Τάσεις φυγής από την πόλη που έπαψε να ονειρεύεται, παρατάθηκε η νιότη μου, δεν θέλω να μεγαλώσω, θέλω να κουβαλώ τη βαλίτσα μου στο χρόνο, δεν συμβιβάζομαι με τίποτα κι με κανέναν, αισθάνομαι τυχερός κι γεμάτος θάρρος κι θράσος, θα ήμουν ευτυχέστερος με μια χούφτα χιόνι στις αποσκευές μου, μικρό αγόρι που επιμένει ακόμα στην έκπληξη κι το μέλλον που του επιφυλάσσεται απ’ τον καιρό κι τους χιλιάδες δρόμους.
Δεν ανήκω πουθενά, όσο μεγαλώνω βιαίως η ανεξαρτησία κι η ελευθερία χτυπούν κόκκινο, δεν με νοιάζουν τα λεφτά, να προκαλώ εντύπωση κι να απλώνω περγαμηνές αυθεντίας, ταξίδια κι γνώση τα όνειρά μου, γιαπωνέζικο χιόνι κι ματαιότητα στο σακίδιο του χρόνου, παραμύθια κι χαμόγελα, μεγάλωσα με πολλή τύχη κι ξεγνοιασιά, ευτυχία είναι τα κοτσύφια που μουρμουρίζουν τον καινούργιο σκοπό στη σκεπή που αψηφά το κρύο.
Θέλω να φύγω από αυτή τη πόλη, κομμάτια τούρτας κι μπόλικη σαμπάνια στις πλατείες του κόσμου, καλοσύνη κι χαρά, Νέα Υόρκη κι Τόκιο, αφήνω πίσω τα λευκά περιστέρια της θλίψης, χαμόγελα από ανθρώπους που με πλήγωσαν, ναι, είμαι πικραμένος κι ίσως απαρηγόρητος αλλά με ξυπνά απ’ το λήθαργο το χιόνι, προπάντων αυτό, κρύο κι αναζωογονητικό, εισχωρεί στο κελί κι τσακίζει τα σίδερα της δικής μου φυλακής.
theelfatbay
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου