Το Σύνταγμά μας δεν ορίζει πουθενά τίνος αποφάσεις εκτελεί ως εκτελεστική εξουσία η κυβέρνηση. Γι’ αυτό και κείνη εκτελεί μόνο τις δικές της αποφάσεις

Ενα βασικό στοιχείο της εξαπάτησης του κοινοβουλευτικού μας συστήματος, είναι ο ισχυρισμός ότι ως “δημοκρατία”, που υποστηρίζει πως είναι, η εξουσία “υπάρχει υπέρ του λαού”, σύμφωνα με την πολύ αεράτη διατύπωση του Συντάγματός μας, στο άρθρο 1, παράγραφος 3, η οποία ορίζει πως: “Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα.”. Και μας λύνει έτσι, με το συνταγματικό του χιούμορ, και το υπαρξιακό πρόβλημα της εξουσίας.

Κι ενώ το Σύνταγμά μας, στο άρθρο 26, παράγραφος 2, μας λέει πως “H εκτελεστική λειτουργία ασκείται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και την Kυβέρνηση”, διαχωρίζοντας τις εξουσίες σύμφωνα με την αγγλοσαξωνική του λογική, μη μπορώντας να κρύψει τις πατρογονικές του ρίζες που φυσικά και δεν είναι ελληνικές, το Σύνταγμά μας λοιπόν, δεν μας λέει πουθενά τίνος αποφάσεις εκτελεί ως εκτελεστική εξουσία η κυβέρνηση. Γι’ αυτό και κείνη εκτελεί μόνο τις δικές της. Συνταγματικό κενό, θα έλεγαν οι σοφοί μας συνταγματολόγοι, που ξέρουν φυσικά πολύ καλά τι είναι και κυρίως τι ΔΕΝ είναι δημοκρατία.
Καταλαβαίνει βέβαια κανείς, διαβάζοντας το Σύνταγμα, πως πρόκειται για πολύ “ευρύχωρο” κείμενο. Πολύ αεράτο και διαμπερές. Θα βρεθούν φυσικά ορισμένοι και θα φτάσουν μέχρι και στο σημείο να ισχυριστούν ότι ο απλός πολίτης δεν κατανοεί το βάθος και το πνεύμα τέτοιων κειμένων. Οτι ουσιαστικά ο πολίτης είναι αναρμόδιος να κρίνει τέτοια σοβαρά πολιτικά ζητήματα. Ενα πολιτικό νήπιο. Και γι’ αυτό, προκειμένου για το Σύνταγμα, καταφεύγουμε συχνά στην σοφία των συνταγματολόγων μας. Των ειδικών δηλαδή και πάλι. Των αρμοδίων.
Αλλά σχετικά με το ερώτημά μου “τίνος αποφάσεις εκτελεί ως εκτελεστική εξουσία η κυβέρνηση” δύσκολα θα πάρουμε ικανοποιητική απάντηση, ακόμα κι από σοφό συνταγματολόγο.
Μπορεί κάποιος να καθήσει και να το ξεκοκκαλίσει το Σύνταγμα, από την αρχή ως το τέλος.

• Πουθενά δεν θα βρει μια διάταξη που να ορίζει τίνος τις αποφάσεις εκτελεί η κυβέρνηση.
• Πουθενά δεν θα βρει μια διάταξη που να υποχρεώνει την κυβέρνηση να εκτελέσει τις προεκλογικές της υποσχέσεις και το περίφημο “πρόγραμμά” της.
• Πουθενά δεν θα βρει μια διάταξη που να προβλέπει ποινές σε μια κυβέρνηση που άλλα θα υποσχεθεί στον λαό προεκλογικά, για να πάρει την ψήφο του, και άλλα θα εκτελέσει ως κυβέρνηση.

Είναι πολύ αεράτο πράγματι το Σύνταγμά μας. Και βασικά είναι πιστό στην αγγλοσαξωνικής εκδοχής “δημοκρατία” που καμμία σχέση δεν έχει με την αρχαία ελληνική πατέντα περί δημοκρατίας.
Ο χαρακτηρισμός “εκτελεστική εξουσία” που το Σύνταγμα δίνει στην κυβέρνηση είναι μια καθαρή απάτη. Διότι εκτελεστική εξουσία προϋποθέτει εντολοδότη. Αν υποθέσουμε, το Σύνταγμα αποφεύγει να το αναφέρει, ότι εντολοδότης είναι ο “κυρίαρχος λαός” που με την ψήφο του επέλεξε ένα κόμμα να τον κυβερνήσει, βασισμένος στις προεκλογικές του υποσχέσεις και στο πρόγραμμά του, τότε έχουμε “λαϊκή εντολή”. Για την οποία συχνά ακούμε να ομιλούν διάφοροι πολιτικοί παράγοντες, ακόμη και ο πρόεδρος της δημοκρατίας.
Κι ενώ έχουμε έμμεση παραδοχή της ύπαρξης λαϊκής εντολής, και από το Σύνταγμα και από πολιτικούς και πολιτειακούς παράγοντες, ίσως και από σοφούς συνταγματολόγους, δεν έχουμε πουθενά συνταγματική διάταξη που να ορίζει τις υποχρεώσεις της κυβέρνησης απέναντι στην λαϊκή εντολή που πήρε. Ούτε και τις ποινές σε περίπτωση μη εκτέλεσης της εντολής αυτής. Καμμία υποχρέωση συνέλληνες.
Δηλαδή εφόσον το Σύνταγμά μας δεν δεσμεύει με κανέναν τρόπο την κυβέρνηση απέναντι στην λαϊκή εντολή, η κυβέρνηση, η κάθε κυβέρνηση, είναι ελεύθερη να εκτελεί τις δικές της αποφάσεις. Δικές της αποφάσεις και μόνο. Ανεξάρτητα από την περίφημη λαϊκή εντολή. Και κόντρα σε αυτήν. Δεν υπάρχει νομικό κώλυμα. Οχι μόνο νομικό κώλυμα δεν υπάρχει αλλά η εμπειρία, ολουνών μας, λέει ότι ο κανόνας είναι να έχουμε κυβερνήσεις που εκτελούν τις δικές τους αποκλειστικά αποφάσεις, ανεξάρτητα από την λαϊκή εντολή του “κυρίαρχου λαού”, κόντρα στην εντολή του, και χωρίς κανέναν συνταγματικό περιορισμό πάνω σ’ αυτό.
Το Σύνταγμά μας συνέλληνες μπορεί να καθορίζει ορισμένα δημοκρατικά δικαιώματα, όπως την θρησκευτική ελευθερία ή την ελευθερία του τύπου. Αλλά προκειμένου για τον σεβασμό της λαϊκής εντολής και την εκτέλεση αυτής της περίφημης εντολής, δεν καθορίζει τίποτε.
Ομως μια κυβέρνηση, την οποία κανένας καταστατικός νόμος δεν την εμποδίζει να εκτελεί δικές της αποφάσεις και να αγνοεί την εντολή του λαού, δεν είναι δημοκρατική βέβαια. Χίλιοι σοφοί συνταγματολόγοι να σας βεβαιώνουν, με την βαρύτητα της επιστήμη τους, για το αντίθετο, εσάς τους αναρμόδιους πολίτες. Και χίλια Συμβούλια της Επικρατείας, διορισμένα από αυτή την ίδια κυβέρνηση.
Μια κυβέρνηση που μπορεί να παίρνει και να εκτελεί τις δικές της αποφάσεις δεν είναι μια δημοκρατική κυβέρνηση. Είναι μια ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΚΗ κυβέρνηση.
Και το πολίτευμα, που ένας καταστατικός νόμος σαν το Σύνταγμά μας περιγράφει, το οποίο δίνει την ελευθερία σε μια κυβέρνηση να αγνοεί την λαϊκή εντολή, δεν είναι δημοκρατία. Ενα τέτοιο πολίτευμα, οι πρόγονοί μας το έλεγαν ΤΥΡΑΝΝΙΑ. Αυτό που εμείς σήμερα ξέρουμε ως δικτατορία.

Θραξ Αναρμόδιος