ΜΙΚΡΑ ΒΗΜΑΤΑ

Στις 18 Ιούνη θα έρθει κάτι ανάποδα? Όχι. Ένα και μοναδικό πράγμα θα είναι ουσιώδες και θα πρέπει να έχει συμβεί. Το διαζύγιο από τα κόμματα που ρήμαξαν το τόπο . Ένα διαζύγιο δεν συμβαίνει γιατί κάποιος έχει καπαρώσει ήδη το τέλειο έρωτα και μπορεί να ξεφορτωθεί το παλιό. Συμβαίνει γιατί έχει επέλθει ρήξη με αυτό που υπήρχε μέχρι τώρα. Κι ένας άνθρωπος παίρνει το θάρρος να προχωρήσει σε μια νέα πραγματικότητα χωρίς να ξέρει τι θα συμβεί. Μπορεί να βρει αυτό που ψάχνει, μπορεί και όχι. Αλλά η ώθηση για να το δοκιμάσει  είναι η σιγουριά πως αυτό που μέχρι τώρα βίωνε ήταν σάπιο, τελειωμένο, ανίκανο να εκπληρώσει τις προσδοκίες, τα όνειρά του, ψυχοφθόρο κι επικίνδυνο.

Η απόφαση να φύγεις από κάπου για ένα άγνωστο δρόμο είναι σκληρή. Δύσκολη. Με αβέβαιο μέλλον. Αλλά η επιμονή να παραμένει κάποιος σε κάτι που βρωμάει είναι ανοησία, δειλία, ταπείνωση του εαυτού, εθισμός σε βλαβερή ουσία.

Το να πιστεύει κανείς πως στις 18 Ιουνίου θα μας έρθει έτοιμη σαν δώρο από τον ουρανό,  η λύση σε όλες τις «ασθένειες» που μαστίζουν τη πορεία της χώρας και του λαού της είναι αφέλεια. Για να μη πω ανοησία.  Δεν υπάρχουν έτοιμες λύσεις που να τους τακτοποιήσουν όλους και να είμαστε μια μεγάλη ευτυχισμένη οικογένεια. Η  πατρίδα πλήττεται και σέρνεται πληγωμένη εδώ  και πολλούς αιώνες.  Και για να αρχίσουν να κλείνουν οι πληγές της θα πρέπει να γυρίσουμε το μέσα έξω. Θα πρέπει να βρούμε το νήμα από την αρχή και ν΄ακολουθήσουμε έναν άλλο δρόμο, πράγμα το οποίο δεν ξέρω ποιος έχει τη διάθεση, την ικανότητα, την αντίληψη για να το πολεμήσει.

Οπότε, καλό  είναι να κάνουμε ένα ένα βήμα, με υπομονή και ν΄αφήσουμε στους νέους ανθρώπους την ευκαιρία να ονειρευτούν, να σχεδιάσουν στο μυαλό τους ένα καινούργιο κόσμο. Δύσκολο βέβαια, γιατί η αθλιότητα αυτή που ονομάζεται δυτικός πολιτισμός, και που στο παρόν στάδιο έχει μετατραπεί σε απόλυτο υμνητή των πλέον ευτελών κι αισχρών ανθρώπινων επιθυμιών, έχει γερές δαγκάνες απλώσει πάνω σε κάθε ανθρώπινο μυαλό,  αλλά πάντα υπάρχει ελπίδα για κάποιον να ξεφύγει.

17 Ιούνη είναι εκλογές. Γι΄αυτό πολλοί από εμάς αν και  δεν πιστεύουμε στην αλλαγή μέσω μιας εκλογικής αναμέτρησης, αναγκαζόμαστε να δώσουμε σημασία στην ημερομηνία γιατί αυτή τη φορά μοιάζει όπως η ημερομηνία που βάζει κάποιος που θέλει να κάνει μια δύσκολη προσπάθεια. Στις 17 Ιούνη θα κόψω το κάπνισμα, θα ξεκινήσω δίαιτα, κλπ.  Η ίδια ανάγκη υπήρχε και στις 16, ή στις 15 του προηγούμενου χρόνου, ή και 10 χρόνια πριν, ή ακόμα από την ώρα που γεννηθήκαμε, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι νοιώθουν ασφαλείς να ορίσουν συγκεκριμένη μέρα συνειδητοποίησης μιας απόφασης που πρέπει οπωσδήποτε να πάρουν.

Πολύ περισσότερο όταν σ΄αυτή τη δύσκολη απόφαση έχουν κι άλλους, χιλιάδες συμμάχους, εθισμένους στην ίδια κακή συνήθεια που θέλουν επί τέλους να πουν ένα φτάνει, η ημερομηνία απόφασης είναι ορόσημο για το ξεκίνημα ενός μεγάλου ταξιδιού.

Στις 18 Ιούνη ο Έλληνας δεν θα έχει αποτοξινωθεί από τα δηλητήρια που τον ποτίζουν εδώ και πολύ καιρό ,  (το αποτέλεσμα των οποίων είναι πλήρης απόφραξη των πνευματικών του αρτηριών με τη σαβούρα  της μεταπολίτευσης),  αλλά θα ξέρει πως στις 17 Ιούνη έκοψε μια κακή συνήθεια.  Είπε 17 Ιούνη κόβω το δικομματισμό.

18 θα μετράει απλά μια μέρα χωρίς.  Κανείς δεν μας διαβεβαιώνει πως η ζωή χωρίς το παλιό δικομματισμό δεν θα έχει νέες υποτροπές. Να φύγουμε δηλαδή από τη μια πρέζα και να πέσουμε στην άλλη. Κανείς δεν μας διαβεβαιώνει πως  δεν θα ονειρευόμαστε το παλιό καλό ρουσφέτι, την γλυκιά γεύση της λαμογιάς, τον ήσυχο και νοικοκυρεμένο ραγιαδισμό μας, αλλά θα έχει γίνει ένα μικρό βηματάκι αποτοξίνωσης.

Όλα θα ήταν απλούστερα αν ένας από μηχανής θεός,  μας έδειχνε την αθλιότητά μας, τη πλάνη που ζούμε, τις ψευτιές που έχουμε γεμίσει το μυαλό και τη ψυχή μας, με ένα μαγικό ραβδί. Ενα τρέιλερ λίγων λεπτών  καλωδιωμένο μέσα στο κεφάλι μας απ΄ευθείας να μας σοκάρει απότομα, χωρίς έλεος κι όποιος αντέξει. Αλλά επειδή αυτό δεν θα γίνει,  εύχομαι  τουλάχιστον ένα πρώτο μικρό βηματάκι.

vasiliskos