Άστεγος

Πριν από καμιά 20αριά μέρες, ανακάλυψα πως στη γειτονιά μου υπάρχει ένας άστεγος. Έχω δει τρεις ακόμα άστεγους –που κοιμούνται μαζί-, αλλά αυτοί είναι σχεδόν ένα χιλιόμετρο από το σπίτι μου. Αυτός ο άστεγος είναι δίπλα στο σπίτι μου. Τον βλέπω κάθε μέρα.
Δεν περίμενα να δω άστεγο σε αυτή τη γειτονιά αλλά κι άλλα πράγματα δεν περίμενα να δω και τα είδα.
Κοιμάται στην είσοδο ενός κλειστού καταστήματος – υπάρχει μια εσοχή και κοιμάται εκεί.
Την πρώτη φορά που τον είδα, στα πόδια του κοιμόταν ένας σκύλος. Τις επόμενες ημέρες, κατάλαβα πως ο σκύλος είναι φίλος του και είναι άστεγοι παρέα.

Οπωσδήποτε, είναι κάπως περίεργο να κοιμάσαι εσύ μέσα και να κοιμάται ο άλλος έξω. Πάντως, η γειτονιά τον βοηθάει τον άνθρωπο – το διαπίστωσα αρκετές φορές.
Προχτές το βράδυ, βγήκα μια βόλτα και είδα πως ο άστεγος δεν ήταν εκεί. Ήταν μόνο ο σκύλος.
Την ώρα που επέστρεφα, βλέπω πάλι το σκύλο στην ίδια θέση. Ο άστεγος πουθενά.
Κάνω μερικά βήματα και ακούω πίσω μου να γίνεται χαμός. Ο άστεγος επέστρεψε και ο σκύλος έκανε πάρτι. Χαρές ο σκύλος, γλυκόλογα και χάδια στον σκύλο ο άστεγος, δεν σταματούσαν με τίποτα.
Κάπως έτσι, προχτές το βράδυ σκέφτηκα πως ο άστεγος μπορεί να είναι και ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος της γειτονιάς μας.
Και για μια ακόμα φορά μου ήρθε στο μυαλό ο Χέλντερλιν: «Εκεί που αυξάνεται ο κίνδυνος, εκεί υπάρχει και η σωτηρία».

pitsirikos