ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΠΕΡΑΣΕ ΠΟΤΕ ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΟΥΣΟΥΛΙΣΜΑ ΣΤΟ ΤΡΕΞΙΜΟ. ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΑΙ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΥΠΗΡΞΑΝ ΠΟΛΛΕΣ ΣΚΟΥΝΤΟΥΦΛΕΣ.

Σε ένα άρθρο από το ξένο τύπο είχα συγκρατήσει αυτή τη φράση

Το να σπάσουν τα νεφρά της Ελλάδας είναι σήμερα επιτακτική ανάγκη για την άρχουσα ευρωπαϊκή τάξη

Συγκρατείστε το αυτό όταν θα πάτε στις κάλπες.

Συγκρατείστε επίσης το γεγονός πως μια κυβέρνηση έχει καταδικάσει σε θάνατο μια κοινωνία χωρίς ίχνος ντροπής. Χωρίς ούτε μια στιγμή να χαμηλώσει τα μάτια απέναντι στους πολίτες που κορόιδεψε, εξευτέλισε κι έριξε σε μεγάλες συμφορές. Και ξέρετε γιατί? Γιατί δεν κάνουν πολιτική. Κάνουν μπίζνες.  Παίζονται μεγάλα ποσά στα διεθνή τραπέζια και τσιμπολογάνε όλοι. Άλλοι το μεγάλο κομμάτι της πίτας και τα σκυλάκια τους τα ψίχουλα που πέφτουν κάτω από το τραπέζι.  Δεν υπάρχουν κράτη, λαοί, ιδιαιτερότητες ή ανάγκες.

Όπως μια πολυεθνική ασχολείται με τη προώθηση των προϊόντων της και αντιμετωπίζει το εργατικό της δυναμικό σε σχέση με το πόσο κοστίζουν και τι αποφέρει από κέρδη. Πόσο χρήσιμοι ή άχρηστοι είναι στα πλάνα της αγνοώντας ακόμα και πως είναι το όνομά τους, ή αν είναι ελεύθεροι, παντρεμένοι, αν έχουν παιδιά και θεωρούν απαράδεκτο να ζητήσει κάποιος άδεια για πράγματα που θεωρούν ανάξια κέρδους όπως π.χ.  αν στο σπίτι είναι κάποιος που πεθαίνει και χρειάζεται το παιδί του να τον ξεπροβοδίσει, αν η γυναίκα γεννάει στο νοσοκομείο το παιδί, αν το παιδί αυτό ψήνεται στο πυρετό κι έχει ανάγκη από τη  μάννα του.

Έτσι κι αυτού του είδους οι κυβερνήσεις στο μοντέλο των ελεύθερων αγορών, ή για να το λέμε καλύτερα στο ελεύθερο παζάρι ανθρώπινων ζωών, κάνουν μπίζνες κι αυτή είναι η μοναδική προτεραιότητα. Δεν υπάρχει άλλη. Μην το ψάχνετε.

Και στο θάνατο μια κοινωνίας πάντα, γίνονται χοντρές μπίζνες. Μεγάλες μπίζνες. 

Μην γελαστείτε ούτε για μια στιγμή και πιστέψετε πως αυτοί που ελέγχουν τα κράτη και σχεδιάζουν τον καλύτερο τρόπο για να αυγατίζουν τα κέρδη τους, να κατοχυρώνουν τη θέση εξουσίας τους, να ικανοποιούν τον αχυρένιο τους εαυτό, γιατί τίποτα περισσότερο δεν είναι από σκιάχτρα, έχουν έστω και μια ελάχιστη θέση στα σχέδιά τους για το αν εσύ, εγώ ή ο γείτονάς μας ζήσει ή πεθάνει.

Είμαστε προϊόντα.  Αναλώσιμα. Χρησιμεύουμε ή όχι στα κέρδη. Αν το να καλοπερνάμε είναι χρήσιμο για τα άλφα σχέδια θα μας ρίξουν δολώματα, αν η εξαθλίωσή μας φέρνει περισσότερες μπίζνες θα μας εξαθλιώσουν.

Δεν υπάρχει συνδετικό κρίκος ανάμεσα σ΄αυτά τα ανθρωποειδή και τον κοινό άνθρωπο, παρά μόνο σαν τροφή.

Σταματήστε να έχετε τύψεις λοιπόν για το αν είστε υπόδειγμα πολίτη, αν πληρώνετε στην ώρα τους λογαριασμούς, αν γίνεστε ρεζίλι στη τράπεζα αν καθυστερήσει το δάνειο, αν κοροϊδεύετε με οποιοδήποτε τρόπο στο γραφείο, αν ρίξετε τη ψήφο σας στα αδέσποτα σκυλιά καλύτερα παρά σ΄αυτούς. Σταματήστε να αναρωτιέστε τι κάνει ο σωστός πολίτης.

