Σκεφθείτε αυτή τη στιγμή ζούμε μια κατάσταση που από ότι φαίνεται τη σκαπουλάρουν δυο ειδών κατηγορίες. Οι μεγαλωαπατεώνες και οι λεγόμενοι κατά την αγία ηθική, περιθωριακοί και "άχρηστοι". Οι μεν γιατί τα ρήμαξαν όλα, φάγανε μέχρι σκασμού, έχουν κάνει τα κουμάντα τους μέχρι και για τα δισέγγονα, παίζουν ζάρια με τις ζωές των υπόλοιπων και τα μνημόνια της καταστροφής τα βλέπουν και γελάνε και συνεχίζουν να ζουν μέσα στη χλιδή και οι δεύτεροι γιατί από καιρό έχουν ξεφύγει από κανόνες, αναστολές, και τον "επιβαλλόμενο" τρόπο ζωής υλικά και πνευματικά.
Εκείνοι που τελικά τη πάτησαν και θα τη πατήσουν ακόμα περισσότερο (είναι μόνο η αρχή για τη κάθοδο στο βάθος του πηγαδιού) είναι οι μεγάλες στρατιές του ξινού και στείρου μικροαστισμού. Εφτασε οι εποχή της εξαθλίωσης των "χρήσιμων" Ολοι εκείνοι που δεν είχαν την εγκληματική φύση να γίνουν νονοί και εκτελεστές ανθρώπινων ζωών για να κάνουν πακτωλούς χρημάτων για να μην τους νοιάζει τίποτα απολύτως αλλά δεν είχαν και την φλόγα του ανυπότακτου αγριμιού μέσα τους , εκείνη του ανυπάκοου τρελού που γράφει το σύστημα και τις εντολές του στα παλιά του υποδήματα.
Οι άνθρωποι που ψήφιζαν με το κυριακάτικο κουστούμι τους ανελλειπώς κρατώντας τα σημαιάκια στο χέρι, οι υπάκουες παρθένες του συστήματος που έριχναν λεφτά στο παγκάρι και επιδείκνυαν το καθαρό τους κούτελο, εκείνοι που είχαν μάθει να μεταφράζουν την συναίνεσή τους στο έγκλημα αποκαλώντας τον εαυτό τους φιλήσυχο πολίτη, οι καλοί γαμπροί και οι καλές νύφες, οι κύριοι και οι κυρίες που δεν πρωτοστατούσαν αλλά κούναγαν το κεφάλι με κατανόηση στη σαπίλα και τη ρεμούλα για να έχουν τα λεφτουδάκια τους, το σπιτάκι τους, τη φωλίτσα τους, τα παιδάκια τους, το αυτοκινητάκι τους, την εξοχούλα τους, το ταβερνάκι τους, τη τηλεορασίτσα τους και όλα τα υποκοριστικά μεγαλεία ενός ξεδιάντροπου και στυγνού συστήματος.
Οι χλιαροί. Δεν ήταν κρύοι ούτε ζεστοί ήταν χλιαροί και τώρα ο θεός τους φτύνει στα μούτρα τους. Πόλεμοι, επαναστάσεις, δυστυχία, εγκλήματα, ανθρώπινες ζωές που χάνονταν με κάθε τρόπο, άνθρωποι που πέθαιναν γύρω, παιδιά που χάνονταν στα πορνεία και στους τεκέδες, λαοί που γινόντουσαν πειρματόζωα οπλικών συστημάτων, κοινωνίες που γύρω από τα καλοφτιαγμένα νοικοκυριά αναδυόταν η μπόχα διαφόρων μορφών δυστυχίας, ο νόμος του δυνατότερου θηρίου που κατασπάραζε τα αδύναμα, θεοί και δαίμονες να ορίζουν τις τύχες στις νέες Βαβυλώνες κι οι χλιαροί ασχολόντουσαν με το σπιτάκι τους, με το διορισμό τους, με το κοριτσάκι που θα έπρεπε να βρει το καλό γαμπρό μαι το γιόκα που θα έπαιρνε τη καλή προίκα. Με λίγο κλέψιμο στο κράτος, λίγο κλέψιμο στο συγγενή, λίγο κλείσιμο στα μάτια σε πράγματα "που δεν μας αφορούν" λίγες μικροσυμμαχίες με το διάβολο και λίγες δωροδοκίες στο θεό, η ζωή κυλούσε με το κούτελο καθαρό και τα χέρια να "νίπτονται".
Εν τω μεταξύ, εν αγνοία τους, η δυναστείες των ψυχρόαιμων ετοίμαζαν τη συνολική υποδούλωση με το χρήμα να πηγαινοέρχεται στις τσέπες τους άφθονο, με κάθε απληστεία τους να ικανοποιείται, με κάθε διαστροφή και εγκληματική πράξη να είναι επιτρεπτή για την ηδονή τους και τη ματαιοδοξία τους. Και οι άλλες στρατιές των θερμόαιμων αλλιώτικων μυαλών γένναγαν, επαναστάτες, τρελλούς, αγνοημένους καλλιτέχνες, επιστήμονες, λάτρεις της ζωής, φύλακες της φαντασίας της δημιουργίας της ευαισθησίας που χτυπιόντουσαν από κάθε μεριά από τους καρχαρίες και από τις σαρδέλες του συστηματος, και τώρα....
Ω τώρα είναι αργά. Η ελευθερία έχει καπαρωθεί απο δυο ειδών φυλές. Εκείνους που την αγοράζουν με το παρά τους κι εκείνους που την κατέχουν γιατί κανένας παράς δεν τους υπόταξε. Εκείνους που φτιάχνουν τα υπέρλαμπρα μαυσωλεία με το όνομά τους γραμμένο με χρυσά γράμματα κι εκείνους που έφτυσαν εκεί που όλοι έγλυφαν....
Θα περάσουν χρόνια πολλά να μπορέσουν οι νυκοκυραίοι να καταλάβουν που έφταιξαν. Θα θυσιαστούν δυο και τρεις γεννιές ταπεινών και φοσβισμένων ανθρωπάκων μέχρι να βγουν καινούργιες φύτρες που θα βλέπουν το κόσμο με άλλα μάτια και θα καταδικάσουν μονομιάς την υπέροχη τάξη των πραγμάτων τους. Ως τότε θα βάλουν τους ανθρώπους να φαγωθούν σαν τα σκυλιά μεταξύ τους όπως γινόταν παντα. Να μαλλιοτραβιούνται στα πλαίσια που τους έχουν επιτρέψει να σκέφτονται. Να φωνάζουν λόγια αναμασημένα και ασήμαντα. Να προσπαθούν να βρουν τις λύσεις μέσα στα πλαίσια της καθώς πρέπει τάξης των πραγμάτων.
Κι αυτοί που θα επιβιώσουν από τον αρμαγεδδώνα του συστήματος θα είναι πολύ απλά όσοι επιβίωναν πάντα ενάντια στις στατιστικές και τους πίνακες . Τα ανυπότακτα πνεύματα, οι ελεύθερες ψυχές, οι ταξιδιώτες της ζωής που δεν έχουν τίποτα να χάσουν. Οσοι δεν ξεπούλησαν την ουσία της ύπαρξής τους για τριάντα αργύρια.
Γιατί τελικά είναι διαχρονικό αξίωμα. Την ελευθερία δεν στη κλέβει ποτέ κανείς αν εσύ δεν την παραδώσεις. Ηρθε η ώρα να σωπάσει εκείνο το απαίσιο "εμένα δε με αφορά αυτό". Τώρα αυτό αφορά μόνο εσένα μαλάκα. Οι υπόλοιποι θα σε παρακολουθούν έξω από την αρένα και θα αναρωτιούνται αν έχεις ακόμα τα κότσια έστω και τώρα να πάρεις την χαμένη σου αξιοπρέπεια πίσω.
vasiliskos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου