Είπε αμάν και πώς να πάρει την προεδρία, τελικά, τα δαχτυλίδια να ‘ν’ καλά, την φόρεσε την «προεδρία» στο μεσαίο δάκτυλο και ξεκίνησε να την επιδεικνύει. Στο κόμμα του αρχικά. Για την κατά πρόσωπο επίδειξη στον λαό θα έπαιρνε μερικά χρόνια. Έπρεπε να βάλει πλώρη για τα μεγάλα. Έτσι, μετά είπε αμάν και πώς να πάρει και την πρωθυπουργία και αν και κανείς δεν του το’ χε- ειδικά ο αντιπρόεδρος- ήρθε ο ανεψιός και του την έδωσε –έτερο δαχτυλίδι αυτό, διαπαραταξιακό. Χωρίς εμπόδια, με μπόλικη εύνοια, έφτασε «ψηλά».
Κι ύστερα, κι ύστερα; Μα δεν υπάρχει ύστερα, κλείσαν ξανά τα σίδερα κι όλα τελειώνουν σήμερα (που λέει και το άσμα). Ύστερα από ενάμιση χρόνο διακυβέρνησης (λέμε τώρα) αυτό το πνεύμα, το 79ο στην παγκόσμια κατάταξη, έρχεται αντιμέτωπο με λεφούσι από σφαλιάρες. Αυτή η μουστακαλίδικη, καίτοι τρέντι κορμοστασιά, που στα πενηντατόσα της αναδεικνύει μέχρι και τα κολάν, αυτός ο Σάκης Ρουβάς της πολιτικής, είναι ένα καλοσιδερωμένο και καλογυαλισμένο κουρέλι.
Οι «φίλοι» αποδείχτηκαν φίδια και άλλοτε καρφώνουν παλιότερες κρίσιμες και ολίγον τι ντροπιαστικές συνομιλίες (που αποδεικνύουν ότι φαλιρίζουμε βάσει σχεδίου), άλλοτε αρνούνται να στηρίξουν και το παραμικρό αίτημα – έστω για τα μάτια του κόσμου (τι σου κοστίζει μια επιμήκυνση ρε Άνγκελα;),ενώ ορισμένοι φίλοι σοσιαλιστές, κατάντησαν μπουρδέλο την Σοσιαλιστική Διεθνή με τα καθεστωτικά καμώματά τους. Τον εξαναγκάζουν τώρα να γίνει ο Αντώνης Σαμαράς της Σοσιαλιστικής…
Κυρίως όμως, δεν δίστασαν οι αμερικανοί κι ευρωπαίο φίλοι να βροντοφωνάξουν ενώπιον όλων ότι ο εν λόγω 79ος είναι διακοσμητικός: δεν χρειάζεται καν για να ανακοινώσει ότι η χώρα πωλείται (μ’ εκείνη τη θέση στον ΟΗΕ τι να γίνεται άραγε; Ισχύει ή τη δώσανε αλλού;). Κι ενώ τόσα παίζονται αυτές τις ώρες ακόμη και το κεφάλι του, να αναγκάζεται, αυτός που διαφεντεύει κοτζάμ Διεθνή, να ξιφουλκεί κάθε τρεις και λίγο με τον ΣΥΡΙΖΑ;
Από την άλλη έσπασαν και τα στεγανά στη δημόσια εικόνα του καθώς το κράξιμο αγγίζει πλέον τον ίδιο προσωπικά και αρχίζει να παίρνει διαστάσεις, εντός κι εκτός της χώρας. Και μπορεί το σχετικό υλικό να προβάλλεται με … κυβερνητικούς υπότιτλους από το Μέγκα και τον ΣΚΑΙ, ωστόσο προβάλλεται (ακόμα) κι ο καθένας βγάζει τα συμπεράσματά του…
Τι έμεινε λοιπόν, αφού, οι στόχοι «δεν επετεύχθησαν», αφού μέχρι κι ο Δόκτωρας τον άδειασε κι αφού τα ταξίδια ανά την Ευρώπη και οι συναντήσεις με τους ισχυρούς της Ένωσης δεν έχουν παρά αξία αναμνηστικής φωτογραφίας; Αργά η γρήγορα, το καμάρι της Μαργαρίτας θα είναι παρελθόν, με το στίγμα του πιο λαομίσητου πολιτικού της σύγχρονης ιστορίας (ξεπέρασε και τον Μητσοτάκη).
Ωστόσο, ακόμα κι αν φύγει, με εκλογές ή με ελικόπτερο, το θέμα είναι ότi θα μας αφήσει υλιβερή παρακαταθήκη τα σκοτάδια του Μνημονίου και της Δανειακής Σϋμβασης. Πλέον το μπαλάκι είναι στο δικό μας γήπεδο και καλούμαστε να συμφωνήσουμε τι είναι αυτό που θέλουμε άπαξ και ξεκουμπιστεί ώστε να μην προλάβουν άλλοι να αποφασίσουν ξανά για λογαριασμό μας …
Τελικά, η κούρσα ήταν κατοστάρι… με άδοξο φίνις…
topontiki
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου