Τι (χ)ώρα είναι;

Είναι ώρα να πάρεις θέση...

Οποιαδήποτε συζήτηση πέρα από την κατάσταση στην Ελλάδα είναι άσχετη. Είναι εκτός θέματος. Στα κείμενα, στις εφημερίδες, στο διαδίκτυο, στις κουβέντες της παρέας, όλοι μιλάνε για την κρίση. Μην παραπονιέσαι αν οι φίλοι σου δεν συζητούν για τίποτα άλλο. Αν ήδη παραπονιέσαι είσαι άσχετος. Το μόνο που σου επιτρέπω να κάνεις εκτός από το να σκέφτεσαι αυτή την κατάσταση, είναι να ερωτευτείς. Κατά τ’ άλλα μίλα μόνο για την κρίση. Σκέψου, στοχάσου, ακόμα κι αν το κάνεις για πρώτη φορά στη ζωή σου. Πάρε δύναμη από τον δίπλα σου, από τον απεργό της Χαλυβουργικής που κοντεύει να απαρνηθεί ένα ολόκληρο μηνιάτικο. Η συζήτηση για την κατάσταση δεν είναι μιζέρια.

Μιζέρια είναι η ίδια η κατάσταση και χωρίς να το συζητάς δεν την αποφεύγεις.


Δεν χρειάζεται να σου πω εγώ τα στοιχεία. Όπου κι αν στρέψεις το βλέμμα σου τα βλέπεις. Δεν με νοιάζει αν δεν βλέπω και τους 20.000 άστεγους γύρω μου, με νοιάζει που σε κάθε πεζοδρόμιο βλέπω κάθε βράδυ ένα παραπάνω χαρτόνι για κρεβάτι. Μόνο αν νιώσεις ότι αυτό το χαρτόνι έχει μεγαλύτερη αξία από το χαρτί ενός ομολόγου θα καταλάβεις τι συμβαίνει γύρω σου. Θα διαβάσεις ξανά πάνω του τη λέξη πτώχευση.

Μια παρέα συζητούσε πριν από λίγο σε ένα ουζερί στη Δεκελείας. Στην αρχή μίλησαν για την κρίση. Μετά για ταξίδια που θέλουν να κάνουν. Μετά πάλι για την κρίση. Ύστερα για τους μεγαλοδημοσιογράφους. Στο τέλος πάλι για την κρίση. Ανάγκη για δράση ο ένας, απογοήτευση ο άλλος, φόβος για πραξικόπημα ο τρίτος, συνωμοσίες ο τέταρτος. Αφήγηση ιστοριών που μας σόκαραν. Ένας καλοντυμένος κύριος, γύρω στα 60, μας πλησίασε στην πλατεία Μαβίλη. Είχε μια τυρόπιτα τυλιγμένη, χωμένη στην εσωτερική τσέπη του σακακιού του, εκεί που παλιά έβαζε το πορτοφόλι του. Μας ζήτησε λεφτά με το κεφάλι κατεβασμένο από την ντροπή. Μετά μας κοίταξε βουρκωμένος και είπε: «Να προσέχετε παιδιά! Δε μπορείτε να φανταστείτε τι κύκλους κάνει η ζωή».

Φτάνει πια, είπε η Αναστασία. Είναι ώρα να πάρεις θέση.

Κώστας Καλλέργης

ramnousia