε άρωμα. Χρόνια ξενιτεμένος σ΄αυτό το ξένο κι άγονο τοπίο ξέχασες τις αληθινές γεύσεις που αγάπαγες, ξέχασες τα αγαπημένα σου πρόσωπα, ξέχασες την ομορφιά της απλότητας του σπιτιού σου. Όμως τώρα μέσα σ΄αυτό το τοπίο που καίγεται είναι η ώρα να ανέβεις πάνω στο πλοίο της επιστροφής και να προλάβεις πριν οι μνηστήρες σου πάρουν όλα αυτά που είναι η ζωή σου, η ψυχή σου, ο λόγος που ζεις.
Πέταξε κάθε άχρηστο φορτίο για να είναι ελαφρύ το πλοίο μέσα στις καταιγίδες που θάρθουν, πάρε μαζί σου τους πιο πιστούς συντρόφους, φτιάξε τα δικά σου όπλα για τους εχθρούς που θα σε απειλήσουν, αφουγκράσου τα μηνύματα που θα σου στείλουν οι Θεοί σου και προχώρα. Αν τίποτα από αυτά δεν είσαι ικανός να κάνεις, μείνε στο ξένο που καίγεται, και σβήσε μαζί του, χωρίς να δώσεις την ευκαιρία στον εαυτό σου να δοκιμάσει αν είχε την ικανότητα και το θάρρος να βρει την αληθινή του πατρίδα.
Ας διώξουμε επί τέλους τους μνηστήρες από τη ζωή μας κι ας βγάλουμε το πολυμήχανο Οδυσσέα από μέσα μας. Αυτός ο τόπος που καλούμαστε να υπερασπίσουμε δεν είναι κάτι το αφηρημένο. Δεν είναι μια οποιαδήποτε τελεία στο χάρτη που μπορεί να διαφύγει της προσοχής μας. Είναι η Ιθάκη. Γύρω μας απλώνεται ολόκληρη η ιστορία μας. Ως πότε θα συνεχίσουμε να την αγνοούμε?
Όλα όσα ήξερα κι έκανα μέχρι τη προηγούμενη ημέρα είχαν εξαφανιστεί. Κάθε δικλείδα ασφαλείας είχε σπάσει, και μια φωνή μου είπε εντελώς στεγνά "αν μπορείς ζήσε".
Μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχα καμιά ιδέα απολύτως τι αντοχές διαθέτω. Τι φόβους έκρυβα που θα έπρεπε να τους αντιμετωπίσω. Τι ικανότητες είχα ώστε να μάθω νέα πράγματα και να προσαρμοστώ μέσα στο νέο τοπίο. Μάλιστα ο τρόπος που είχα αντιληφθεί το εγώ μου ήταν εντελώς απογοητευτικό γιατί υπήρχαν χιλιάδες πράγματα που ξεκίναγαν από τη φράση "δεν θα μπορούσα ποτέ..." Σκεφθείτε κάποιον που δεν μπορεί να κοιμηθεί χωρίς να έχει στο δωμάτιο ένα πορτατίφ αναμμένο, τη τηλεόραση, κλειδωμένες πόρτες ασφαλείας, κόσμο στα διπλανά δωμάτια, συνοικία φρουρούμενη και ικανότητα συστήματα συναγερμού για να τον ειδοποιούν σε κάθε εισβολή και ξαφνικά να τον πετάξουν σε ένα δάσος, χωρίς άλλους ανθρώπους γύρω, χωρίς όπλα, σε ένα τοπίο γεμάτο άγρια θηρία.
Το αυτονόητο είναι πως σε μια δυο μέρες το πολύ θα έχει γίνει μεζές ή θα έχει κλατάρει από το φόβο του ή θα έχει ψοφίσει στη πείνα ή θα γυρίζει τρελαμένος φωνάζοντας βοήθεια. Η έκπληξη είναι να βρεις αυτόν τον άνθρωπο μετά από καιρό και να ανακαλύψεις πως έχει φτιάξει μια καλύβα μέσα στο δάσος με τα χέρια του, έχει μέσα σ΄αυτήν φαγητό ικανό να τον κρατήσει για όσο έχει ανάγκη, να είναι οπλισμένος πλέον με δικά του αυτοσχέδια όπλα και το κουφό... να έχει φοβίσει διάφορα θηρία γύρω τα οποία σκέφτονται πλέον πολύ σοβαρά το κίνδυνο που διατρέχουν αν τον πλησιάσουν!
Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί ποτέ να απαιτήσει να είναι ελεύθερος, χωρίς απειλές και τρομοκρατίες, αν δεν μετρήσει πόση δύναμη διαθέτει , πόσα αποθέματα αντοχής έχει, πόση εφευρετικότητα διαθέτει για να βρει τρόπο να ξεφύγει από ότι μπορεί να απειλήσει τη ζωή του. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην γνωρίζει τον πολυμήχανο Οδυσσέα, φωτεινό παράδειγμα κάθε φορά που θέλουμε να περιγράψουμε την μακριά πορεία ενός ανθρώπου και τον αγώνα να βρει την Ιθάκη του. Όμως η Οδύσσεια είναι ένα έπος που αναζητά συνέχεια επαλήθευση. Την Οδύσσεια δεν μπορείς να την αγνοήσεις γιατί κάθε ψυχή που κυκλοφορεί πάνω στη γη είναι εκ των πραγμάτων πρωταγωνίστρια σε μια προσωπική Οδύσσεια.
Η σύγχυση και ο τρόμος που συνυπάρχουν αυτή τη στιγμή στα μυαλά των Ελλήνων, είναι η χρόνια αποφυγή τους να ξεκολλήσουν από τη Τροία που καίγεται. Η κατάρρευση όλων όσων γνωρίζαμε μέχρι τώρα, ίσως μοιάζει το χειρότερο που μπορούσε να μας συμβεί κι όμως βλέποντας τα πράγματα με μια άλλη οπτική ίσως είναι η ευκαιρία να μπούμε στη σχεδία που θα μας οδηγήσει πάλι σπίτι μας. Το πρόβλημα είναι πως οι περισσότεροι δεν έχουν ξεκαθαρίσει μέσα τους ποιο είναι το σπίτι τους. Που είναι η Ιθάκη τους. Κι ένα άλλο μέρος ενώ ξέρει, δεν τολμάει να ξεκινήσει το ταξίδι της επιστροφής. Δεν υπάρχει ΤΙΠΟΤΑ που να μην μπορεί να καταφέρει ένας αποφασισμένος Οδυσσέας. Δεν υπάρχει Θεός ή δαίμονας ικανοί να σταματήσουν τη πορεία του για την αγαπημένη του γη.
Για το ξεκίνημα όμως χρειάζεται αγάπη για ότι έχασες, δύναμη να το βρεις ξανά, δυνατά αντανακλαστικά κι εφευρετικότητα για να βρεις τους τρόπους να επιβιώσεις και να φτάσεις ακέραιος στο προορισμό σου. Η Τροία καίγεται. Και δεν είναι η πατρίδα σου αυτός εδώ ο ξένος τόπος. Εφτασες κατά λάθος από ένα πόλεμο που δεν ήταν καν δικός σου. Επιθύμησες πράγματα που δεν φυτρώναν στο τόπο σου κι ήσουν περίεργος να τ΄αγγίξεις να τα ανακαλύψεις. Τελικά δεν είχαν ούτε γεύση, ούτε χρώμα, ούτε άρωμα. Χρόνια ξενιτεμένος σ΄αυτό το ξένο κι άγονο τοπίο ξέχασες τις αληθινές γεύσεις που αγάπαγες, ξέχασες τα αγαπημένα σου πρόσωπα, ξέχασες την ομορφιά της απλότητας του σπιτιού σου. Όμως τώρα μέσα σ΄αυτό το τοπίο που καίγεται είναι η ώρα να ανέβεις πάνω στο πλοίο της επιστροφής και να προλάβεις πριν οι μνηστήρες σου πάρουν όλα αυτά που είναι η ζωή σου, η ψυχή σου, ο λόγος που ζεις.
Πέταξε κάθε άχρηστο φορτίο για να είναι ελαφρύ το πλοίο μέσα στις καταιγίδες που θάρθουν, πάρε μαζί σου τους πιο πιστούς συντρόφους, φτιάξε τα δικά σου όπλα για τους εχθρούς που θα σε απειλήσουν, αφουγκράσου τα μηνύματα που θα σου στείλουν οι Θεοί σου και προχώρα. Αν τίποτα από αυτά δεν είσαι ικανός να κάνεις, μείνε στο ξένο που καίγεται, και σβήσε μαζί του, χωρίς να δώσεις την ευκαιρία στον εαυτό σου να δοκιμάσει αν είχε την ικανότητα και το θάρρος να βρει την αληθινή του πατρίδα.
Ας διώξουμε επί τέλους τους μνηστήρες από τη ζωή μας κι ας βγάλουμε το πολυμήχανο Οδυσσέα από μέσα μας. Αυτός ο τόπος που καλούμαστε να υπερασπίσουμε δεν είναι κάτι το αφηρημένο. Δεν είναι μια οποιαδήποτε τελεία στο χάρτη που μπορεί να διαφύγει της προσοχής μας. Είναι η Ιθάκη. Γύρω μας απλώνεται ολόκληρη η ιστορία μας. Ως πότε θα συνεχίσουμε να την αγνοούμε?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου