Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2010

Τα παιδιά μας είναι αδιαπραγμάτευτα. Τι θα πεί πρακτικά;

Ελένη Παπουτσή

Εκπαιδευτικός-Πολιτισμολόγος
Master of education

Πολύς ο λόγος για τις νέες γενιές, που είναι άνεργες, που δεν υπάρχουν δουλειές, που αναγκάζονται να φύγουν έξω,(και αυτό λόγω μεγάλου ντόρου, μπορεί να γίνει θέμα και στις Πανελλαδικές) και ολοι χαιδεύουν τα αυτιά των παιδιών ο καθένας για το δικό του λόγο.Τα μέσα τα βολεύει γιατί το θέμα πουλάει, και δεν θέλουν να πάνε κόντρα στα νέα παιδιά και τους γονείς τους. Επι πλέον είναι κάτι που συμφέρει. Γιατί να τους δείξουν μονοπάτια; Καλύτερα να τα ξέρουν μόνο οι ίδιοι …και οι δικοί τους. Λαζόπουλοι και λοιποί διασκεδαστές, δεν τους δείχνουν τρόπους, δε λένε οι ίδιοι πώς απέβαλαν το φόβο και τη δειλία για να ανέβουν επαγγελματικά, γιατί δε θέλουν να απομυθοποιηθούν, και να επωαστούν πολλοί σαν και αυτούς. Λένε για τα αεροπλάνα που ψεκάζουν, αλλά αυτό είναι κάτι που το βλέπεις. Το ολέθριο όμως είναι να σου φοράνε γυαλιά για να βλέπεις αυτά που θέλουν, και να χαίρεσαι επι πλέον.

Πολλοί από τους εκπαιδευτικούς λόγω ειδικότητας δεν ξέρουν να τα αναλύσουν στα παιδιά, άλλοι πάλι που τα ξέρουν δε θέλουν να γίνουν «κακοί» και τα αφήνουν στη νιρβάνα τους. Επομένως βολεύει ο ψεκασμός τύπου «τα καυμένα θελουν αλλά δεν μπρουν να δουλέψουν» και οι γονείς πρέπει να πάρουμε τα ηνία.

Όμως και αυτό θέλει παρρησία και λεβεντιά από τους γονείς. Μέσα από τα παιδιά μας βλεπουμε τον εαυτό μας, είμαστε περήφανοι που είναι η προέκταση των κυττάρων μας, και δεν λέμε πάντα αλήθειες, ή λέμε ότι εχουμε καλά παιδιά με πολλά προσόντα, ενώ ξέρουμε ότι θα μπορούσαν να συμπεριφέρονται άλλοιως να δουλεύουν, να παράγουν, να μη ζητάνε , κλπ…να ξέρουν ΚΑΙ τις υποχρεώσεις τους.

Οι ίδιοι οι γονείς τη θολότητα τη μεταγγίζουν στα παιδιά. Θέλουν τα παιδιά τους να παίρνουν πολλά πτυχία και μεταπτυχιακά, με όποιο τίμημα για να βγάλουν απωθημένα.Εδω βέβαια πολλοί λένε ότι είναι ανάγκη, για εξεύρεση εργασίας. Και βέβαια είναι απαραίτητο όχι όμως για να τα ευνουχίζουμε ψυχικά, και να κρύβονται πίσω από τα βιβλία. Είναι απαραίτητο να τα κάνουν όλα συγχρόνως για να μάθουν να παλεύουν, κάτι που τους το κόψαμε και εχουμε ενοχές..

Θέλουμε να κάνουμε τους νεοτερικούς, τρέμουμε μη μας πουν παρωχημένους, και αυτό εχει ολέθριες συνέπειες . Με το ένα πόδι είμαστε στην εποχή πρινα 40 χρόνια που οι αξίες ήταν ξεκάθαρες. Το άλλο πόδι είναι σε αυτή την εποχή του φόβου των γονέων και της θολούρας. Το λέμε «αγάπη» στα παιδιά μας αυτό, για να βγάζουμε τις ενοχές μας, Λέμε δεν υπάρχουν δουλειές και τους δίνω από το μισθό μου.Δε τολμάμε βέβαια να τους πούμε για τις προηγούμενες γενιές, που είχαν νεκρούς από τους πολέμους, που πέθαιναν από ασιτεία, ή που περπατούσαν ξυπόλυτοι και επιβίωσαν ορφανοί γιατί οι γονείς τους είχαν σκοτωθεί στον πόλεμο, γιατί φοβόμαστε ότι θα χάσουμε την «αγάπη» τους. Δε τους λέμε ότι από αυτές τις γενιές προερχόμαστε,ότι πρόκοψαν, και αυτές μας έδωσαν αξίες, αυτές δεν πήγαιναν σε ψυχολογους, ψυχιάτρους, δεν αυτοκτονούσαν από φόβους και φοβίες.

