Η Πάτι στη χώρα της απάτης ...

Τι μου ήρθε λοιπόν να σας ρωτήσω; Ψέματα λέτε; Ε, του κερατά! Όλοι τα λέμε λιγότερο ή περισσότερο! Και μπορούμε με αυτά να ξεφύγουμε από μια κατάσταση, να διορθώσουμε κάτι άλλο, η ακόμα και να αποφύγουμε το χειρότερο…! Αλλά υπάρχουν ψέματα και ψέματα! Αν σας πω εγώ ότι χτες δεν ήρθα να πάμε για καφέ γιατί είχα δουλειά, ενώ βαριόμουν να σηκωθώ από τον καναπέ, ε, δεν τρέχει και τίποτε.

Αν σας πω όμως ότι αύριο θα σας φέρω τα... λεφτά που σας χρωστώ και εξαφανιστώ, εδώ πρόκειται για χοντρό και άγριο ψέμα! Αν τα ψέματα δε τα επαναλαμβάνεις κάθε τρεις και λίγο, τότε έχεις αναλάβει την αντιπροσωπεία του ψέματος και πρέπει να σε ξέρουν όλοι και να σε αποφεύγουν!

Έτσι κάπως αγαπητοί μου, με απλά λόγια και παραδείγματα, εκεί κάπου βρίσκεται και η πολιτική ζωή της χώρας! Από μπαρούφα σε ψέμα, από μούσι σε μούφα, και από τερατολογία σε ψευδολογία!

Τη μια μέρα λεφτά υπάρχουν, την άλλη δεν υπάρχει σάλιο! Την επόμενη πάμε καλά και δεν θα χρειαστούν άλλα μέτρα! Μετά από λίγο αμέτρητα τα μέτρα και τα ελλείμματα και ξανά από την αρχή… ! Άλλος τσαμπουνά ότι μέσα σε ένα χρόνο αν ήταν στην εξουσία θα εξαφάνιζε το έλλειμμα της χώρας, δηλαδή κάτι που δεν κάνει ούτε ταχυδακτυλουργός σε τσίρκο, άλλος μας φωνάζει να αντισταθούμε και όπου να είναι έρχεται και ο Φιντέλ Κάστρο… από το κρεβάτι του να μας σώσει, και άλλος μας λέει τι υπέροχη χώρα που εχουμε θα φθηνύνουν και τα αυτοκίνητα να πάρετε όλοι… !

Τι μπορείς να κάνεις με τους ψεύτες; Διορθώνονται; Όχι βέβαια ! Αλλά δεν διορθωνόμαστε και εμείς που τρώμε τα ψέματα τους σαν μαρούλια και τους ξαναψηφίζουμε, και παρακολουθούμε και στην τηλεόραση τις στημένες ομιλίες τους και διαφωνίες τους, και τις τάχα εκρήξεις τους!

Ένας Ιρλανδός συγγραφεας έγραψε ότι αν ένα ψέμα γίνει πιστευτό για μια ώρα μόνο, συνήθως έχει κάνει τη δουλειά του και δεν χρειάζεται περισσότερο! Εδώ όμως έχουμε να κάνουμε με βιομηχανία ψέματος. Μόλις ανακαλύπτουμε το ένα, ακολουθούν άλλα τέσσερα πέντε, και δεν ξέρεις τι να πρωτοκαταναλώσεις! Δεν βγάζω άκρα! Στην χώρα του Αισώπου του παραμυθά, μάλλον μας αρέσει τελικά να ακούμε το ψέμα μας, να ικανοποιούνται τα αυτιά μας για λιγάκι, και αύριο; έχει ο θεός, κάτι άλλο θα βρεθεί να μας παραμυθιάσει για να περάσουμε την ώρα μας…

Έχουν περάσει σχεδόν πενήντα χρόνια από όταν ο Γιάννης Δαλιανίδης σκηνοθετούσε υπέροχα τον Ντίνο Ηλιόπουλο στην ταινία "Ζητείται ψεύτης". Ε , όλα αυτά τα χρόνια τίποτε δεν άλλαξε, η ταινία είναι πάντα επίκαιρη και ο ψεύτης και το ψέμα ο καλλίτερος,και ο πιο πετυχημένος βοηθός του Έλληνα πολιτικού! Πέστε μου κι αλλά ψέματ , θέλω κι άλλα για να ζω καλά, να τρώγω, να κοιμάμαι, να ξεκουράζομαι με αυτά, και να ευτυχώ με όσα ακούω κάθε μέρα!

Α, και αν σας πέσει στα χέρια καμιά αλήθεια, πατήστε την κάτω, στραγγαλίστε την, θαψτε την! Δεν αντέχουμε μια τόση δα αλήθεια να μας χαλάσει τη μέρα μας, το παραμύθι μας και το θέατρό μας…

Γράφει ο Θόδωρος Γαλανόπουλος στο KAPISTRI