«Η απελπισία είναι η τιμή που πρέπει να πληρώσεις όταν επιμένεις σε έναν ακατόρθωτο στόχο», Graham Green, Βρετανός συγγραφέας.
Ποιος είναι ο στόχος; Εδώ μιλάμε για κατάρρευση. Πολιτική. Κοινωνική. Πολιτισμική.
Η ελληνική κοινωνία, εν έτη 2012, περνά την μεγαλύτερη ίσως κρίση της. Υφίσταται αλλαγές. Ριζικές. Αλλοιώνεται.
Πολιτικοί τριγυρνούν σαν τις άδικες κατάρες στα επιβλητικά κτήρια της Βουλής. Ψάχνουν το μαργαριτάρι που θα τους κάνει να λάμψουν. Και αυτό κλεμμένο είναι. Απ’ έξω; Η απελπισία κοιτάζει. Συνεπαίρνει.
Ο μικρόκοσμος μιας σακατεμένης Βουλής
Κάθε ομάδα αποτελεί και έναν μικρόκοσμο. Μια κοινωνία. Υπάρχουν πολλών λογιών άνθρωποι και αντιλήψεις που την απαρτίζουν.
Ισχυρογνώμονες. Πιο ευάλωτοι. Αποφασιστικοί. Δυναμικοί. Δευτεραγωνιστές – όχι απαραίτητα εξ’ επιλογής-. Φύσει ασυνείδητοι ή σε στυλ «με παρέσυρε το ρέμα».
Πολλές φορές αυτές οι κοινωνίες σπάνε. Κάτι χαλάει. Χωρίζονται. Διασπόνται. Τα μέλη τους όμως ακολουθούν τελικά τόσο διαφορετικές κατευθύνσεις όσο η ένταση της στιγμής της απόφασης δείχνει; Ίσως όχι.
Μια τέτοια μικρή κοινωνία είναι και η Βουλή. Οι κοινοβουλευτικές ομάδες. Ολόκληρο το πολιτικό σύστημα. Η ιστορία γράφεται ξανά την φετινή χρονιά.
300 άνθρωποι. Πριν μπουν εκεί μέσα ίσως και να είχαν διαφορετική συνείδηση. Να ήταν πολιτικά όντα. Το κοστούμι και η γραβάτα, η δερμάτινη τσάντα και μια σούμα από φακέλους και χαρτούρα είναι αρκετή για να καταπατηθούν οι ιδεολογίες και τα «πιστεύω». Ο λόγος. Τώρα έχουν ομοιογενοποιηθεί. Είναι όλοι ίδιοι. Γιατί φωνάζουν; Τις πταίει;
Κρίση χρέους. Μνημόνια. Δανειακές συμβάσεις. Περικοπές. Ολοένα και περισσότεροι Έλληνες στο όριο της φτώχειας. Μέτρα. Η αφετηρία όλου του κακού.
Κόντρες που πάντα καταλήγουν σε συμφωνία. Την ώρα της κρίσης, της ουσιαστικής, της κοινωνικής, της πολιτικής, της συνειδησιακής. Κανείς δεν αντιδρά. Μας εμπαίζουν. Τώρα;
Κάλιο… 10 και στο χέρι
Κόμματα. Νέες προτάσεις. Φρέσκες ιδέες και λύσεις. Κινητικότητα στους βουλευτικούς κόλπους. Από ποιούς; Από όσους δεν άντεξε ούτε το σπίτι τους. Από «πολιτικά κτήνη» που θέλουν με ένα απλό βήμα να χαράξουν την κόκκινη γραμμή που θα τους διαχωρίσει, θα τους αναστήσει, από αυτό που ήταν ως τώρα.
Αυτές οι μετακινήσεις πολιτικών από τον ένα πολιτικό σχηματισμό στον άλλο, οι ιδρύσεις νέων, δεν ωφελούν κανέναν. Είναι ένα πασάλειμμα και ένα κουκούλωμα όσων προηγούνται.
