Όταν κλείνεις την πόρτα στην δημοκρατία, μπαίνει η ακροδεξιά απ' το παράθυρο.

Γράφει ο Κλεισθένης.

 

Το πολιτικό μας σύστημα ψυχορραγεί, πεθαίνει, οι λόγοι γνωστοί, χιλιοειπωμένοι.

Ο δικομματισμός κατέρρευσε.

Η δημοκρατία δολοφονήθηκε.

Το σύνταγμα κουρελιάστηκε.

Η εθνική κυριαρχία χάθηκε.

Ο λαός πτώχευσε.

Η ελπίδα άφαντη, το τούνελ ατελείωτο, χωρίς φως.

Η απελπισία βασιλεύει.

Η αριστερά γιγαντώνεται, χωρίς προοπτική.

Η ακροδεξιά στο προσκήνιο.

Ο λαός στο περιθώριο.

Πλήρες αδιέξοδο.

Όλα για να παραιτηθεί ο λαός, να τρομοκρατηθεί, να σκύψει, να υποταχθεί.

Χωρίς στηρίγματα, χωρίς αξιοπρέπεια, χωρίς υπερηφάνεια, χωρίς Ελλάδα.

Οι προτεινόμενες λύσεις; Η μια χειρότερη απ' την άλλη.

Αναξιοκρατία, ραγιαδισμός.

Η κοινωνία χωρισμένη στα δύο. Οι μεν (λίγοι) καλοζούν, στον κόσμο τους, αδιαφορούν, οι δε (πολλοί) άνεργοι, φτωχοί, εξαθλιωμένοι, προδομένοι, παρατημένοι στην τύχη τους.

Όλα συνηγορούν για εκτροπή, για χαοτικές καταστάσεις.

Ο κίνδυνος μεγάλος, προ των πυλών.

Το κερασάκι στην τούρτα; Η νομιμοποίηση της ακροδεξιάς.

Η δημοσκοπική άνοδός της. Η ένταξή της στα κόμματα σαν ομότιμου και ισοδύναμου εταίρου.

Η επιβράβευσή της απ' το σάπιο πολιτικό σύστημα.

Η κάλυψή της με δημοκρατικό μανδύα.

Η ωραιοποίησή της.

Η επιβολή της στην κοινωνία σαν αναγκαιότητα, σαν χρησιμότητα, σαν γενεσιουργό λύσεων.

Όλα για να μείνει ο λαός στο περιθώριο, εξαθλιωμένος, έτοιμος να αποδεχτεί τα προτάγματα-προστάγματα της ακροδεξιάς, ενάντια σε ότι αυτή θέλει, ενάντια σε ότι αυτή θεωρεί εχθρικό, επικίνδυνο, κατακριτέο.

Η πατρίς κινδυνεύει, νυν υπέρ πάντων αγών, πολεμικά εμβατήρια, αντικομμουνιστικές κορώνες, πατριώτες και μιάσματα.

Καμία αναφορά στα αίτια και τους υπεύθυνους για την καταστροφή της χώρας, κουκούλωμα και ατιμωρησία των πάντων.

Αντιγερμανισμός, αντιαμερικανισμός, αντιτουρκισμός, αντί, αντί, αντί...

Οι ξένοι δηλώνουν, “όλοι είμαστε Έλληνες”, ξεκινούν φιλελληνικό κίνημα, θυμίζει παλιές εποχές.

Οι Έλληνες ηγετίσκοι ανθέλληνες, εθελόδουλοι, yes-men, υποτακτικοί, εισπράκτορες των τοκογλύφων.

Υπερβάλω;