Το ψέμα του "μονόδρομου"

Η αγαπημένη φράση των αξιολύπητων υπάρξεων που έχουν το μέλλον μας στα χέρια τους είναι, "δεν υπάρχει άλλος δρόμος". Δεν έχω ξαναγράψει με αυτό τον τρόπο αλλά έτσι ένιωσα και έτσι θα το αφήσω να βγει. Γύρω μου μια κοινωνία που έχει τον κατάλληλο εκτελεστή για κάθε προώθηση της ματαιοδοξίας της. Σάπια σοκολατάκια σε χρυσές κασετίνες. Στόματα με βρώμικη ανάσα και άσπρα δόντια. Ψυχές που φυσούν βοριά, σκεπασμένες σε ζεστά σεντόνια.

Σε κοιτάω στα μάτια και σου λέω ότι αυτό που ζω μέσα μου το ζεις μέσα σου και συ.

Βιώνω την αδικία, ως αξίωμα της ζωής. Σαν να έχει δώσει τα χέρια η κοινωνία μυστικά βάζει το κεφάλι κάτω και κάνει ότι δεν ακούει. Δε μιλάει κανείς την αλήθεια, γιατί νομίζει ότι το ψέμα είναι το κλειδί που ανοίγει περισσότερες πόρτες. 

Σωματικά ανελεύθερος, η εσωτερική μου ελευθερία σα θηρίο βρυχάται από μέσα μου. Ψάχνω τον τρόπο να την αφήσω να βγει, μα πάντα βρίσκει εμπόδια από ομοιοπαθείς μου!

Δε μπορώ να αφήνω την ελπίδα σε άλλα χέρια. Ο καθένας τρέχει στο δικό του διάδρομο σε αυτή τη χώρα. Τερματίζει σε άλλα δικά του γήπεδα και μοιράζεται τη νίκη μόνο με τα χέρια που χειροκροτούν σε αποκλειστικότητα την αφεντιά του. Βλέπω τόσο καθαρά ότι αυτό είναι η φυλακή των νέων. 

Νέοι ανήμποροι να αντιληφθούν το πως δομείται μια κοινωνία. Ανίκανοι να σχολιάσουν, με τις γνώσεις τους να στερεύουν σε μια κακή παπαγαλία. Γνωρίζουν την ήττα τους; Δε θέλουν να γίνουν νικητές. 

Είναι η ώρα περασμένη, τα γεγονότα γρήγορα εξελίσσονται και με κομμένη την ανάσα δέχεσαι σαν ανήμπορος κάθε άδικη συμπεριφορά. Μέτρα για σένα. Μόνο για σένα. Γίνε ενεργός. Ακόμα και αν δεν ήσουν ποτέ έχει έρθει η ώρα να δηλώσεις παρών. 

Άνθρωπος είσαι.

dinatomirmigi