Ιδού τι υπάρχει και είναι πλήρως ανεξάρτητα από την ιδεολογία του πολιτικού χώρου όπου τοποθετούνται:
· ΠΑΣΟΚ – Κοινωνική Συμφωνία – Άρμα Πολιτών κεντρικά
· ΝΔ – ΛΑΟΣ - Ανεξάρτητοι Έλληνες – Δημοκρατική Συμμαχία – Χρυσή Αυγή εκ δεξιών
· Συνασπισμός – ΣΥ.ΡΙΖ.Α – ΚΚΕ – ΔΗΜΑΡ – Ανταρσία εξ’ αριστερών
Στην πολιτική, άλλωστε, τρία πράγματα δεν κάνεις: δεν υποχωρείς, δεν ανακαλείς και δεν παραδέχεσαι τα λάθη σου. (Ναπολέων Βοναπάρτης). Με βάση αυτό συνεχίζουν την ίδια στρατηγική και οι Έλληνες πολιτικοί.
Εκλογές 2012: Φίδι στον κόρφο μας
Εκλογές 2012. Η 6η του φετινού Μάη θα αλλάξει τα δεδομένα. Ο λαός πια δεν οραματίζεται.
Μια φίλη, λέει «δεν χρειαζόμαστε ήρωες. Εμείς είμαστε οι ήρωες της ζωής μας». Έχει δίκιο. Οι εμπνευστές ήταν για άλλες εποχές. Τότε που τα παραμύθια αναγγέλλονταν στα μπαλκόνια. Και κάποιοι ζούσαν μέσα από αυτά. Τότε που όλοι κομματικοποιημένοι και φανατισμένοι, κυματίζοντας τα πράσινα και μπλε σημαιάκια, έβγαιναν στους δρόμους και πανηγύριζαν τις μεγάλες ιδέες που δεν έγιναν πράξη.
Τώρα βρίσκονται στο ίδιο σημείο. Είναι όλοι έτοιμοι στην ουρά να ρίξουν το γνωστό «δαγκωτό». Μεγάλο ποσοστό απέχει. Δεν υπάρχουν μέτρα και σταθμά. Άλλοι πάλι δεν βάζουν μυαλό.
Για ποιον θα πανηγυρίσουν; Για τους νεοσύλλεχτους και ταυτόχρονα παλιοσειρές της ελληνικής πολιτικής σαπίλας. Άκυρο. Τώρα θα είναι αλλιώς. Τα άφησαν όλα πίσω και κάνουν το μεγάλο βήμα. Αλήθεια αν μετρήσει κανείς όλα αυτά τα ΜΕΓΑΛΑ ΒΗΜΑΤΑ πόσες φορές θα είχε καταφέρει να διακτινιστεί στο φεγγάρι και πίσω πάλι; Αναπάντητο ερώτημα. Όπως και οι κλήσεις που τους κάνουν χρόνια τώρα οι ψηφοφόροι.
Αλήθεια έχει σκεφτεί κανείς πως θα είναι η επόμενη μέρα; Η 7ηΜαΐου...
Πολυκομματική Βουλή και μια κυβέρνηση συνεργασίας περιμένουν στην πόρτα και είναι έτοιμες να εισβάλλουν. Είναι η λύση; Δεν συνεννοούνται. Τους δόθηκε προθεσμία 5 μηνών για να το αποδείξουν. Ήδη από τις 5 πρώτες μέρες, φάνηκε η δυσπροσαρμογή που θα ακολουθούσε. Όλοι εναντίον όλων και το γνωστό «κάτω οι πάνω».
Και κάπως έτσι το κεφάλαιο «Εκλογές» παρομοιάζεται με φίδι. Ύπουλο πράγμα. Και δόλιο. Θα πουν. Θα υποσχεθούν. Θα διασπαστούν. Θα κινήσουν γη και ουρανό. Θα ξαναπείσουν; Θα ξανακαθοδηγήσουν; Ουδείς ξέρει.
Το «θα» , ας μην ξεχνάμε, είναι η πρώτη λέξη που μαθαίνουν τα πρωτάκια του πολιτικού σχολείου.
Η πολιτική γεωγραφία της μεταπολίτευσης έχει διαβρωθεί σημαντικά. Κανένας πολιτικός χώρος δεν μπορεί να διατηρήσει την τάξη. Είτε κάποιος θέλει να λέγεται σοσιαλιστής ή κεντρώος, είτε δεξιός ή αριστερός. Σημασία δεν παίζει η ιδεολογία των τύπων αλλά της αντίληψης των πραγμάτων...
πηγη:kostasxan.blogspot
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου