Βλέπεις το ύφος του Βενιζέλου και την χυδαιότητα στην κενή ρητορική του. Παρατήρησε τις γκριμάτσες και την γλώσσα του σώματος του Σαμαρά, που αυτάρεσκα ποζάρει σαν κακός ηθοποιός β’ ρόλου. Άκου δηλώσεις στελεχών των 2 κομμάτων εξουσίας, με την αλαζονεία που βαφτίζουν “λαϊκισμό” όποιον μιλάει για φαγητό και θέρμανση. 
Οι επαγγελματίες της πολιτικής σκηνής μιλάνε τόσο σίγουρα, σαν να ήρθαν από άλλον πλανήτη και οι πολιτικές που ακολούθησαν οι ίδιοι δεν διαδραμάτισαν κανέναν ρόλο στην σημερινή κατάσταση. Συμπεριφέρονται σαν να είναι σίγουροι πως δεν θα τιμωρηθούν για τις πράξεις και τις αποφάσεις τους. Μάλιστα ενοχλούνται και μόνο στην ιδέα να ελεγχθούν.

Οι καλοταϊσμένοι κηφήνες της Μεταπολίτευσης, έχουν ανάγει την πολιτική σε σπορ της αριστοκρατίας. Πιστεύουν πως μπορούν να παίζουν με τον λαό, εφαρμόζοντας ότι κατέβει στο κεφάλι τους, χωρίς να τους πειράζει κανείς. Μόνο που η πολιτική δεν είναι γκολφ, ούτε ιππασία. Είναι σύνολο μεθόδων και πρακτικών που διαμορφώνουν την κοινωνία και τον τρόπο ζωής. Επομένως, όταν βασανίζεις ανθρώπινες ψυχές, όταν παρανομείς και όταν δεν εξυπηρετείς το δημόσιο συμφέρον και το κοινό καλό, πρέπει να τιμωρείσαι. Δεν είναι αδιανόητο να τιμωρείσαι για εγκλήματα. Όσο κι αν σκούζεις ότι “σώζεις την χώρα”.
Θα υποστηρίξει κανείς, ότι κάποιοι τους ψήφισαν. Σωστό. Μόνο που υπάρχουν και κάποιοι που δεν τους ψήφισαν. Η αντιπροσωπευτική δημοκρατία έχει το εξής ελάττωμα, ανεξαρτήτως προσώπων: Δίνει την δυνατότητα στους αντιπροσώπους του λαού (τους εκλεγμένους), να στερούν την εξουσία από αυτόν που υποτίθεται πως την ασκεί στην δημοκρατία, δηλαδή από τον ίδιο τον λαό. Πως; Με το να έχουν όλα τα εργαλεία (νομοθετικά, εκτελεστικά, δικαστικά κτλ) για να οχυρωθούν πίσω από θέσεις εξουσίας και να πετάξουν έξω από την εξίσωση τους πολίτες.
Και μάλιστα μπορούν να ψηφίζουν νόμους για την ασυλία τους, να προστατεύονται και να μην οδηγούνται ενώπιον της δικαιοσύνης, όσο εφαρμόζουν πολιτικές, με την άνεση, σαν να απολαμβάνουν παρτίδα μπριτζ. Επομένως δεν είναι ζήτημα μόνο η αλλαγή προσώπων-διαχειριστών της εξουσίας, αλλά αλλαγή πολιτεύματος. Αυτό ήταν και ένα από τα αιτήματα των αγανακτισμένων.
Η Ε.Ε. ανατρέπει από μόνη της τα πρόσωπα που δεν υπηρέτησαν στο απόλυτο το γράμμα της, απλά και μόνο για να διαιωνιστεί το μοντέλο της καπιταλιστικής δημοκρατίας. Αυτό σημαίνει ότι οι βουλευτές (ειδικά του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ) είναι ταγμένοι στην εξυπηρέτηση αυτών που επωφελούνται από την λιτότητα και την κρίση. Κι αυτό δεν συμβαίνει επειδή απαραίτητα πρέπει να είναι λαμόγια, αλλά επειδή οι βουλευτές εκεί ανήκουν. Στον κόσμο των μεγαλοκαρχαριών.
Ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι αντιλαμβανόμενοι το ότι “οι αντιπρόσωποι της λαϊκής βούλησης” δεν είναι παρά διεκπεραιωτές συμφερόντων. Εκατομμύρια άνθρωποι βρίσκονται χωρίς δουλειά ανά την Ευρώπη και οι θιασώτες του νεοφιλελεύθερου λόμπι μιλάνε για ανάκαμψη. Ανάκαμψη χωρίς δουλειές, που ακούστηκε; Μάλιστα επειδή θα δημιουργηθούν και νέες κρίσεις (γιατί έτσι λειτουργεί το οικονομικό μοντέλο), θα μας το χρησιμοποιήσουν ως επιχείρημα ότι δεν πέτυχε απόλυτα η λιτότητα.
Δηλαδή, θα μας πουν, δεν είχατε αρκετές αντοχές, ώστε να αντέξετε χωρίς φαγητό, δεν ήσασταν και τόσο σκληροτράχηλοι για να υπομένετε την αφαίμαξή σας. Δεν πεθάνατε αρκετοί για να πετύχει το δημοσιονομικό πρόγραμμα. Γιατί περί αυτού πρόκειται. Στην νέα φεουδαρχία που προσπαθεί να θερίσει κάθε κοινωνικό κεκτημένο, σαν σχιζοφρενείς οι νεοφιλελεύθεροι προσπαθούν να πείσουν πως οι αριθμοί θα ρυθμιστούν μόνοι τους, οι αγορές θα απελευθερώσουν την δημοκρατία, αρκεί οι άνθρωποι να μην χρειάζονται φαγητό, στέγη, φάρμακα και σχολεία. Και βέβαια να μην διαμαρτύρονται που δεν τα έχουν. Οι τράπεζες να είναι καλά…

strangejournal