Γράφει ο Γιώργος Ροδαφηνός
Στη δεκαετια του 70, ημουν στο Δημοτικο.
Ειχαμε 'Ζητω το Εθνος', 'Ζητω η Εθνικη Παλλιγεννεσια', 'Ζητω η Εθνικη Επαναστασις', 'Ζητωσαν οι Βασιλεις'. Ειχαμε και 'πουλια' στα καρβουνα.
Οι δασκαλοι εδερναν συστηματικα τους δυο-τρεις που ειχαν επιλεξει ως θυματα.
Μας μιλουσαν με παθος για την Εθνοσωτηρια Χουντας μας και μας εβγαζαν να κουναμε σημαιακια και να κανουμε 'Γυμναστικες Επιδειξεις' απειρου καλους, μαζι με φανταρους ντυμενους Σπαρτιατες με ξυλινα σπαθια βαμμενα χρυσα.
Μας εβαζαν να στηνομαστε ορθοστασια σα στρατιωτακια κατω απ το 'στρατηγο' που ηταν σε μια εξεδρα και να κανουμε το σταυρο μας για τα ιδανικα Πατρις-Θρησκεια-Οικογενεια.
Μια μερα, ο δασκαλος και τιμωρος μας, ο ενθουσιωδης του συστηματος, με τρεμαμενη 'απο τη συγκινηση' φωνη, μας ανακοινωσε οτι η...
'χουντα' επεσε πια και οτι τωρα ημασταν ελευθεροι.
Η αλλαγη αυτου του ανθρωπου, που παρα τη βαρβαροτητα του καπως τον πιστευα, απο τη μια μερα στην αλλη με στιγματισε.
Που πηγαν τα 'ιδανικα'; Οι ιδεολογιες; Τοσος βιαιος εξαναγκασμος να πεισθουμε και να πιστεψουμε, που πηγε;
Μπαι μπαι ιδανικα.
Πηγα και στο κατηχητικο. Μια φορα. Φυσικα μονο αγορια. Να μη μπαινουμε σε πειρασμο. Ο παππας μας ειπε οτι δεν πρεπει να αγγιζουμε το πουλι μας, γιατι τοτε ο διαβολος μπαινει απ την τρυπουλα.
Μπαι μπαι θρησκεια.
Η πρωτη μου εμπειρια με τους γιατρους, ηταν οταν ειχα μολυνθει αρκετα απο αμυγδαλιτιδα, που πηγε αγρια. Πιστευω οτι ηταν απο την καταστολη της σεξουαλικοτητας μου, φυσικα για να μη μπει ο σατανας μεσα μου, αλλα και γιατι οι γονεις μου πιστευαν τους γιατρους, που τοτε ελεγαν οτι αν αυνανιζεται πολυ το παιδι, θα παθει φυματιωση.
Πηρε 3-4 γιατρους για να βρεθει καποιος να εξετασει τις αμυγδαλες μου, και να τις βρει διογκωμενες.
Φυσικα, το να εξεταστει η ψυχολογικη αιτια και να αντιμετωπιστει, ηταν επιστημονικη φαντασια, κατι σαν το Star-Trek που θα ξεκινουσε να προβαλλεται προσεχως.
Αλλα ακομη κι ετσι, το να σκεφτει ενας γιατρος οτι θα μπορουσε να αντιμετωπιστει με αποτοξινωτικη διαιτα και ξεκουραση, ωστε να ενισχυθει το ανοσοποιητικο, ηταν κατι σαν το Lost in Space, που προβαλλοταν τοτε.
Οποτε, εγχειρηση.
Εκεινο τον καιρο, οι ειδησεις απο ολο τον κοσμο ηταν μετρημενες, και καναν μεγαλη εντυπωση.
Ενα παιδακι στην Αμερικη ειχε πεθανει επειδη οι γιατροι λεει του ειχαν χορηγησει πολλη αναισθησια κατα την εγχειρηση. Οποτε, οι γονεις μου ζητησαν να μπει λιγοτερο αναισθητικο.
'Ξυπνησα' στη διαρκεια. Ηταν μια εμπειρια κολασης. Μεγαλος πονος, ο χρονος κρεμασμενος. Σαν αιωνιος πονος. Αισθανομουν και τους ακουγα, αλλα δε μπορουσα να μιλησω, ή να κουνησω τιποτα. Παραλυτος στον πονο.
Ο γιατρος ακουγε μπαλα στο ραδιοφωνο, εβριζε σα χουλιγκαν και εβαζε χερι στη νοσοκομα που διαμαρτυροταν. Ξυπνησα και το πρωτο πραμα που ειπα στους γονεις μου, ηταν αυτο. Οι γονεις μου το ειπαν στο γιατρο, που φυσικα το αρνηθηκε και ειπε 'το παιδι εχει ψυχολογικο και λεει ψεμματα'.
Μπαι μπαι ιατρικη. Μπαι μπαι επιστημονικες αυθεντιες.
Η εφηβια μου στη Βεροια ηταν σκληρη. Ο ερωτας ηταν βρωμια. Απαγορευεται να αναπτυχθεις συμφωνα με τη φυση σου. Να ερωτευθεις, να αλλαξεις συντροφους, να γνωρισεις το θαυμα της ζωης. Μου πηρε χρονια να καταλαβω οτι με τη γυναικεια παρθενια συνεβαινε απλα το ιδιο πραγμα με την πωληση ενος ακριβου αντικειμενου: Αν παραβιαστει η συσκευασια, χανει αξια.
Εφυγα αμεσως τη στιγμη που μαζεψα δυναμη να φυγω.
Μπαι μπαι Βεροια. Μπαι μπαι κοινωνικη ηθικη.
Περασα μια δεκαετιες σε κυνισμο. Δεν πιστευα κανεναν εκει εξω.
Οταν εβλεπα τους 'οπαδους' των δυο κομματων να δερνονται στο δρομο για τα 'ιδανικα' τους με απχθεια. Φυσικα τα ψηφοδελτια μου διανθιζονταν με συμβολικα σχεδια.
Ωστοσο, κρατουσα παντα μεσα μου εναν αλλο κοσμο, οπου μπορουσαν τα πραγματα ν αλλαξουν. Οπου η αλλαγη θα μπορουσε να διαδωθει και να επικρατησει.
Τουλαχιστον, οπου ανθρωποι σαν κι εμενα, που παρα την αποφαντασιωση τους κρατησαν τα οραματα τους, θα μπορουσαν να τα πραγματοποιησουν.
Υπηρχε λογος γι αυτο.
Περα απο τις αρνητικες εμπειριες της εποχης, υπηρχαν πραγματα που κρατουσαν την ψυχη ζωντανη.
Αν εκανες μια βολτα σε καποια χωρια, ηταν πιθανο να καταληξεις να σε ταϊσουν καποιοι που σε ειδαν να περνας εξω απ το σπιτι τους.
Οι ανθρωποι, και στις πολεις, θα εβγαιναν απ το προγραμμα τους για να σε πανε εκει που ψαχνεις να πας.
Το χωριο εκτιζε με κοινο κοπο το σπιτι του σχωριανου. Μαζευοταν στα χωραφια του καθενα οταν χρειαζοταν εργατικα χερια.
Ο κοσμος εκεινος, παρα τη σχετικη με αργοτερα φτωχεια του, ειχε πλουτο που τον χασαμε αργοτερα.
Σ αυτους παρεμεινα να ελπιζω.
Συμφωνα με εγγραφο που κυκλοφορει -ως αποκαλυψη-, ο μπαμπας του τωρινου μας πρωθυπουργου ελαβε απο τον Rockfeller μεσω Manhattan Chase Bank 100.000.000$ 'για να δημιουργησει το ΠΑΣΟΚ'.
Ειτε ειναι αληθινο το εγγραφο ειτε οχι, η διαφθορα που υπεστη αυτος ο λαος απ αυτους τους ηγετες ειναι αληθινη.
Ειναι ουτως ή αλλως αληθινες οι δωροδοκειες και δωροληψειες, η συνεχης εξαπατηση του κοσμου, η διαφθορα τους ωστε να γινουν αυτιστικοι, εξαρτημενοι, εχθροι ολων των αλλων, αλλα πονηροι και με χαμογελο και 'σοσιαλιστικα ιδανικα' στη βιτρινα.
Το παρτι κρατησε δεκαετιες.
Τα ζομπι -ναι, τετοιοι ησασταν οσοι συμμετειχατε- ρουφουσαν ο ενας το αιμα του αλλου και το εκαιγαν για καυσιμο στα 4Χ4 και τις mercedes, ή το εβαζαν για συγκολητικο στο μπετον της βιλας τους.
Μπαι μπαι ελπιδα στους ελληνες;
Κατεβαινω στο Συνταγμα.
Διπλα σε 40.000 ελληνες.
Ποσοι απ αυτους ηταν -και ειναι;- ζομπι;
Αφηνω να συνεπαρθω με το ανοιξιατικο αερακι του καινουργιου.
Τα πνευμονια μου φουσκωνουν με ελπιδα.
Το μυαλο μου με συγκρατει.
Παιρνω το λογο μπροστα στους 3-4 χιλιαδες παροντες στην 'Εθνικη Συνελευση'.
Fuck, ακομη και το Συνταγμα το μετονομασαμε σε 'Πλατεια Εθνικης Συνελευσης', αφου ονειρευομαστε οτι 'θα νικησουμε', θα ειμαστε πλεον πιο συνειδητοι πολιτες και θα αλλαξουμε το Συστημα.
Υπερασπιζομαι στο λογο μου (στο 1,5 λεπτο που μου δινεται) οσους δεν ηταν κομματικοποιημενοι, οσους δεν προερχονται απ την αριστερα και αισθανονται να απειλουνται και να μην ενσωματωνονται, επειδη οι περισσοτεροι ομιλητες μιλουν με αριστερη φρασεολογια. Μη φευγετε, τους λεω, εσεις, η 'μη ιδεολογοι' ειστε οι χιλιαδες αγανακτισμενοι.
Προτεινω να μεταφερθει ενα μεγαλο μερος της αμεσοδημοκρατικης διαδικασιας στο ιντερνετ, στο Φορουμ της διοργανωσης. Κι απο κει, ομαδα να καταγραφει και να καταλογοποιει τις αποψεις οσων δε μπορουν εκ των πραγματων να μιλησουν λογω χρονου και τεραστιου αριθμου συμμετεχοντων στη Συνελευση.
Οταν γινεται απαριθμηση ολων των προτασεων, η δικη μου εχει χαθει. Τυχαιο; Δεν ξερω. Θα την ξανα-προωθησω. Δεν παραιτουμαι. Η Συνελευση δεν πιστευω οτι εχει -ακομη- καπελωθει απο το Συριζα και αλλες δημοκρατικες δυναμεις. Βοηθεια. Να την προστατευσουμε. Να την κρατησουμε στη θεωρια της. 'Χωρις κομματα, χωρις ιδεολογιες'.
Θα παλεψω ακομη πριν πω 'μπαι μπαι' στους ελληνες.
Θα παλεψω πριν πω 'μπαι μπαι' στην Ελλαδα.
Υπαρχουν καποιοι που με διαβαζουν.
Καποιοι που οταν τους διαβαζω, αισθανομαι λιγοτερο μονος.
Δεν ειναι ολοι ζομπι.
Δεν ειμαστε, ολοι οι υπολοιποι, αιμοδοτες.
Η ελπιδα ειναι εκει...
Ειχαμε 'Ζητω το Εθνος', 'Ζητω η Εθνικη Παλλιγεννεσια', 'Ζητω η Εθνικη Επαναστασις', 'Ζητωσαν οι Βασιλεις'. Ειχαμε και 'πουλια' στα καρβουνα.
Οι δασκαλοι εδερναν συστηματικα τους δυο-τρεις που ειχαν επιλεξει ως θυματα.
Μας μιλουσαν με παθος για την Εθνοσωτηρια Χουντας μας και μας εβγαζαν να κουναμε σημαιακια και να κανουμε 'Γυμναστικες Επιδειξεις' απειρου καλους, μαζι με φανταρους ντυμενους Σπαρτιατες με ξυλινα σπαθια βαμμενα χρυσα.
Μας εβαζαν να στηνομαστε ορθοστασια σα στρατιωτακια κατω απ το 'στρατηγο' που ηταν σε μια εξεδρα και να κανουμε το σταυρο μας για τα ιδανικα Πατρις-Θρησκεια-Οικογενεια.
Μια μερα, ο δασκαλος και τιμωρος μας, ο ενθουσιωδης του συστηματος, με τρεμαμενη 'απο τη συγκινηση' φωνη, μας ανακοινωσε οτι η...
'χουντα' επεσε πια και οτι τωρα ημασταν ελευθεροι.
Η αλλαγη αυτου του ανθρωπου, που παρα τη βαρβαροτητα του καπως τον πιστευα, απο τη μια μερα στην αλλη με στιγματισε.
Που πηγαν τα 'ιδανικα'; Οι ιδεολογιες; Τοσος βιαιος εξαναγκασμος να πεισθουμε και να πιστεψουμε, που πηγε;
Μπαι μπαι ιδανικα.
Πηγα και στο κατηχητικο. Μια φορα. Φυσικα μονο αγορια. Να μη μπαινουμε σε πειρασμο. Ο παππας μας ειπε οτι δεν πρεπει να αγγιζουμε το πουλι μας, γιατι τοτε ο διαβολος μπαινει απ την τρυπουλα.
Μπαι μπαι θρησκεια.
Η πρωτη μου εμπειρια με τους γιατρους, ηταν οταν ειχα μολυνθει αρκετα απο αμυγδαλιτιδα, που πηγε αγρια. Πιστευω οτι ηταν απο την καταστολη της σεξουαλικοτητας μου, φυσικα για να μη μπει ο σατανας μεσα μου, αλλα και γιατι οι γονεις μου πιστευαν τους γιατρους, που τοτε ελεγαν οτι αν αυνανιζεται πολυ το παιδι, θα παθει φυματιωση.
Πηρε 3-4 γιατρους για να βρεθει καποιος να εξετασει τις αμυγδαλες μου, και να τις βρει διογκωμενες.
Φυσικα, το να εξεταστει η ψυχολογικη αιτια και να αντιμετωπιστει, ηταν επιστημονικη φαντασια, κατι σαν το Star-Trek που θα ξεκινουσε να προβαλλεται προσεχως.
Αλλα ακομη κι ετσι, το να σκεφτει ενας γιατρος οτι θα μπορουσε να αντιμετωπιστει με αποτοξινωτικη διαιτα και ξεκουραση, ωστε να ενισχυθει το ανοσοποιητικο, ηταν κατι σαν το Lost in Space, που προβαλλοταν τοτε.
Οποτε, εγχειρηση.
Εκεινο τον καιρο, οι ειδησεις απο ολο τον κοσμο ηταν μετρημενες, και καναν μεγαλη εντυπωση.
Ενα παιδακι στην Αμερικη ειχε πεθανει επειδη οι γιατροι λεει του ειχαν χορηγησει πολλη αναισθησια κατα την εγχειρηση. Οποτε, οι γονεις μου ζητησαν να μπει λιγοτερο αναισθητικο.
