Τι βλακεία είναι αυτή με τους αγανακτισμένους είναι η μόνη απορία που εκφράζει η φίλτατη κυρία αυτές τις μέρες. Τι θέλουν αυτοί οι άνθρωποι να φτωχύνει η χώρα και να γίνει τριτοκοσμική? Τις απαντήσεις για όλα τα επίμαχα θέματα τις έχει άμεσες. Άνεργοι? Όποιος είναι ικανός δουλειά θα βρει. Φτωχοί? Δεν μπορούν να είναι όλοι στην ίδια θέση. Αλίμονο. Κοινωνικά προβλήματα? Δεν βλέπει δεν ακούει. Η διαφθορά, η κλοπή, η άνοδος της εγκληματικότητας, δεν την αφορούν. Οι μετανάστες? Μένουν σε άλλες συνοικίες. Η μόνη επαφή που έχει μαζί τους είναι κάποιοι που μαζεύουν τις ελιές στο χωριό σε ένα κτήμα, η κοπέλα που της καθαρίζει το σπίτι, κάποιοι ντελίβερυ που βλέπουν στη πόρτα αν κάποιο βράδυ παραγγείλουν πίτσες και όσους συναντήσει περνώντας με το αυτοκίνητο στα φανάρια.
Στόχοι? Ο σύζυγος κάποια στιγμή να γίνει διευθυντής μάρκετινγκ, ο γιός να ακολουθήσει τα βήματα του μπαμπά, η κόρη να εξασκήσει αν θέλει ή όχι τις σπουδές της αλλιώς σαν κυρία γιατρού θα έχει ένα σωρό κοινωνικές υποχρεώσεις και με λίγη υπομονή να περάσει η κρίση γιατί έχουν βάλει στόχο να ρίξουν άλλον έναν όροφο στο εξοχικό και να φτιάξουν και μια πισίνα επί τέλους. Οι συζητήσεις που απασχολούν αυτή την οικογένεια? Κλασικές. Λεφτά, προαγωγές, ντύσιμο, φροντίδα σπιτιού - αμαξιών, κοινωνικά κουτσομπολιά, κομμωτήρια, διακοπές, και μια ενημέρωση από τη τηλεόραση στα δελτία ειδήσεων τι συμβαίνει γύρω.
Τι θα ψηφίσει στις επόμενες εκλογές? ΠΑΣΟΚ φυσικά.
Κι εκεί που όλα κύλαγαν έτσι.... η εταιρεία του συζύγου κάνει περικοπές. Γιατί ο λαουτζίκος δεν έχει να αγοράσει τα μπιχλιμπίδια που πουλάνε, οπότε τα πλάνα έπεσαν έξω, και η Ελλάδα γίνεται ασύμφορη και μάλλον τα γραφεία θα κλείσουν και θα μεταφερθούν σε κάποια πιο συμφέρουσα χώρα. Κι αν κλείσουν.... πως θα πάει μεταπτυχιακά ο μικρός... κάτι χρήματα στη Τράπεζα έχουν λιγοστέψει τις δαπάνες στο εξοχικό... Δάνειο? Και το γραφείο που δουλεύει η σύζυγος ανήκει σε ένα δημόσιο φορέα που πιθανά θα καταργηθεί από ότι λένε. Θα τους μετατάξουν? Θα βρεθεί έξω? Πρέπει επειγόντως να πέσει γλείψιμο στο γνωστό βουλευτή που πάντα στάθηκε πλάι τους. Δεν σηκώνει το τηλέφωνο δεν τον βρίσκουν πουθενά. Κάνει πως δεν τους ξέρει. Κι ο γάμος στο νησί μήπως παραείναι ακριβά τα έξοδα? Τα πεθερικά έχουν αλλά μπορούν να συναγωνιστούν μαζί τους? Θεέ μου τι ντροπή....
Ο σύζυγος δούλευε 14 ώρες κάθε μέρα και τα σαββατοκύριακα για να τα καταφέρει. Και ξαφνικά το έμφραγμα. 50 χρονών επείγει να κάνει εγχείρηση στη καρδιά. Όλα φραγμένα. Εκείνα τα λεφτά στη τράπεζα και το δάνειο μάλλον θα πάνε στους γιατρούς.... Ο γάμος πρέπει να αναβληθεί προς το παρόν. Μια καλή ιδέα είναι να νοικιάσουν τα πάνω σπίτια αλλά δεν νοικιάζονται εύκολα. Τι θα τα νοικιάσει για ένα κομμάτι ψωμί ή θα βάλει μέσα ένα λόχο αλλοδαπούς? Κι αν δεν βρίσκει να τα νοικιάσει τελικά? Μήπως πρέπει να πουλήσει κιόλας? Αυτό μας έλειπε όχι τίποτα άλλο αναβάλλονται και οι διακοπές. Λες και τους χτύπησε συμφορά, και πάνω που όλα έδειχναν να μην μπορούν να γίνουν χειρότερα γύρισαν χτες σπίτι και τους το είχαν αδειάσει όλο.... Πάνε τα χρυσαφικά, τα μετρητά πάνω στη ντουλάπα, οι ηλεκτρονικές και ηλεκτρικές συσκευές κάποιας αξίας, τα ασημικά... Η κυρία μόλις άρχισε τα χαπάκια...
