Εχουμε και μια μέρα για τη αγάπη.
Μια μέρα για να θυμόμαστε ότι υπάρχει κι η αγάπη
Λες κι αυτοί που ξέρουν να αγαπούν χρειάζονται επαιτείους για να το αποδείξουν
Λες κι αυτοί που δεν αγαπάνε ούτε τ΄άντερά τους λόγω επετείοιυ θα μπορέσουν να αγαπήσουν
Χριστούγεννα ένα ακόμα "μεμο" καρφωμένο στη γήινη σφαίρα καθώς γυρίζει. Συνοδευόμενο από λαμπάκια, κορδέλες χρωματιστές πακέτα δώρων και ιδιαίτερους μεζέδες στα τραπέζια. Για να περάσει το μήνυμα. Κάνε μια προσπάθεια ν΄αγαπήσεις, μπορείς αν το θέλεις.
Οπως όλες οι παγκόσμιες ημέρες, έτσι και η γιορτή της αγάπης δεν θα είχε νόημα πλέον αν το μήνυμα είχε μπει στη συνείδηση και είχε γίνει πράξη. Υπάρχει η παγκόσμια ημέρα της γυναίκας για να θυμόμαστε πως εκατομύρια γυναίκες έζησαν και ζουν σαν κατώτερα όντα, υπάρχει η μέρα για το ρατσισμό για να θυμόμαστε πως εκατομύρια άνθρωποι έζησαν και ζουν σαν κατώτερα όντα για το χρώμα τους, υπάρχει η παγκόσμια ημέρα για τον αγώνα κατά της τάδε αρρώστειας για να θυμόμαστε πως αυτή ακόμα θερίζει.
Υπάρχει η παγκόσμια ημέρα της αγάπης για να θυμόμαστε πως η αγάπη δεν είναι εφικτή ακόμα.
Στο ασταμάτητο στριφογύρισμα της γης, δυο πράγματα αποδεικνύονται διαχρονικά. Η δυστυχία που έχει το ίδιο πρόσωπο παντού και ο άπληστος πλούτος που επίσης έχει το ίδιο πρόσωπο παντού. Οι εποχές που περνάνε απλά κάνουν μετατροπές στα ποσοστά του ενός και του άλλου. Και βρίσκονται σε απόλυτη συνάρτηση μεταξύ τους. Οσο πιο μεγάλη είναι η απληστία τόσο αυξάνονται οι δυστυχισμένοι.
Στο γνωστό παραμύθι των Χριστουγέννων ο τσιγκούναρος και απομονομένος απ΄ολους γέρος βλέπει τα φαντασματα του χτες, του τώρα και του αύριο. Βλέπει τη φρίκη που γεννάει η απόλυτη προσήλωση στο σκοτεινή πλευρά του εαυτού του. Και το τελικό νόημα είναι η αγάπη. Η αγάπη για τη ζωή, το συνάνθρωπο, το κοινωνικό σύνολο. Αν αυτή λείψει είμαστε μια θλιβερή μονάδα που σέρνεται σε ένα συνεχές σκοτάδι και σέρνουμε μαζί μας κι όποιον πέσει στο δρόμο μας.
Αν το μήνυμα της αγάπης είχε φτάσει στο προορισμό του δεν θα χρειαζόμασταν κανένα νόμο, κανένα σύστημα, κανένα σωτήρα για να μας κατευθύνει στο τι να κάνουμε. Η δικαιοσύνη, η ισονομία, η καλλιέργεια ενός άλλου επίπεδου ζωής θα ήταν αξίες αυτονόητες που θα γινόντουσαν πράξη στη καθημερινότητά μας. Οι άνθρωποι που εξουσιάζουν το πλανήτη αυτή τη στιγμή όπως όλοι οι υπόλοιποι τύραννοι που έχουν κατά καιρούς δυναστεύσει την ανθρωπότητα είναι ανάπηροι ψυχικά. Ανίκανοι να βγουν από το σκοτάδι της ψυχής τους. Φορτώνονται με χρυσάφι για να κρύψουν τη βρώμα τους. Και σ΄αυτό το σκοτάδι επιθυμούν διαρκώς να βουτήξουν και όλους τους άλλους.
Η ζωή είναι μια δημιουργία αγάπης. Μια έκφραση αγάπης. Η μετατροπή της στη κόλαση που ζούμε είναι η ανικανότητά μας να δούμε αυτή την αγάπη με το Α κεφαλαίο και να της δείξουμε τον απαραίτητο σεβασμό. Υπάρχει κόσμος που αν διαβάσει κάτι σαν κι αυτό το κείμενο όπως χιλιάδες άλλα παρόμοια, θα τα βρει απλά γλυκανάλατα, ανούσια και ουτοπικά. Θα προσπεράσει γρήγορα τη λέξη αγάπη γιατί μας έχουν κάνει να πιστέψουμε πως είναι μια λέξη φτωχή, ανεπαρκής κι ίσως κι επικίνδυνη για όποιον θέλει να επιβιώσει στη ζούγκλα.
Μας εμφυσούν συνέχεια μέσα μας πως πρέπει να είμαστε θηρία, να έχουμε σκληράδά και βιαιότητα γιατί τάχα έτσι θα επιζήσουμε. Και μας πετάνε στη μούρη μια ημέρα αγάπης λες και τόσή είναι η επιτρεπτή καλωσύνη για το βάρβαρο και κτηνώδη άνθρωπο.
Τα Χριστούγεννα λοιπόν που τόσο αγαπάνε οι φιλάνθρωποι των 24 ωρών και οι πολιτείες της υποκρισίας είναι μια ακόμα επέτειος ευκαιρία για επί πλέον κέρδος. Μια καλή προωθητική ενέργεια των προϊόντων που κυκλοφορούν για να τοποθετηθούν σε γιορτινές συσκευασίες. Και τα προϊόντα αυτά είμαστε κι εμείς. Γαλοπούλες για σφάξιμο είμαστε κι εμείς αλλά σε αντίθεση με τις κανονικές γαλοπούλες που δεν παραμυθιάζονται και βιώνουν τη φρίκη πριν το σφάξιμο, εμείς νομίζουμε πως είμαστε η κορωνίδα της δημιουργίας. Τόσο παραμυθιασμένοι είμαστε εδώ στο πάτο του ουρανού....
vasiliskos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου