Πολύς λόγος τελευταία για την ποιότητα του πολιτικού συστήματος της χώρας και ο διαχωρισμός μεγάλης μερίδας των πολιτών από <<αυτούς>>. Και οι περισσότεροι μιλούν σαν όλους <<αυτούς>> να τους διόρισε ο θεός ή κάποια υπέρτατη δύναμη, ή σαν να μπήκαν πραξικοπηματικά στην βουλή, πάντως σε καμιά περίπτωση με εκλογές.
Βέβαια τέτοιας έκτασης δυσαρέσκεια δεν κατέγραφε η ελληνική κοινωνία τα χρόνια από το ’81 έως και το 2008. Τότε έτρωγαν πολλοί με χρυσές κουτάλες και οι πολιτικοί ήταν τα φιλαράκια μας. Έβαλαν χιλιάδες αγράμματους στο δημόσιο, έκαναν τα στραβά μάτια σε μικρό (ή μεγαλό) διαπλοκές εφοριών, πολεοδομιών, νοσοκομείων κλπ.
Δεν έβλεπαν εκατομμύρια αυθαίρετα που χτίζονταν συνεχώς, δεν έβλεπαν ότι κανείς έμπορος δεν έκοβε αποδείξεις και δήλωνε 12 χιλιάρικα εισόδημα όπως έκαναν και χιλιάδες γιατροί, δικηγόροι, συμβολαιογράφοι με μισθούς πείνας και γενικά δεν έβλεπαν πολλά. Τώρα αποφάσισαν (οι έξω βασικά) να τα δούνε όλα αυτά και στραβώσαμε.
Και έτσι η χώρα, με τα δύο εκατομμύρια ημι-υπαίθριους χώρους, (οι οποίοι δημιουργήθηκαν για να μην πληρώσουν κάποιοι 500 ευρώ παραπάνω για άδεια), πτώχευσε. Βέβαια οι δύο εκατομμύρια ιδιοκτήτες αναφωνούν ότι δεν φταίνε, όλοι τα ίδια έκαναν. Υπήρξαν και κάποιοι γραφικοί φυσικά που είπαν <<κοντά στα 150 χιλιάρικα που έδωσα, ας δώσω και τα 500>> αλλά αυτοί ήταν εκτός κοινωνικής πραγματικότητας.
Στις 15 γραμμές παραπάνω, περιγράφηκε το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας. Το αν έκανε η κότα το αυγό ή αντίστροφα είναι λογαριασμός του καθενός να το αποφασίσει. Ας αναλάβει ο καθένας την ευθύνη που του αναλογεί και ας πάμε παρακάτω. Έχουμε και μια ζωή μπροστά μας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου