Οι κλασικοί ελληναράδες. Αυτοί που καβλώνουν με την εθνική ομάδα ποδοσφαίρου και έχουν ποδοσφαιροποιήσει και την πολιτική. Ακούς κατά καιρούς για το “ελληνικό μεγαλείο”, για τον “περήφανο ελληνικό λαό”, για το “οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες”. Μάλλον οι μαλάκες αντέχουν σαν Έλληνες. Δεν αντέχω ν’ ακούω πλέον άλλες τέτοιες “πατριωτικές” υστερίες. Η μεγάλη σαπίλα αυτής της κοινωνίας, αυτή που κυοφορείται στα σπλάχνα της, είναι πολύ πιο βαρυσήμαντη από τα ποσοστά της ΝΔ ή του εκφασισμού του 7% που ψήφισε Χρυσή Αυγή.

Οι δικαιολογίες είχαν τελειώσει εδώ και καιρό. Δεν μπορούσε κανείς να υποστηρίξει πια, πως δεν ήξερε. Όλα έγιναν συνειδητά. Ο σκεπτόμενος πολίτης σαφώς θα νιώθει μια βαθιά απογοήτευση για την κατάντια αυτής της μάζας. Που υπέκυψε σε μια μακρά λίστα εκβιασμών, τρομοκρατικών διλημμάτων και ωμών παρεμβάσεων από το εξωτερικό. Που γονάτισε υπό το βάρος ενός νομίσματος κι από αυτό που ήταν μια ζωή: Μια μάζα φιλοτομαριστών και εγωκεντρικών, ένα τσούρμο παρτάκηδες.
Απορεί κανείς για το πόσοι κρετίνοι μπορούν να χωρέσουν σε μια τόσο μικρή χώρα. Είναι όλοι αυτοί, που δεν έχουν ούτε ένα δράμι ηθικής. Αρκεί που έχουν καταθέσεις (αλήθεια σε λίγους μήνες χωρίς αυτές, τι θα κάνουν;), το αυτοκινητάκι τους και για όλα τα υπόλοιπα που αφορούν την ζωή τους να κάνουν κουμάντο άλλοι. Με ποιο ανάστημα αυτά τα φοβισμένα ανθρωπάκια, θα έχουν το θράσος να διαμαρτυρηθούν για τους νέους φόρους, για την μείωση του μισθού ή της σύνταξης, για τον άνεργο που έχουν σπίτι τους;
Κοιτάω τ’ αποτελέσματα των εκλογών και παρατηρώ:  Στην πιο φτωχή περιφέρεια της Ελλάδας (και από τις φτωχότερες στην Ευρώπη), την Ήπειρο, η ΝΔ ξεπερνάει το 34%. Η αποχή συνολικά, ξεπέρασε το 38%. Προφανώς, αυτοί που δεν ψήφισαν έχουν λυμένα τα προβλήματά τους και οι εκλογές είναι ένα βαρετό σπορ. Κάποιοι τους έπεισαν ότι η συμμετοχή τους δεν έχει σημασία. Επίσης, οι δημοσιογράφοι των μεγάλων καναλιών, ξαναβρήκαν το χρώμα τους. Τους βλέπεις ότι χαίρονται και χαμογελάνε ανακουφισμένοι. Η Τρέμη, ο Πρετεντέρης, ο Καψής. Παραδίπλα, όλοι οι “δεινόσαυροι” της ΝΔ. Αυτές τις μέρες, μέχρι να έρθει η ημερομηνία των επαναληπτικών εκλογών, σε πολλούς εργασιακούς χώρους, από την Eurobank και τον Μαρινόπουλο, μέχρι μικρότερες επιχειρήσεις που τυχαίνει να δουλεύουν άτομα του περιβάλλοντός μου, οι εργοδότες σαν να ήταν συνεννοημένοι, απειλούσαν τους εργαζόμενους πως αν δεν βγει πρώτο κόμμα η ΝΔ, οι ίδιοι δεν θα είχαν δουλειά.
Κι όμως ο Σαμαράς έχει χάσει. Αρχικά, γιατί ο φόβος μπορεί να χειραγώγησε ένα μεγάλο κομμάτι, αλλά δεν θα κρατήσει για πάντα. Κι ούτε είναι απόδειξη εξουσίας με γερά ποδάρια. Δεύτερον, η εμμονή του σε λαϊκίστικα διλήμματα τύπου “ευρώ ή χάος”, του στερούν και την παραμικρή διαπραγματευτική δυνατότητα που ο ίδιος νομίζει πως έχει. Δεν είναι τυχαίο που στις πρώτες του δηλώσεις, δεν υπάρχει πουθενά η λέξη  ”επαναδιαπραγμάτευση” που την είχε θέσει ως προμετωπίδα της προεκλογικής ρητορείας. Μόνο τήρηση των υπογραφών. Και σιγά που ο Αντωνάκης θα κάτσει σε τραπέζι για διαπραγματεύσεις.
Η ΝΔ θα συνεχίσει ακόμη πιο απόλυτα το πρόγραμμα λιτότητας και θα είναι ακόμη πιο “συμβατή” με τις έξωθεν εντολές. Η δεξιά πάντα ήταν αυταρχική και το σκληρό της πρόσωπο σε συνδυασμό με τον ναζισμό, είναι καμπανάκια κινδύνου για όλους μας. Η ατομική ευθύνη πλέον είναι μεγαλύτερη. Η κοινωνική διάλυση βρίσκεται προ των πυλών. Για μένα, ακόμη πιο επικίνδυνος, είναι ο λόγος που χρησιμοποίησε η ΝΔ για να σπείρει εμφυλιακό κλίμα, που σε συνδυασμό με τον υπό διαμόρφωση ναζισμό μέσα στην ελληνική κοινωνία, προοιωνίζει για πολύ άσχημες καταστάσεις. Για μαύρες μέρες. Η βία πλέον ρέει στις γειτονιές και στους δημόσιους χώρους. Κάποια στιγμή για να τραφεί θα θελήσει αίμα, περισσότερο αίμα.
Και τότε θέλω να σε δω μαλάκα ελληναρά. Όταν μετά την φτώχεια, θα ζήσεις και πόλεμο. Και τότε θα παρατήσεις το smartphone σου και τις τσάρκες στα clubs. Τότε δεν θα σου μείνει τίποτα από αυτά που σήμερα ακόμη πιστεύεις ως θεούς σου. Και θα καταρρεύσεις. Αλλά δεν θα σε λυπηθώ. Ούτε όταν σου πάρουν το σπίτι, ούτε όταν χάσεις την δουλειά σου. Γιατί να το κάνω; Στα φώναζα για χρόνια, για καιρό πολύ, αλλά δεν ήθελες ν’ ακούσεις.
Δεν βρίσκω λόγο να γράφω πια χιλιοειπωμένα πράγματα που όλοι βλέπουμε, αλλά μερικοί κάνουν πως δεν βλέπουν. Έχει στεγνώσει το σάλιο, έχουν τελειώσει μελάνια, έχουν πιαστεί τα δάχτυλα στο πληκτρολόγιο.

Καληνύχτα Ελλάδα.

Τα χειρότερα έρχονται.

Τίποτα δεν είναι όπως ήταν.

strangejournal