Εσείς κι όχι εμείς !

Γράφει ο Θόδωρος Γαλανόπουλος 

 

 

 

Εμένα ο θεός, ή η φύση, όπως θέλετε πείτε το, με έκανε να χάσω τα μαλλιά μου από πολύ νωρίς! Έτσι όταν πηγαίνω στα κουρεία ζηλεύω αυτούς που κουρεύονται με τα πολλά μαλλιά τους! Άραγε τη χώρα μας τη ζηλεύει κανένας με το κούρεμα που της έκαναν στα χρέη της!   Μα τι λες, χριστιανέ μου, θα μου πείτε! Ποιος να ζηλέψει όλα αυτά τα κερατιλίκια που μας φόρεσαν, περισσότερα από τα μαλλιά της κεφαλής μας, και τώρα τάχα μας τα κούρεψαν, αλλά στην ουσία τα φυλάνε για να τα μοιράσουν σε όλους τους Έλληνες να έχουν να πορεύονται για καμιά εκατοστή χρόνια!
Ξέρετε δε τι με πειράζει περισσότερο κι εμένα και πολλούς συμπολίτες  μας;  Πώς μας ηρθαν στην πλάτη μας όλα αυτά τα χρέη, εμείς που δεν χρωστούσαμε ούτε μια δεκάρα το περίπτερο της γειτονιάς μας; Να είχαμε γλεντήσει, να είχαμε δανειστεί  και  να κάναμε το κορόιδο, να είχαμε κλέψει το γείτονα ή το κράτος, να είχαμε σπαταλήσει, να ζούσαμε μποέμικα, θα λέγαμε εντάξει ήρθε η ώρα μας  να πληρώσουμε! Αλλά, άλλος εργάτης, άλλος υπάλληλος, άλλος εμποράκος που ίσα που τα κουτσοβολεύαμε,αλλά πάντα τυπικοί στις υποχρεώσεις μας, γιατί γαμω τα υπουργεία σας  να κάνετε τη χώρα νταμάρι, παράγκα τους καραγκιόζη που να μην μπορεί να συνέλθει ούτε σε εκατό χρόνια;  Τι σας φταίξαμε εμείς και η πατρίδα που σας τη δώσαμε να την κυβερνήσετε;    

Ο καπετάνιος που ρίχνει το καράβι στα βράχια , αν γλυτώσει το ναυάγιο θα πάει φυλακή, εσείς θέλετε να ξαναπάτε στη θέση σας, στη Βουλή σε υπουργεία, σε διευθύνσεις, τράπεζες, και οργανισμούς!    Το έχουν πει οι ψυχολόγοι και δεν έχουν άδικο. Ο δολοφόνος τριγυρνάει στον τόπο του εγκλήματος, έτσι κι εσείς θέλετε να τριγυρνάτε γύρω από εκεί που εξελίσσονται τα πολιτικά δρώμενα! Θα καταντήσω γραφικός, αλλά θα επαναλαμβάνω όσο μπορώ και όσο μου δίνεται η ευκαιρία από τα μέσα ενημέρωσης! Αφήστε τις καρέκλες και φύγετε πριν φάτε τα καρεκλοπόδαρα στο κεφάλι! Δεν λέτε να ξεκολλήσετε! Ακόμα και σε νέα και δυναμικά κόμματα της αριστεράς, μαθαίνω ότι κανείς δεν θέλει να δώσει τόπο σε νέους ανθρώπους και τα γερόντια έχουν γίνει ένα με τις πολυθρόνες  και δεν λένε να πάρουν τα αρθριτικά τους και την άνοιά τους να πάνε να τα μοιραστούν αλλού, παρά μόνο θέλουν και αυτοί να μας σώσουν!  

 Φτωχύναμε, μπορεί να φτωχύνουμε κι άλλο, πληρώνουμε όλη μέρα λογαριασμούς, τόκους,  πανωτόκια  και χρέη!  Ένα πράγμα μόνο μπορεί να απαλύνει τον πόνο μας και να κάνει το δράμα μας λιγότερο τραγικό! Να μην σας ξαναδούμε ποτέ στη ζωή μας!  Να φύγετε να πάτε αλλού! Εσείς, όχι εμείς!