BANKOCRACY

Ο Λουκάς Παπαδήμος είναι νέος πρωθυπουργός. Μια δήθεν προσωρινή λύση. Ο δικομματισμός πέτυχε μια νίκη έναντι της κοινωνίας, αφού για πρώτη φορά ο λαός θα κυβερνιέται από τραπεζίτη που δεν έχει εκλέξει. Η ειρωνεία, έγκειται στο γεγονός ότι για χρόνια το εκλογικό σώμα ψήφιζε πολιτικούς που εξυπηρετούσαν οικονομικά και επιχειρηματικά συμφέροντα, ενώ τώρα, χωρίς εκλογές η σύμπραξη των τριών φιλομνημονιακών κομμάτων είναι γεγονός. 
ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και Λα.Ο.Σ δημιούργησαν μια ανίερη συμμαχία με έναν τραπεζίτη. Ο Παπαδήμος, είναι μέλος της Τριμερούς Επιτροπής του Rockefeller και σύμβουλος της κυβέρνησης Σημίτη. Ο Παπαδήμος είναι από τους υπεύθυνους για την παραποίηση των οικονομικών στοιχείων, που “μαγειρεύτηκαν” προκειμένου να μπει η Ελλάδα στην ευρωζώνη. Τα ΜΜΕ του έπλεξαν αυτές τις μέρες το φωτοστέφανο, ενώ το πλέον εξοργιστικό, είναι η δημοσίευση δημοσκοπήσεων στον Τύπο, ότι ο Παπαδήμος απολαμβάνει το 70% και πλέον, της εμπιστοσύνης του λαού!

Ο άνθρωπος του τραπεζικού συστήματος, δεν έχει καμία νομιμοποίηση, όπως και αυτή η τραγική κυβέρνηση, που μάλιστα αύξησε τον αριθμό των στελεχών της κατά 6. Το χρηματοπιστωτικό κατεστημένο τοποθέτησε έναν άνθρωπό του στην θέση εθνικού ηγέτη. Οι πολίτες δεν ρωτήθηκαν καν και δεν θα πρέπει να βρεθούμε προ εκπλήξεως, αν στηριχθεί αυτή η κυβέρνηση για να συνεχίσει ως το τέλος της τετραετίας. Πάντα χωρίς εκλογές. Θα κατασκευαστεί μια κίβδηλη συναίνεση ώστε να θεωρηθεί η κυβέρνηση αρεστή και γιατί όχι, οι συγκυβερνήσεις να γίνουν μόνιμη κατάσταση. Μια μετάλλαξη του δικομματισμού, με εμπλουτισμό ακροδεξιών στοιχείων.
Ο κ. Παπαδήμος, θα παρουσιαστεί με ένα μετριοπαθές προφίλ, ως εργατικός τεχνοκράτης και ως χαμηλών τόνων άνθρωπος. Πως αλλιώς θα μπορούσε να αποκρύψουν την εξάρτησή του από τις αγορές; Εργάστηκε κατά το παρελθόν στην Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ και στην Τράπεζα της Ελλάδος, ενώ διετέλεσε και αντιπρόεδρος στην ΕΚΤ. Φυσικά, κατά την περίοδό του ΠΑΣΟΚ και το σκάνδαλο του Χρηματιστηρίου, είχε βάλει κι εκείνος το χεράκι του. Ο τεχνοκράτης, κ Παπαδήμος είναι προπαγανδιστής της αξίας του χρήματος και θιασώτης του συστήματος.
Όσο για την νέα κυβέρνηση, στην ουσία λειτουργεί ως “μαξιλάρι” για να απορροφήσει την λαϊκή οργή. Και μέχρι ένα σημείο, αυτό λειτούργησε, αφού επί μια εβδομάδα, οι περισσότεροι έμειναν καρφωμένοι στις τηλεοράσεις για να μάθουν τις…”ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις”. Μάλιστα, η κυβέρνηση της Τραπεζιτοκρατίας παίζει η ίδια και τον ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Διαβάστε εδώ για το παρελθόν του Παπαδήμου. Ο ίδιος δήλωσε πως δεν είναι πολιτικός. Παρόλα αυτά το κομματικό σύστημα τον θεώρησε κατάλληλο για την θέση του πρωθυπουργού, χωρίς μάλιστα να προκύψει μέσα από καμία δημοκρατική διαδικασία. Βέβαια, αυτό που αποκρύπτεται είναι ότι ο Παπαδήμος ήταν μέσα στην πολιτική σκηνή, ως κομμάτι των αγορών. Δεν προέκυψε ουρανοκατέβατος.

Ζούμε σε μια χώρα όπου η Δημοκρατία έχει πληγεί ανεπανόρθωτα και χορτάσαμε από “σωτήρες”. Ειδικά αν αυτοί προκύπτουν ως επιλογή από αυτούς που μας οδήγησαν ως εδώ η ζημιά είναι μεγαλύτερη. Η κοινωνία περνάει ένα ακόμη σοκ και αφήνει την αντίδραση για λίγο στην άκρη. Οι δήθεν δημοκρατικά εκλεγμένοι του λαού, δηλαδή τα κόμματα, διόρισαν άτομο δικής τους επιλογής. Αυτό δεν αναιρεί την αντιδημοκρατικότητα και τον δεσποτισμό της κίνησης αυτής.
Εξάλλου στα ολοκληρωτικά καθεστώτα δεν ρωτάει κανείς τον πολίτη, όλα γίνονται παρά την θέλησή του. Και αν στην αστική δημοκρατία η διαφορά ήταν η ορολογία και ότι έπρεπε οι μάζες να πειστούν, πλέον δεν χρειάζεται ούτε αυτό, αφού απονέκρωσαν τις συνειδήσεις. Τα media για άλλη μια φορά με την γλώσσα τους, επέβαλλαν βίαια τον Παπαδήμο, τον παρουσίασαν ως αναγκαστική και ιδανική λύση, ως ελπίδα και ως δημοφιλή πριν καν αναλάβει την πρωθυπουργία. Αυτό που χρειαζόμαστε σαν χώρα και σαν κοινωνία, είναι αληθινή δημοκρατία, με όλα τα χαρακτηριστικά της (ισονομία, ισηγορία, ισοπολιτεία) και ελευθερία. Όχι άλλοι “σωτήρες”.

strangejournal