Δεν υπάρχει πλέον σωστός πολίτης.  Υπάρχουν μόνο μαλάκες,  λαμόγια ή οι συνειδητά εκτός συστήματος ψυχή και σώμα.  Μαλάκας εκείνος που δεν κάνει μπίζνες αλλα συνεχίζει με θρησκευτική κατάνυξη να εξυπηρετεί τα λαμόγια που κάνουν και χαράζει τη ζωή του και τη ζωή των παιδιών του στα πρότυπα που οι δήμιοί του υπέδειξαν. Λαμόγιο εκείνος που μετατρέπεται σε ανάλογο σκιάχτρο για μια χούφτα ευρώ, γιατί στα μάτια της στυγνής εξουσίας οι εξυπηρετητές τους οι οποίοι προκειμένου να είναι καλοδεχούμενοι στις λέσχες τους ξεπουλάνε και την ίδια τους τη μανα, είτε λέγονται κυβερνήσεις, είτε είναι άτομα, μοιάζουν το ίδιο όπως έβλεπαν οι γερμανοί κατακτητές εκείνους τα άθλια ανθρωπάκια με τις κουκούλες ή τους μαυραγορίτες.  Συνειδητά εκτός είναι λίγοι. Ελάχιστοι. Τρελοί, ανυπάκουοι, θαρραλέοι, με το μυαλό να δουλεύει κολασμένα, αντίθετα από ότι δουλεύει των υπόλοιπων. Είναι εκείνο το παιδάκι που δε γούσταραν πολύ οι μανάδες στο σχολείο, που το είχαν σε επιτήρηση οι δάσκαλοι και που συνεχώς προσπαθούσε να το συνετίσει ο παππάς της ενορίας ...

Σταματήστε να σκέφτεστε ποιοι είναι πατριώτες και ποιοι όχι από όσους μας κυβερνάνε. Δεν έχουν καμιά διασύνδεση στο μυαλό τους με τέτοιου είδους ζητήματα. Σταματήστε να αναρωτιέστε αν υπάρχει ίχνος ηθικής ή αξιοπρέπειας. Δεν υπάρχει. Δεν νοιώθουν τη χρησιμότητα του να είναι ηθικοί ή αξιοπρεπείς.  Θα ένοιωθαν τα παραπάνω αν ο πατριωτισμός, η ηθική και η αξιοπρέπεια είχαν καλή τιμή στο χρηματιστήριο.

Ένας φίλος γνωρίζοντας ακριβώς το τρόπο που σκέφτομαι και το τρόπο που ζω, με ρώτησε γεμάτος απορία προχτές. Δεν μπορώ να καταλάβω τι κάνεις μέσα σ ΄αυτό μπλογκ. Αφού από όσα έχεις να πεις λες τα μισά. Και πολλά ξέρω ότι τα γράφεις σαν να είναι ένα τρίτο άτομο που λειτουργεί «όπως πρέπει» Από πότε λειτουργείς εσύ «όπως πρέπει»?

Του απαντώ λοιπόν πως δεν υπάρχουν άνθρωποι που γεννιούνται όρθιοι. Όλοι τέζα είμαστε, ανήμποροι να κάνουμε ένα βήμα , και μετά από μεγάλους κόπους συρσίματος και μπουσουλίσματος όπου πέφτουμε κάθε τρεις και λίγο, απλώνουμε το χέρι να πιάσουμε κάποιον που του έχουμε εμπιστοσύνη πως δεν θα μας ρίξει, τη μάνα, το πατέρα, τη γιαγιά, το παππού, κι όταν με το χαμόγελό τους ξεθαρρέψουμε, τολμάμε το πρώτο βήμα.  Το ότι σταθήκαμε όρθιοι είναι μια στιγμή μέθης του δημιουργού.  Ένα ξέσκασμα από τα συνηθισμένα. Ένα παίξιμο στο ζάρι ποιο ζώο θα σηκωθεί....

Δεν μπορεί κανείς από νεογέννητα να ζητήσει να τρέξουν.  Κι οι περισσότεροι Έλληνες αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε μια θέση τόσο ανήμπορη όπως τα νεογέννητα. Μπορεί το χέρι που θα απλώσουν να τα προδώσει τελικά αλλά επί τέλους από κάπου πρέπει να  ξεκινήσει κάποιος που θέλει να σπάσει το καθησυχασμό της μήτρας.  Από κάπου κι ας φάει τα μούτρα του.

vasiliskos