Μέρα Τετάρτη. Ώρα 9 το πρωί. Πλατεία Συντάγματος. Ένας άνθρωπος 77 χρονών νεκρός. Αυτόχειρας. Δεν είναι ο πρώτος. Και δυστυχώς δεν θα είναι ο τελευταίος. 534 αυτοκτονίες έχουν γίνει αυτή την τριετία της κρίσης. Το όνομά του Δημήτρης Χρίστουλας. Συνταξιούχος φαρμακοποιός, ετών 77. 
Πόσες αυτοκτονίες συμβαίνουν καθημερινά, αλλά δεν τις μαθαίνουμε. H πράξη του 77-χρονου, απέκτησε άλλη βαρύτητα γιατί συνέβη στο κέντρο της Αθήνας, στο πιο -και συμβολικά να το δεις- ηχηρό σημείο, στην πλατεία Συντάγματος. Η πράξη του πήρε πολιτική διάσταση, τόσο για τον τόπο που επέλεξε για να δώσει τέλος στην ζωή του, όσο και για το εκκωφαντικό σημείωμα που άφησε:

«Η κατοχική κυβέρνηση Τσολάκογλου εκμηδένησε κυριολεκτικά την δυνατότητα επιβίωσής μου που στηριζόταν σε μια αξιοπρεπή σύνταξη που επί 35 χρόνια εγώ μόνον (χωρίς ενίσχυση κράτους) πλήρωνα γι’ αυτή.
Επειδή έχω μια ηλικία που δεν μου δίνει την ατομική δυνατότητα της δυναμικής αντίδρασης (χωρίς βέβαια να αποκλείω ότι αν ένας Ελληνας έπαιρνε το καλάσνικωφ ο δεύτερος θα ήμουν εγώ) δεν βρίσκω άλλη λύση από ένα αξιοπρεπές τέλος πριν αρχίσω να ψάχνω στα σκουπίδια για τη διατροφή μου.
Πιστεύω πως οι νέοι χωρίς μέλλον, κάποια μέρα θα πάρουν τα όπλα και στην πλατεία συντάγματος θα κρεμάσουν ανάποδα του εθνικούς προδότες όπως έκαναν το 1945 οι Ιταλοί στον Μουσολίνι (πιάτσα πορέτο του Μιλάνου)».
Εδώ έχουμε φτάσει. Να πρέπει να κάνεις θεαματικό το τέλος σου για να σε προσέξουν. Για να δοθεί άλλη βαρύτητα σε ένα από τα θύματα των απάνθρωπων πολιτικών. Σκεφτόμουν να μην γράψω αυτό το κείμενο. Δεν έβρισκα νόημα να μιλήσω, γιατί οι περισσότεροι ήταν λαλίστατοι. Ακόμη και το event συγκέντρωσης στο Σύνταγμα για την μνήμη του νεκρού, διοργανώθηκε γρήγορα.
Ναι, ζούμε στην εποχή των social media. Το κατανοώ. Δεν ξέρω αν αυτά τα αντανακλαστικά προκύπτουν από πραγματική ανθρωπιά ή εξαρτημένη αντίδραση σε γεγονότα που προκαλούν θόρυβο. “Να μην συνηθίσουμε τον θάνατο” ήταν το σύνθημα. Να μην συνηθίσουμε στα happenings, λέω εγώ.
Όσο για τους πολιτικούς ρεζίληδες τύπου Μπεγλίτη, αποδεικνύουν πόσο σκατόψυχοι και αποκτηνωμένοι είναι από την εξουσία. Δεν θέλω να αναπαράγω τις δηλώσεις του, γιατί με πιάνουν στομαχικές κράμπες. Γι’ αυτούς είμαστε ανώνυμοι, απλοί αριθμοί. 0 15-χρονος, ο 77-χρονος, ο συνταξιούχος, ο άνεργος. Λες και δεν έχουμε ονόματα ή ψυχές.
Η βαθύτερη ανάγκη να διατηρήσεις την αξιοπρέπειά σου, όταν θέλουν να στην κλέψουν και να την κρεμάσουν σε τροπαιοθήκες, είναι η ύστατη αχτίδα που λάμπει μέσα στον καθένα μας και δεν μπορούν να μας την πάρουν.
ΥΓ. Συλλυπητήρια σε όσους τον αγαπούσαν.
ΥΓ2. Δείξτε ενδιαφέρον για τους ανθρώπους γύρω σας. Νοιαστείτε.
ΥΓ3. Ο Καμίνης πως και δεν έβγαλε καμιά ανακοίνωση, ότι ο αυτόχειρας δεν πήρε άδεια και λέρωσε την πλατεία;

strangejournal