Τουρίστες

Δημήτρης Δανίκας
Ούτε πίσω ούτε μπρος. Εφιαλτική ακινησία, προμήνυμα καταστροφής. Μια ακινησία που μοιάζει με ταλαντευόμενη λεπτή, αιχμηρή λεπίδα. Ταλαντεύονται οι πολίτες. Θα καταστραφούμε; Να βγω στους δρόμους; Θα παραμείνουμε στην ευρωζώνη; Θα επιστρέψουμε στην δραχμή; Θα μου κόψουν το μισθό; Να πάρω τα λεφτά μου από την τράπεζα και να τα κρύψω στο χωριό; Τι να κάνω; Τι θα γίνει;

Ταλαντευόμενη και η κυβέρνηση. Τη μία στιγμή ανακοινώνει μέτρα. Την άλλη στιγμή γράφει νομοσχέδια. Και την τρίτη στιγμή παίρνει τα μισά πίσω. Ετσι καμία βελτίωση από τις μεταρρυθμίσεις. Εστω, να πεις, τουλάχιστον η μηχανή του Δημοσίου αρχίζει να λειτουργεί. Ούτε καν στο ρελαντί. Ετσι καμία βελτίωση στην καθημερινή ζωή. Εκεί που υποτίθεται ότι έγινε κάποια τομή. Ετσι το ίδιο και χειρότερη η αποδοτικότητα των φοροεισπρακτικών μηχανισμών. Ετσι κανένα σχέδιο για την πώληση της Δημόσιας περιουσίας. Τίποτα δηλαδή.
Η χώρα πορεύεται με δανικά. Κι άλλα, περισσότερα. Η χώρα σώζεται μέχρι στιγμής προκειμένου να μην συμπαρασύρει στην καταστροφή μπόλικα ταμεία και τράπεζες που έχουν αγοράσει ελληνικά τοξικά ομόλογα. Συγκυριακή η σωτηρία η ελληνική. Οι Κασσάνδρες και οι προφητείες μας κάνουν λοβοτομή. Δύο οι λύσεις. Η πρώτη από την ντιρεκτίβα της Τρόικας και την Μέρκελ. Πράκτικά σημαίνει το εξής. Στο μισό οι μισθοί. Το πρώτο. Εκδίωξη καμιά τριακοσαριά χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων, πράγμα που δραχμικά καταλήγει στην εξοικονόμιση εννιά δισεκατομμυρίων euros ετησίως. Το δεύτερο. Και ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Στο σφυρί και όσο όσο. Το τρίτο. Μα η μισή κοινωνία θα βγει στους δρόμους και θα μας πάρει φαλάγγι. Τότε με την βία. Αυτή η σωτηρία. Η δεύτερη λύση από την κομμουνιστική Αριστερά. Πρακτικά σημαίνει το εξής. Κατεβάζω τα ρολά, δεν πληρώνω τα χρέη μου, κόβω κάθε γέφυρα με την ευρωζώνη και αρχίζω από το μηδέν. Είναι έτοιμη η κοινωνία να ακολουθήσει μία από τις δύο αυτές επιλογές; Οχι. Επομένως οι συνθήκες θα επιβάλουν την τελική λύση και όχι εμείς. Ακόμα και τώρα τουρίστες της ζωής!
πηγη: KAPISTRI..