'Ξυπνησα' στη διαρκεια. Ηταν μια εμπειρια κολασης. Μεγαλος πονος, ο χρονος κρεμασμενος. Σαν αιωνιος πονος. Αισθανομουν και τους ακουγα, αλλα δε μπορουσα να μιλησω, ή να κουνησω τιποτα. Παραλυτος στον πονο.
Ο γιατρος ακουγε μπαλα στο ραδιοφωνο, εβριζε σα χουλιγκαν και εβαζε χερι στη νοσοκομα που διαμαρτυροταν. Ξυπνησα και το πρωτο πραμα που ειπα στους γονεις μου, ηταν αυτο. Οι γονεις μου το ειπαν στο γιατρο, που φυσικα το αρνηθηκε και ειπε 'το παιδι εχει ψυχολογικο και λεει ψεμματα'.
Μπαι μπαι ιατρικη. Μπαι μπαι επιστημονικες αυθεντιες.
Η εφηβια μου στη Βεροια ηταν σκληρη. Ο ερωτας ηταν βρωμια. Απαγορευεται να αναπτυχθεις συμφωνα με τη φυση σου. Να ερωτευθεις, να αλλαξεις συντροφους, να γνωρισεις το θαυμα της ζωης. Μου πηρε χρονια να καταλαβω οτι με τη γυναικεια παρθενια συνεβαινε απλα το ιδιο πραγμα με την πωληση ενος ακριβου αντικειμενου: Αν παραβιαστει η συσκευασια, χανει αξια.
Εφυγα αμεσως τη στιγμη που μαζεψα δυναμη να φυγω.
Μπαι μπαι Βεροια. Μπαι μπαι κοινωνικη ηθικη.
Περασα μια δεκαετιες σε κυνισμο. Δεν πιστευα κανεναν εκει εξω.
Οταν εβλεπα τους 'οπαδους' των δυο κομματων να δερνονται στο δρομο για τα 'ιδανικα' τους με απχθεια. Φυσικα τα ψηφοδελτια μου διανθιζονταν με συμβολικα σχεδια.
Ωστοσο, κρατουσα παντα μεσα μου εναν αλλο κοσμο, οπου μπορουσαν τα πραγματα ν αλλαξουν. Οπου η αλλαγη θα μπορουσε να διαδωθει και να επικρατησει.
Τουλαχιστον, οπου ανθρωποι σαν κι εμενα, που παρα την αποφαντασιωση τους κρατησαν τα οραματα τους, θα μπορουσαν να τα πραγματοποιησουν.
Υπηρχε λογος γι αυτο.
Περα απο τις αρνητικες εμπειριες της εποχης, υπηρχαν πραγματα που κρατουσαν την ψυχη ζωντανη.
Αν εκανες μια βολτα σε καποια χωρια, ηταν πιθανο να καταληξεις να σε ταϊσουν καποιοι που σε ειδαν να περνας εξω απ το σπιτι τους.
Οι ανθρωποι, και στις πολεις, θα εβγαιναν απ το προγραμμα τους για να σε πανε εκει που ψαχνεις να πας.
Το χωριο εκτιζε με κοινο κοπο το σπιτι του σχωριανου. Μαζευοταν στα χωραφια του καθενα οταν χρειαζοταν εργατικα χερια.
Ο κοσμος εκεινος, παρα τη σχετικη με αργοτερα φτωχεια του, ειχε πλουτο που τον χασαμε αργοτερα.
Σ αυτους παρεμεινα να ελπιζω.
Συμφωνα με εγγραφο που κυκλοφορει -ως αποκαλυψη-, ο μπαμπας του τωρινου μας πρωθυπουργου ελαβε απο τον Rockfeller μεσω Manhattan Chase Bank 100.000.000$ 'για να δημιουργησει το ΠΑΣΟΚ'.
Ειτε ειναι αληθινο το εγγραφο ειτε οχι, η διαφθορα που υπεστη αυτος ο λαος απ αυτους τους ηγετες ειναι αληθινη.
Ειναι ουτως ή αλλως αληθινες οι δωροδοκειες και δωροληψειες, η συνεχης εξαπατηση του κοσμου, η διαφθορα τους ωστε να γινουν αυτιστικοι, εξαρτημενοι, εχθροι ολων των αλλων, αλλα πονηροι και με χαμογελο και 'σοσιαλιστικα ιδανικα' στη βιτρινα.
Το παρτι κρατησε δεκαετιες.
Τα ζομπι -ναι, τετοιοι ησασταν οσοι συμμετειχατε- ρουφουσαν ο ενας το αιμα του αλλου και το εκαιγαν για καυσιμο στα 4Χ4 και τις mercedes, ή το εβαζαν για συγκολητικο στο μπετον της βιλας τους.
Μπαι μπαι ελπιδα στους ελληνες;
Κατεβαινω στο Συνταγμα.
Διπλα σε 40.000 ελληνες.
Ποσοι απ αυτους ηταν -και ειναι;- ζομπι;
Αφηνω να συνεπαρθω με το ανοιξιατικο αερακι του καινουργιου.
Τα πνευμονια μου φουσκωνουν με ελπιδα.
Το μυαλο μου με συγκρατει.
Παιρνω το λογο μπροστα στους 3-4 χιλιαδες παροντες στην 'Εθνικη Συνελευση'.
Fuck, ακομη και το Συνταγμα το μετονομασαμε σε 'Πλατεια Εθνικης Συνελευσης', αφου ονειρευομαστε οτι 'θα νικησουμε', θα ειμαστε πλεον πιο συνειδητοι πολιτες και θα αλλαξουμε το Συστημα.
Υπερασπιζομαι στο λογο μου (στο 1,5 λεπτο που μου δινεται) οσους δεν ηταν κομματικοποιημενοι, οσους δεν προερχονται απ την αριστερα και αισθανονται να απειλουνται και να μην ενσωματωνονται, επειδη οι περισσοτεροι ομιλητες μιλουν με αριστερη φρασεολογια. Μη φευγετε, τους λεω, εσεις, η 'μη ιδεολογοι' ειστε οι χιλιαδες αγανακτισμενοι.
Προτεινω να μεταφερθει ενα μεγαλο μερος της αμεσοδημοκρατικης διαδικασιας στο ιντερνετ, στο Φορουμ της διοργανωσης. Κι απο κει, ομαδα να καταγραφει και να καταλογοποιει τις αποψεις οσων δε μπορουν εκ των πραγματων να μιλησουν λογω χρονου και τεραστιου αριθμου συμμετεχοντων στη Συνελευση.
Οταν γινεται απαριθμηση ολων των προτασεων, η δικη μου εχει χαθει. Τυχαιο; Δεν ξερω. Θα την ξανα-προωθησω. Δεν παραιτουμαι. Η Συνελευση δεν πιστευω οτι εχει -ακομη- καπελωθει απο το Συριζα και αλλες δημοκρατικες δυναμεις. Βοηθεια. Να την προστατευσουμε. Να την κρατησουμε στη θεωρια της. 'Χωρις κομματα, χωρις ιδεολογιες'.
Θα παλεψω ακομη πριν πω 'μπαι μπαι' στους ελληνες.
Θα παλεψω πριν πω 'μπαι μπαι' στην Ελλαδα.
Υπαρχουν καποιοι που με διαβαζουν.
Καποιοι που οταν τους διαβαζω, αισθανομαι λιγοτερο μονος.
Δεν ειναι ολοι ζομπι.
Δεν ειμαστε, ολοι οι υπολοιποι, αιμοδοτες.
Η ελπιδα ειναι εκει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου