Είναι όντως ένα μπάχαλο η Ελλάδα;

Η άποψη ότι αυτή η χώρα είναι ένα μπάχαλο και δεν διορθώνεται με τίποτα, δεν είναι αληθινή και δεν οδηγεί πουθενά. 

Στο παρελθόν άλλες χώρες ήταν σε χειρότερη κατάσταση και βελτιώθηκαν. Άλλες ήταν σε καλύτερη και κατέρρευσαν.

Πρέπει να βρούμε την ωριμότητα για να αποφασίσουμε αν θέλουμε να δουλέψουμε για να βελτιώσουμε την εικόνα μας προς να έξω (επαρχιωτισμός και δουλοπρέπεια) ή να δουλέψουμε για να αναβαθμίσουμε την κοινωνία μας σύμφωνα με δικά μας μέτρα και πρότυπα που ταιριάζουν με την ιστορική μας παράδοση και τη γεωγραφική μας θέση ανεξάρτητα από εξωτερικούς επηρεασμούς.

Έχουμε καταντήσει να κρίνουμε τη χώρα μας με τα μάτια και τα πρότυπα ξένων συμφερόντων. Έχουμε καταντήσει να μην έχουμε δική μας άποψη. Αλλά και όταν έχουμε να φοβόμαστε να την διατυπώσουμε. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να κάνουμε κριτική και προτάσεις που βασίζονται σε απόψεις ανθρώπων ξένων με την δική μας πραγματικότητα. Κατά συνέπεια να μην βγαίνουν, να μην οδηγούν πουθενά. Και επιπλέον να αδυνατίζουμε να συγκριτικά μας πλεονεκτήματα, αφού τα έχουμε ξεχάσει και κανείς δεν ασχολείται με αυτά.

Όταν ακούω σε κρατικό κανάλι σχόλια για την επίθεση που δέχτηκε πανεπιστημιακός στην Πάτρα και τα σχόλια εστιάζουν στην εικόνα που δίνουμε προς τα έξω… τότε σίγουρα μας έχουν πείσει ότι είμαστε επαρχιώτες. Λες και στις δυτικές προηγμένες κοινωνίες δεν συμβαίνουν αυτά παρά μόνο στην Ελλάδα.

Όταν αυτός που μας κυβερνάει, κυριαρχείται από την ίδια νοοτροπία τότε δεν θα μας οδηγήσει πουθενά. Όταν αντίθετα πιστεύει ότι σαν λαός δικαιούμαστε να έχουμε άποψη, δικαιούμαστε να έχουμε ακόμα και κακές στιγμές χωρίς να μας στιγματίζουν αλλά θέλουμε να προσπαθήσουμε περισσότερο, ότι το δικαιούμαστε, ότι έχουμε δική μας άποψη και την παλεύουμε, ότι δεν είναι ανάγκη να ταυτιζόμαστε με τρίτους, ότι αυτοί οι τρίτοι έχουν κάνει τεράστια λάθη στο παρελθόν και έχουν παρασύρει λαούς στην καταστροφή, τότε θα συνειδητοποιήσουμε ότι πρέπει να ψάξουμε μέσα μας, να βρούμε τις χαμένες αξίες μας, να πιστέψουμε σ’αυτές χωρίς εξωτερικές παρεμβάσεις, και να προσπαθήσουμε να τις αναβιώσουμε. Κανείς δεν θα μας σώσει. Μόνο εμείς μπορούμε να μας σώσουμε. Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει καλύτερα από εμάς, τι είναι αυτό που πρέπει να κάνουμε.

Στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, αυτοί οι ξένοι "σοφοί" μας μίλαγαν για το οικονομικό θαύμα της Ιρλανδίας και μας έσπρωχναν να το μιμηθούμε. Ευτυχώς που δεν το κάναμε.
Στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας, το πρότυπο των "σοφών" ήταν η Πορτογαλία και η εντυπωσιακή της ανάπτυξη… που σήμερα την οδήγησε στο ΔΝΤ.
Υπάρχουν τόνοι υλικού που μπορεί να παραθέσει κανείς για την πορεία και τις σκοπιμότητες των δύο αυτών "οικονομικών θαυμάτων". Υπάρχουν επίσης καταγραμμένες και πολλές αντιρρήσεις στις τότε παραινέσεις. Τελικά διαψεύσθηκαν οι "σοφοί" και επαληθεύτηκαν οι τότε αντιρρησίες.

Σήμερα η κυβέρνηση εξακολουθεί να πιστεύει περισσότερο στους σοφούς παρά σε Ελληνικές φωνές που διατυπώνουν αντιρρήσεις. Το παιχνίδι επαναλαμβάνεται. 

Δυστυχώς όμως, οι κυβερνώντες δεν έχουν την εμπειρία, τις γνώσεις και την προδιάθεση να ακούσουν.

Αισθάνομαι ότι ζω σε μια μικρή και ασήμαντη επαρχία. Ότι οι συγκάτοικοί μου επαρχιώτες έχουν ταυτίσει τις απόψεις τους με τις απόψεις των ξένων δυνατών. Ότι όσο οι συγκάτοικοί μου αδυνατούν να αρθρώσουν δική τους άποψη, τόσο πιο ασήμαντοι γίνονται στα μάτια των ξένων. Τόσο περισσότερο οι ξένοι ξεθαρρεύουν και τόσο λιγότερο μας υπολογίζουν. Τόσο πιο αδύναμες γίνονται ακόμα και οι ορθολογικές φωνές των συγκατοίκων μου.

Εμείς αφήσαμε την κατάσταση να φτάσει εδώ. Μόνο από εμάς εξαρτάται αν θα επανέλθουμε.

Αυτές οι ταπεινές προσωπικές μου απόψεις προέρχονται από την εμπειρία που έχω αποκομίσει μετά από μακροχρόνιες συνεργασίες με ξένους "σοφούς". 

Σε όλες τις περιπτώσεις οι σοφοί ενδιαφέρονταν να σώσουν μόνο τον εαυτό τους και τα συμφέροντά τους.

olympia