Σερίφηδες

ΤΟΥ ∆ΗΜΗΤΡΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ  

ΖΩΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ της επικοινωνίας, είµαστε λίγο σαν τα χρυσόψαρα. Η µνήµη µας διαρκεί ελάχιστα. Αν όµως δεν ήµασταν επιλήσµονες – ή αν ήµασταν περισσότερο παρατηρητικοί – ή αν ξεκολλούσαµε από τον ελληνοκεντρισµό µας, θα αντιλαµβανόµασταν σχετικά γρήγορα πως Αµερικανοί και Γερµανοί κάνουν ακριβώς την ίδια κουβέντα εδώ και τρία χρόνια. Απλώς η κουβέντα αυτή περιλαµβάνει τώρα και εµάς...

ΑΦΟΡΜΗ για τις παρατηρήσεις αυτές είναι οι αµερικανογερµανικές σχέσεις της τελευταίας εβδοµάδας, αρχής γενοµένης από τη συνάντηση Οµπάµα - Μέρκελ στην Ουάσιγκτον. Ο αµερικανός πρόεδρος είπε ευγενικά ότι το Βερολίνο πρέπει να έχει τον νου του στην Ελλάδα. Η γερµανίδα καγκελάριος µίλησε για τη σηµασία του ευρώ και την ανάγκη να είναι οι χώρες της ευρωζώνης ανταγωνιστικές.



ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ αντιλαµβάνονται την κρίση µε όρους παγκοσµιοποίησης. ∆ηλαδή τα βλέπουν όλα συστηµικά. Οπως µάθαµε αρκετά µετά, το Fed, δηλαδή η Αµερικανική Κεντρική Τράπεζα, άνοιξε το 2008 «γραµµές» – δηλαδή έδωσε ρευστότητα – σε τράπεζες όπως η ελβετική UBS και η βρετανική Barclays. ∆εν ήταν αµερικανικές. Εχουν όµως τέτοια διεθνή διασύνδεση – δηλαδή συστηµικότητα – που, αν «έπεφταν», θα έπαιρναν µαζίτους όλοτο τραπεζικό σύστηµα. Με άλλα λόγια, η Ουάσιγκτον δεν είναιπλέον µόνον ο σερίφης, αλλά και ο τραπεζίτης της υφηλίου.  
ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ, η Γερµανία είναι µια ενάρετη – και βασικά αυστηρή – οικονόµος που δεν συγχωρεί. ∆εν καταλαβαίνει γιατί οι άλλοι δεν µπορούν να τα κάνουν όπως αυτή. ∆ηλαδή να δουλεύουν σκληρά. Να κάνουν επίπονες αλλαγές. Να ξοδεύουν λίγο. Και να αποταµιεύουν πολύ. Σύµφωνα µε τη λογική αυτή, όποιος πέφτει έξω είναι επιπόλαιος. Κι αυτό που πρέπει να κάνει είναι να συµµαζευτεί.  
ΟΙ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ αυτές αναµετρήθηκαν σκληρά από το φθινόπωρο του 2008 ώς την άνοιξη του 2009 όταν η γκρίνια της Μέρκελ στα G-20 ήταν ατελείωτη. Ισως και ο στρουθοκαµηλισµός της. Οι γερµανικές τράπεζες ήταν κι αυτές φίσκαστα τοξικάοµόλογα. Στην πραγµατικότητα, η ενάρετη Γερµανία έχει µια θέση στον καναπέ τού σαλούν µπαρ του διεθνούς χρηµατοπιστωτικού συστήµατος. Απλώς δεν έχει το πρόσταγµα όπως στην ευρωζώνη. Εκεί το Βερολίνο µπορούσε να κάνει ότι δεν θυµάται πόσα ελληνικά οµόλογα έχουν οι Γερµανοί ή πόσα όπλα µάς πούλησαντην τελευταία δεκαπενταετία και πόση σχέση έχει αυτό µε το χρέος µας.


ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ που ο γερµανικός οικονοµικός εξτρεµισµός χτυπούσε κόκκινο, η Ουάσιγκτον έδειχνε τα ανακλαστικά της για το θέµα της Ελλάδας. Φυσικά, ο Οµπάµα – που µέχρι τώρα δεν πολυπερνούσε τον Ατλαντικό – δεν έχει καµιά κάψα για εµάς. Απλώς ξέρει ότι αν «σκάσουµε» τους επόµενους µήνες, θα «ρίξουµε» τη διεθνή οικονοµία που θα πέσει πάνω στις αµερικανικές εκλογές του2012. Οπως πάντα, όλα στην πολιτική είναι τοπικά.


ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ οι Αµερικανοί έβαλαντους Γερµανούς στη γραµµή τους. Φάνηκε στις χθεσινές δηµόσιες τοποθετήσεις Μέρκελ και Σόιµπλε για το ελληνικό πρόβληµα.
πηγη:to kapistri