Οι λύκοι το ’σκασαν…

Του Θανάση Νικολαΐδη

Μας έδεσαν με νόμους και «χαρτιά». Από εκείνους που σοφίστηκαν, ψήφισαν και τους κραδαίνουν απειλητικά. Για να σου βαραίνουν το γραμματοκιβώτιο με ανελαστικές υποχρεώσεις. Απ’ τη ΔΕΗ που (μας) χαρατσώνει υπέρ διευθυντάδων της και άλλων «εργαζομένων» της ΕΡΤ, μέχρι το νόμιμο «δυαράκι» σου απέναντι σε παράνομες βίλες. Για να νιώθεις παράνομος επειδή έκτισες κάτι στη ταράτσα σου και να σε κάνουν κουμάντο. Και πάει το μυαλό στην Μελίνα που δεν θα πλήρωνε τη ΔΕΗ, αλλά την… πλήρωσε. Κι εμείς το ίδιο, αναστέλλοντας την σοσιαλιστική μας ορμή για την επανάσταση που έσκασε μύτη και ξαναχώθηκε στην κρύπτη της.

ΜΕΤΡΑΣ το μπόι τους μέσα απ’ τις υποχρεώσεις που σου «σφράγισαν» στο όνομα της «Ελληνικής Δημοκρατίας», τους βρίσκεις γίγαντες κι ας είναι νάνοι που πρόλαβαν τα πόστα. Έσπευσαν πρώτοι φορώντας τη μάσκα. Έστησαν το «βασίλειο», όρθωσαν τείχη, κράτησαν τον εχθρό σε απόσταση κι ένιωσαν λύκοι, με τους απέναντι αρνιά.

ΤΟ’ στρωσαν, λοιπόν, και δεν τους κουνάς. Ούτε τη γραφειοκρατία τους παραμερίζεις, ούτε τους ίδιους, αφανείς, που σκάνε μύτη όταν τους απομακρύνεις το πιάτο ή τους τρως το δίκαιο. Όπως το εννοούν, στο Κράτος που έστησαν λιθάρι-λιθαράκι. Στο τερατάκι (όχι από παρθενογένεση), που του κρατούν τα γκέμια.

«ΤΟΤΕ», είχαν στα χέρια τους το Κράτος και δεν μπορούσες να μιλήσεις. Τώρα (σήμερα) μιλάς, αλλά χάνεται η φωνή σου στο κενό. Κι αν τότε σου έκρυβαν ολοσχερώς και κατ’ ευθείαν την αλήθεια, τώρα σου τη σερβίρουν ασφυκτιώσα κάτω από χιλιάδες ψέματα, κρυμμένη, δυσδιάκριτη.

ΑΥΤΑ έχουν να κάνουν με το σύστημα. Τις κυβερνήσεις τις βαραίνουν άλλα. Τη σημερινή την κυνηγάει ο χρόνος και είναι «δραστήρια» εκεί που θέλει κι όταν θέλει. Σε άλλα είναι αργή και ράθυμη. Ακόμα διορίζει στην ΕΡΤ και στη βουλή, αλλά τους Άκηδες δεν τους (κατα)διώκει. «Κλείνει» νομότυπα τα Βατοπέδια με νόμο που εμπνεύστηκε και ψήφισαν «οι δυο τους» και νόμο δεν βρίσκει για το μάντρωμα των μιζαδόρων που φυγάδευσαν στην Ελβετία τον… ιδρώτα τους. Δεν παίρνει κεφάλια σε… δημόσια τελετή για να δώσει και να πάρει κουράγιο απ’ το λαό. Κι ούτε βυθομέτρησαν τα παλικάρια της του λαού τις αντοχές, απ’ τις (μακρινές) καρέκλες της εξουσίας. Όφειλαν να δράσουν καίρια, ταχύτατα και αποτελεσματικά, δεν το’ καναν όπου «δει» και το πάρτι συνεχίζεται. Με τα «πιράνχας» στην Υγεία και τους μεγαλο(πολυ)θεσίτες σε δημόσιες υπηρεσίες. Με τον οδηγό των μεγαλόσχημων της ΔΕΗ να αμείβεται ηγεμονικά για τις μεγάλες υπηρεσίες του στο Κράτος (ακόμα κρατάει το πάνω χέρι ως βασικός μέτοχος) να μην αρπάζει το μαχαίρι για να κόψει.

ΧΟΡΤΑΤΟΥΣ από λόγια και… ξενέρωτους, μας αύξησαν τις προσδοκίες και δείχνουν με το δάκτυλο τον βωμό που περιμένει κι ίσως πολύ θα περιμένει, άδειος, κενός και ανενεργός. Δεν πρόκειται να τελεσθεί «θυσία» και το μαχαίρι (του Αβραάμ) θα μείνει μετέωρο. Γιατί; Γιατί οι λύκοι το’ σκασαν με δορά αμνού μες το πηχτό σκοτάδι. Με τους τριγύρω της βουλής να «ραντίζουν» τεχνητή ομίχλη μη τους δούμε.