Γράφει η ''ύαινα''
Το παράδοξο έγινε συνηθισμένο. Το αδύνατο απλό. Το αθέατο πραγματικότητα.
Kαι όμως. Αυτή η μεταβολή έγινε από έναν λαό τόσο αλλοτριωμένο για τον οποίο όλοι πίστευαν ότι σταμάτησε για πάντα κάθε αναπνοή, σφυγμός, σφρίγος και δύναμη. Ότι η ιστορία του έφτασε στο τέλος της. Τότε ήταν σχεδόν αδύνατο να σκεπτόμαστε το μέλλον. Έπρεπε να έχει κανείς υψηλή κλίμακα αυτοπεποίθησης, ιδεαλισμού, δύναμης, κουράγιου, προσωπικότητας καθώς και ακλόνητα αισθήματα για να δώσει στους Έλληνες μια δυνατότητα επιτυχίας -ποσό δε μάλλον- να βοηθήσει πρακτικά στην προπαρασκευή αυτής της δυνατότητας.
Το ξέραμε από τότε. Η πραγματικότητα δεν νικιέται με ραμφίσματα. Ξέραμε ότι ήταν σύμμαχος, αλλά ξέραμε επίσης ότι έπρεπε να αποφύγουμε το λάθος να κτυπάμε ηρωικά ουρές φιδιών. Έπρεπε να συνεργαζόμαστε με τα γεγονότα. Να χουμε λογισμό, νεύρα από μέταλλο, ενότητα από γρανίτη, και την συνειδητοποίηση ότι είμαστε λίγοι και πολύτιμοι.
Πως αλλάζουν τα πράγματα...
Εκείνοι οι όποιοι κατέβαζαν περισσότερο το κεφάλι, πρόθυμοι να γυμνώσουν πλάτες στο μαστίγιο θρασύδειλων αντιπάλων, σήμερα το υψώνουν. Δεν τούς υποδεικνύει κανείς την τότε στάση τους. Κάποιοι άλλοι που δεν έκαναν τίποτα ουσιαστικό κατηγορούν εμάς που δεν τα κάναμε όλα.
Έτσι γινόταν πάντα.
Σεμνοί και ταπεινοί είναι οι δημιουργοί της κοινωνίας ενώ οι άλλοι μόνο μιλάνε.
Θα μπορούσε λοιπόν να ισχυριστεί κανείς ότι δεν υπήρχαν τότε προδότες.
Η σημερινή φωτοβόλα αλήθεια καλύπτει το τίμημα.
Τότε που μαχόμαστε με τα λυκόρνια...
Η ισχύς μας δεν βασίζεται στην στείρα συναισθηματικότητα ή σε κενό πάθος.
Είναι σκληρή, ηρωική, γνωρίζει τον σκοπό, έχει αντοχές καθώς και την ζωντανή πνοή από τις ανάγκες του λάου μας. Αυτά ήταν που απάλλαξαν το Έθνος από τα νύχια των πλουτοκρατών, τα ψέματα των υποτακτικών, τον επιθανάτιο ρόγχο του εποικισμού.
Έχουμε κάθε λόγο να είμαστε ευγνώμονες στον λαό μας που αποτίναξε τόσο γενναία τις αλυσίδες της σκλαβιάς. Τις σταγόνες του δηλητηρίου που έμοιαζαν να έχουν διαβρώσει τα πάντα.
Σε αυτήν την μεγαλειώδη πνευματική, ιδεολογική, πολιτική ανατροπή τίποτα δεν μας χαρίστηκε.
Με κραταιά πιστή, καθαρό βλέμμα, θέληση, αγώνα και με όλη την δύναμη πνεύματος και καρδιάς, κερδίσαμε όλους εκείνους, όλες εκείνες που λέγονται Έλληνες.
Ο λαός μας ότι κέρδισε το κέρδισε με θυσίες. Δοξασμένα τρόπαια στην ιστορία των Εθνών.
Μην επιτρέψετε λοιπόν σε κανέναν -ποτέ πια - να μολύνει την ψυχή σας για να σας παραδώσει δέσμιους σε πλουτοκράτες, διεθνιστές, τοκογλύφους και δήμιους αποικιστές.
Το χρέος μου το έκανα. Σας παραδίδω μια ακηλίδωτη σημαία. Κτίστε μια υπέροχη ΠΑΤΡΙΔΑ.
http://egersis2.blogspot.com/2011/03/blog-post_4892.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου