ΕΝΑ ΗΛΕΚΤΡΟΣΟΚ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ...

Επαθα φρίκη σήμερα στο μετρό. Δεν ξέρω αν πέτυχα το συγκεκριμένο βαγόνι να είναι έτσι άθλιο, αλλά δεν θέλω ούτε να το σκέφτομαι πως και τα υπόλοιπα έτσι ήταν. Φίσκα κόσμος νέοι, γέροι, παιδιά όλοι κοιτάζανε σιωπηλοί κάτω δεξιά. Καρφωμένο το μάτι σε κάποιο σημείο στο πάτωμα, με ένα μάτι έτοιμο να βγει και να πέσει κάτω από την εγκατάλειψη... Αλλοι με τα ακοστικά στα αυτιά άλλοι σκέτοι, ένα μάτσο κατατονικοί, εξαντλημένοι, παραδομένοι στο άπειρο του πατώματος.....

Θέλω αλάνια πίσω να σκίζουν τα γόνατά τους από το κυνηγητό. Θέλω κυράδες κουτσομπόλες να μας κοιτάνε καχύποπτα κάτω από τα γιασεμιά στις αυλές. Θέλω παππούδες να παίζουν μέχρι τελικής πτώσεως τάβλι και πρέφα στα καφενεία. Θέλω γιαγιάδες να παραλαμβάνουν το θεϊκό γιουβέτσι από το φούρνο τις Κυριακές. Θέλω
αγόρια και κορίτσια να κοκκινίζουν στο φλερτάρισμα και να συμπληρώνουν άλμπουμ με ψευδώνυμα. Θέλω μια τηλεόραση σ΄ολη τη γειτονιά για να μαζεύεται κόσμος στιμωγμένος στο σαλόνι να δει το σήριαλ σαν νάναι γιορτή. Θέλω ξανά οι γονείς μου στα γενέθλιά μου να έχουν ένα μόνο δίσκο 45 στροφών και να χορεύουν το ίδιο κομμάτι μέχρι το ξημέρωμα τσάμικο, ζειμπέκικο, τσιφτετέλι, ταγκό, βαλς όλα μαζί. Θέλω το μπάρμπα το Γιάννη πάλι ναχει τελειώσει το κρασί και στο τσακίρ κέφι να κατεβάζει το σιρόπι μου για το βήχα. Θέλω το κοιλαρά μου το γείτονα να  κοιμάται στο μπαλκόνι το βράδυ και σηκώνει το κόσμο από τα ροχαλητά.....

Θέλω να έχω έστω ένα παράδειγμα για τα παιδιά που έρχονται για να τους εξηγήσω τι σημαίνει η λέξη φιλότιμο....

Θέλω να δω ανθρώπους να σταματήσουν να κοιτάνε το πάτωμα....

Ενα ηλεκτροσόκ στις καρδιές μας να πάρουν πάλι μπρος χωρίς φάρμακα και σωληνάκια.... Ενα βλέμμα να γίνεται τρελλό και να παίρνει πάνω του τη τελευταία πράξη από τη τραγωδία.... Μια φωνή που να βγαίνει από σάρκα κι αίμα κι όχι από καλώδια ρε γαμώτο....

Γύρισα σπίτι. Κάθησα στον υπολογιστή. Μπήκα στο σύστημα και ξεσπάω επάνω σας. Το πρόβλημα μου είναι πως δεν είμαι κατατονική και δεν βρίσκω πάτωμα να χαζέψω.... Μεγάλο πρόβλημα....

vasiliskos