Κούρεμα των ελπίδων μας !

Γράφει ο Θόδωρος  Γαλανόπουλος

 

Όπως τα έχουμε  ξαναπεί, η μια πτυχή της κρίσης που περνάμε είναι τα χρήματα που μας ζητάνε να πληρώνουμε μέρα νύχτα  αυτοί οι κυβερνητικοί φοροεισπράκτορες της τρόικας. Η άλλη πτυχή είναι η ανακύκλωση της κρίσης! Δεν μπορείς να σταθείς πουθενά και να μην κουβεντιάζουν για χρέη, για έκτακτες εισφορές-συμφορές, για επιστροφή στη δραχμή, και για κούρεμα, ξεχνώντας βέβαια ότι ακόμα και ο μπαρμπέρης θέλει χρήματα για να σε κουρέψει… Τι μου έλεγε ένας φίλος μου τις προάλλες; Έβγαινα πού και πού και πήγαινα σε ένα μπαράκι να ξεσκάσω, να πιω ένα ποτό, να δω κανέναν φίλο και να κουβεντιάσουμε για οτιδήποτε μας βγάζει έστω για λίγο έξω από την καθημερινότητα μας! Τώρα   πια δεν πάω! 

Από παντού ακούγονται τα ίδια που ακούω από τις 6,30 το πρωί  από την τηλεόραση …  Κούρεμα του χρέους και μαύρισμα της ψυχής μας ! Ειλικρινά όμως έτσι μια χώρα δεν μπορεί να λειτουργήσει με τίποτε! Διαλύθηκε ο δημόσιος τομέας, οικονομικά  και ψυχολογικά, η οικοδομή μας χαιρέτησε, δεν βλέπεις ούτε ένα τσουβάλι τσιμέντο να κουβαλάει κανένας. 

Στα εμπορικά καταστήματα ούτε ο αγέρας δεν ανοίγει την πόρτα τους να μπει μέσα, και οι άνεργοι της χώρας εξανεμίζονται μέρα με τη μέρα οι ελπίδες τους να βρουν κάποια φευτοεργασία να πληρώσουν κανένα λογαριασμό από αυτούς που σωρεύονται κάτω απο τις πόρτες των σπιτιών τους, όσο μπορούν και μένουν ακόμα μέσα…  Και δεν ξέρεις σε αυτή τη χώρα τι μπορείς να πρωτοαντέξεις! 

Το ξάφρισμα των χρημάτων που μας άφησε όλους πανί με πανί, την κατάθλιψη από την παντελή έλλειψη μέλλοντος, ή την ντροπή να μας περιπαίζουν  Τούρκοι και Αλβανοί και να αναφέρονται ότι δεν πρέπει να γίνουμε σαν την Ελλάδα;  Αλλά πώς να γίνει;  Και να απολυθούν και να μην απολυθούν οι δημόσιοι υπάλληλοι, διορισμένοι από εσάς για ψήφους, πώς θέλετε να δουλέψουν όταν δεν μπορούν ούτε τα παιδιά τους να θρέψουν; Πώς θέλετε να βάλουν το κεφάλι τους στο ντορβά οι αστυνομικοί να πιάσουν τον έμπορο ναρκωτικών που θησαυρίζει,όταν  αυτοί θα πεινάνε;  

Πώς θέλετε τον καθηγητή να πάει να διδάξει με καθαρό μυαλό, όταν το μυαλό του είναι πώς θα στείλει κάτι ελάχιστο στο παιδί του που σπουδάζει; Τα σκουπίδια ποιος να τα μαζέψει; ο έφεδρος;  αυτός με τα 200 ευρώ;   

Και ο άνεργος, αυτός που είναι στα  πρόθυρα της αυτοκτονίας, πρέπει να τον αφήσουμε να φουντάρει από το μπαλκόνι, μόνο και μόνο επειδή έτυχε να ζει σε μια χώρα που την κυβερνάτε δεκαετίες όλοι εσείς οι τυχάσπαρτοι άφρονες πολιτικάντηδες;  

Η χώρα αυτή δεν έχει λύσεις, δεν έχει απαντήσεις, δεν έχει μέλλον κανένα! Έχει χρέη, ελλείμματα, απελπισία και μελαγχολία και πολιτικούς που δεν βλέπονται και δε ακούγονται με τίποτε… 

Αχ και να  ήμουν 25 χρόνια νεότερος! Στην Αλάσκα  ψάρια μαζί με τις αρκούδες θα κυνηγούσα, και όχι  να κάθομαι εδώ να βλέπω όλες αυτές  τις μαϊμούδες να ανεβαίνουν όλο και πιο ψηλά και όλο και περισσότερο να βλέπουμε τα οπίσθια τους, και τα κατορθώματα τους …