Πόσες φορές τους μιλήσαμε εμείς οι νεοτερικοί γονείς για την αξία της εργασίας και της εργατικότητας; Πόσες φορές φτιάξαμε παραμύθια με αγάπη να τους διαβάσουμε και μέσα από αυτά να αντιπαραβάλλουμε τον εργατικό και τον φιγόπονο με τις συνέπειες; Λέμε δεν εχουμε χρόνο, αλλά βρίσκουμε για να πάμε για το ίδιο θέμα στο ψυχολόγο, γιατί είναι πιο νεοτερίστικο. Μερικοί γονείς, λένε μας έβλεπαν που δουλεύαμε . Δεν είναι το ίδιο. Αυτό είναι για τη συνείδηση. Υπάρχει και το υποσυνείδητο, που πρέπει να μπει μια αξία, για να πήξει. Πόσες φορες τους μιλήσαμε για την έλειψη δειλίας και φόβου, και για την παραγωγή νέων ιδεών με παραμύθια;

Οι γονείς μεταγγίζουν τη θολότητά τους στα παιδιά , στο βωμό της «αγάπης» Γνωστός διδάκτορας καθηγητής θεολογίας είπε ότι θα έβγαζε το πρωί να διαβάσουν στη σχολική προσευχή, μέρος από το κοράνιο.Ρωτώντας τα ίδια τα παιδιά Χριστιανούς και Μουσουλμάνους, είπαν ότι δεν θα τους άρεσε αυτό στην Ελλάδα, και ότι στη χώρα που έιναι ,ισχύουν οι νόμοι της. Θέλουμε όμως να μας λένε προοδευτικούς και νεοτερικούς με συνέπεια να τα τρελαίνουμε!



Υπάρχουν κοριτσάκια 18 ετών που (όχι απλά ερωτεύονται αλλά) διαλαλούν κοινωνικά και εν γνώσει των γονέων τους, τι είναι έρωτας ότι θα ήθελαν έρωτα, κλπ. Αυτό σημαίνει ότι από πίσω κρύβεται μια δυσλειτουργική οικογένεια, και μάλιστα μια μάνα χωρίς πνευματικότητα, χωρίς μόρφωση, αλλά και χωρίς ένστικτο όπως είχανε οι γιαγιάδες μας, και εχει δώσει (υποσυνείδητες ή συνειδητές )αξίες στη κόρη της ότι θα επιβώσει αν προβάλει αυτό, για αυτό και το προβάλλει. Ενας πατέρας ή ενας παπούς βέβαια δε μπορεί να φέρει αντίρρηση γιατί θα τον πουν παρωχημένο…και θα χάσει την «αγάπη», με συνέπεια μια κοινωνία με ενηλίκους χωρίς υγιείς σχέσεις.

Παράλληλα όμως σε όλα τα σπίτια επικρατούν οι συζητήσεις για τα λεφτά, τα λέφτα………τάχουμε κάνει Θεό μας αφου τα ανεβάζουμε τόσο ψηλά!!Τι σχέσεις- εμπόριο θα επικρατήσουν από αυτό σε λίγα χρόνια; Εχουμε αναρωτηθεί; Με αυτά τα παραδείγματα θα πρέπει οι γονείς να καταλάβουν οτι αγάπη για τα παιδιά , είναι η σταθερότητα των αξιών που τους δίνουν, και η ανάπτυξη της πνευματικότητας.Οτι δεν εχουν το βαθμό ωρίμανσης επαρκή, λόγω εγγεφάλου. Ότι πρέπει να τους μιλούν με παραδείγματα ζωντανά, και να μη τους φουσκώνουν τα μυαλά με πλασματική αυτοεκτίμηση. (η οποία είναι στη μόδα όπως μετά από αυτό και τα ψυχοφάρμακα ,) αλλά με τη πραγματικότητα. Να τους μιλούν και για τις υποχρεώσεις τους. Να μη φοβόμαστε το διάλογο και τις αντιρρήσεις στα παιδιά μας , για την ισορροπία τους και την αρμονία τους.Τον επιζητούν, ακόμα και να αντιδράσουν. Από την εποχή που τα παιδιά τα έδερναν χωρίς λόγο, έχουμε περάσει στην εποχή που οι γονείς φοβούνται τα παιδιά. Ας ακολουθήσουμε τη σοφή μέση οδό.. από την οποία πάντα υπάρχει όφελος.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου