Ήταν ο Γιωργάκης, ο Σαντάμ και ο Καντάφι

Ψυχοπλάκωμα. Όχι μόνο για την υπερψήφιση του πολυνομοσχεδίου, αλλά για όλη αυτή την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί και για την οποία δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών. Μακάρι αυτή την οργή που έχουμε όλοι για τους εθνοπατέρες, να την έχουμε και τη στιγμή που θα ψηφίσουμε. Αν την ξεχάσουμε πάλι, ας πάμε να γαμηθούμε όλοι.

Χθες ένα άτομο (συνδικαλιστής του ΠΑΜΕ) έχασε τη ζωή του. Αν φταίνε τα χημικά ή η αδύναμη καρδιά του ή και τα δύο, δεν μπορώ να το γνωρίζω. Η Παπαρήγα προς τιμήν της, δεν τορπίλισε την κατάσταση πάντως. Είναι όμως ο πέμπτος θάνατος ανθρώπου τα τελευταία τρία χρόνια σε διαδήλωση και αυτό πρέπει να μας προβληματίσει λίγο παραπάνω.

Να προβληματιστούν αυτοί που ορίζουν τις τύχες μας, δεν γίνεται. Θα προβληματιστούν μεν, αλλά όχι για εμάς δε. Ο σώζων εαυτώ σωθείτώ. Ειδικά ο πρωθυπουργός που (πιστεύω πως) μετράει τις μέρες αντίστροφα για το πολιτικό του τέλος. Που θα τον βρει η συνέχεια; Μην αγχώνεστε. Θα κάνει καλά γηρατειά αυτός:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

drSeenG