Έλλειμμα

Παρατηρώ τους γύρω μου στα λεωφορεία κι στα τρένα, στους δρόμους κι στα παγκάκια της Αθήνας, στα καταστήματα κι στις εισόδους των εκκλησιών, στις πόρτες σπιτιών κι στα αυτοκίνητα κι διακρίνω μια παραίτηση ανάμεικτη με οργή κι αποπροσανατολισμένο φθόνο, συντηρητικό μίσος κι απουσία ουσιαστικού προτάγματος για πράγματα που μας ανήκουν, εκλεπτυσμένη μισανθρωπία κι καρτερικότητα για επιστροφή στα ασύδοτα χρόνια των ’90s.

Η πραγματικότητα είναι διαφορετική κι σκληρότερη από ό,τι περιμέναμε, ο φθόνος των ΚΚέδων κι των συριζοκουκουλοφόρων, η εντατικοποίηση του κατατρεγμού από αναρχοφασίστες κι μπάχαλα ολκής, η ελπίδα της λαμογιάς κι του εθελοτυφλισμού εξακολουθούν να ενδημούν σαν νόσος στο οθωμανικό κατάλοιπο της ενδοχώρας όπου η μανία για καταναλωτισμό κι κανιβαλισμό ελλοχεύει παρέα με την κακομοιριά κι την ιδιοτέλεια αγνοώντας την αλλαγή κι την έκπληξη.
Ο μπάσταρδος λαός των Ελλήνων, που ακκίζεται σε θέματα αιματολογικής συνέχειας, στρατόκαυλης υπεροχής κι εθνικιστικού οίστρου, αντιπαλεύει το «ξένο» κι το «αιμοβόρο» τέρας του ευρωπαϊκού πολυεθνικού κράματος, κρίνει προς πάσαν κατεύθυνση, εξαπολύει μύδρους κατά παντός υπευθύνου χωρίς να κάνει τον κόπο της αυτοκριτικής κι των λαθών του, σε ένα σύστημα που τάϊζε εξαρχής την ημιμάθεια κι τον εγωκεντρισμό του όλα αυτά τα χρόνια της Μεταπολίτευσης.
Δεν είμαι αισιόδοξος, όχι για την πορεία κι την διατήρηση της θέσης στο ευρώ (ειλικρινά δεν δίνω δεκάρα) αλλά για την πνευματική εξέλιξη του Έλληνα, ο οποίος μένει σταθερός στις κομπαστικές δοξασίες του, στην ένθεη προσήλωση κι τον σκοταδισμό, στην κομματική του ταυτότητα κι την αισθητική δεκαετίας  ’50, στις συνδικαλιστικές του κορόνες τύπου Φωτόπουλου-ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ, στη μυστικιστική του βλακεία κι τη μοιρολατρία του στα βασανισμένα του αρχίδια και παΐδια.
Θα το ξαναπώ κι ας κακοχαρακτηριστώ: Δεν λυπάμαι κανέναν.

theelfatbay