Ήταν τόσο καλά προφυλαγμένοι, πως έφτασε η βρώμα και στο δικό τους σπίτι? Μα δεν υπάρχει κάποιος να βάλει μια τάξη σε όλο αυτό το χάλι? Ο σύζυγος τώρα δεν δουλεύει, ετοιμάζεται για το χειρουργείο (πιθανά είναι θέμα χρόνου να χάσει τη θέση του ακόμα κι αν δεν κλείσει η εταιρεία ή θα τον υποβιβάσουν κάπου για λίγο καιρό για τα μάτια του κόσμου) κι αν με τα νέα μέτρα μείνει κι αυτή εκτός δημοσίου ή τη μετατάξουν σε καμιά τρύπα με τα λεφτά μειωμένα Και οι νέοι φόροι? Τα ακίνητα? Οι περικοπές στους μισθούς? Οι έκτακτες εισφορές? Εκείνη η άθλια συγκέντρωση αποδείξεων? Τι είναι όλες αυτές οι αναποδιές?
Πάντα βρισκόταν σε μια αναταραχή έτοιμη να αρπάξει το πιο πάνω σκαλοπάτι. Το μικροαστή ήταν κάτι που την εκνεύριζε αφάνταστα. Υπήρχαν όλες οι καλές προοπτικές να πάνε λίγο πιο πάνω. Δεν υπάρχει περίπτωση να αντέξει τη βρώμα των πιο κάτω. Και τι να κάνει να κατέβει στη πλατεία με όλους εκείνους του άπλυτους? Μα δεν μπορεί να γίνει μια μικρή ρύθμιση των κανόνων μόνον για εκείνη και την οικογένειά της? Και για τις οικογένειες τόσο καθώς πρέπει σωστών πολιτών, ήσυχων, καλοβαλμένων, που στήριξαν στο κάτω κάτω όλους αυτούς τους κυβερνώντες τόσα χρόνια. Τι θα γίνει με τους καλούς ανθρώπους?
Κατέβηκε κάτω να αγοράσει ένα ζευγάρι παπουτσάκια για να συνέλθει. Η Ερμού με τα μαγαζιά της είναι πάντα ένας τρόπος καλής εκτόνωσης. Μα τι συμβαίνει? Ποιοι είναι όλοι αυτοί? Τρέχει. Της έρχεται μια πέτρα στο κεφάλι. Τα ψώνια πέφτουν σκόρπια στο δρόμο. Ένας νεαρός από εκείνους τους μαλιάδες τους άπλυτους την βοηθάει και τρέχουν σε μια στοά. Βγάζει ένα μαντήλι και της λέει να το φορέσει γύρω από το στόμα και τη μύτη. Τα μάτια της τρέχουν δάκρια. Γύρω επικρατεί πόλεμος. Είναι το ξύπνημα στον εφιάλτη.
Δεν καταλαβαίνει Εμένα γιατί με χτυπούν? Εμένα γιατί χάνει ο άντρας μου τη δουλειά του? Εμένα γιατί μου βάζουν κι άλλους φόρους? Εμένα γιατί θέλουν να με διώξουν από το γραφείο? Εγώ γιατί είμαι εδώ με αυτόν τον μαλούρα αγκαλιά να κρυβόμαστε σαν να είμαστε ίδιος στόχος ? Θέλει να βγει έξω και να δείξει τη ταυτότητα! Σύζυγος στελέχους πολυεθνικής! Τμηματάρχης στο τάδε γραφείο! Ψηφοφόρος ΠΑΣΟΚ! Συμπεθέρα γιατρού! Καλός πελάτης στη Τράπεζα! Πελάτισσα του καλύτερου κομμωτηρίου! Νομιμόφρων πολίτης! Κάτι από όλα αυτά θα την προστατεύσει από το πόλεμο δεν μπορεί. Ξεφεύγει και σκάει μύτη.
Μια ομάδα ένστολων μπροστά της. Της ρίχνουν μια σπρωξιά. Κάνε στην άκρη μωρή της φωνάζει ο ένας. Μωρή? Μωρή?.....
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΤΕΛΩΣ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΗ.
(Αφιερωμένο εξαιρετικά σε σένα που η φτήνια σου και η κενότητα της ύπαρξής σου είναι το μόνιμο εμπόδιο ανάμεσα σε μένα και σε εκείνους και το αποκούμπι όλης της διεφθαρμένης κοινωνίας που τόσο γοητευτικά χωράς στο στομάχι σου. Σε σένα που είσαι το χωνευτήρι της βρώμας. Σε σένα που εν αγνοία σου ή συνειδητά είσαι το βαποράκι των αφεντάδων σου για να μου πασάρεις κάθε μέρα τη κάθε πρέζα που σου προωθούν οι έμποροι των εθνών και να υποχρεώνεις εκατομμύρια κόσμου να ζουν σε ένα πολιτισμό άρρωστο φτιαγμένο εξ΄ολοκλήρου με τη συναίνεσή σου και τη λατρεία που έχεις για το τίποτα. Αφιερωμένο σε σένα που τελικά είσαι ο αυθεντικός φασίστας ανάμεσά μας. Σε παρακαλώ πριν κάνεις ολική απολύμανση από τα μικρόβια που κουβαλάς μέσα σου, μην κατέβεις πλατεία. Ειλικρινά κλείσου σπίτι σου αν μπορείς όλους αυτούς τους δύσκολους καιρούς που θα έρθουν για να μην μολύνεις άλλο τους γύρω σου, γιατί εκεί κάτω υπάρχουν άνθρωποι που υποφέρουν τα σοβαρά και πεινάνε, εκεί έξω υπάρχουν άνθρωποι που δολοφονούνται με ποικίλλους τρόπους, εκεί επάνω υπάρχουν μισάνθρωποι που υπολογίζουν τη ζωή μας μόνο με νούμερα. Κι εσύ είσαι ο θεματοφύλακάς τους μωρή )
vasiliskos2
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου