Παράλυτοι στον γύψο

Η κρίση που βιώνουμε δεν περιορίζεται στη σφαίρα της οικονομίας, αλλά διαβρώνει ταχύτατα τον κοινωνικό και πολιτικό ιστό. Ταυτόχρονα, όμως, ισχύει και το ακριβώς αντίθετο:
Η πολιτική «ανεπάρκεια» και η κοινωνική παραλυσία οδήγησαν και οδηγούν σε επιλογές διάλυσης την οικονομία, ολόκληρη τη χώρα.

Η διάλυση αποδεικνύεται από την ευκολία με την οποία πέρασαν και ολοκληρώνονται οι θεραπείες - σοκ που συνταγογραφήθηκαν για την «ίαση» της ελληνικής οικονομίας από το νεοφιλελεύθερο ιερατείο της οικονομικής Σχολής του Σικάγο, που κυριαρχεί τόσο στο ΔΝΤ όσο και στην Ε.Ε. Είναι προφανές ότι για την εφαρμογή της θεραπείας απαραίτητη προϋπόθεση ήταν η ύπαρξη ενός εξωνημένου και υποτελούς πολιτικού προσωπικού, το οποίο είχε εξασφαλίσει την επιβίωσή του διαφθείροντας και (καθ)οδηγώντας την κοινωνία σε περιβάλλον απάθειας και αφασίας...
Έτσι η πολιτική υποτέλειας από τη μια και η κοινωνική αφασία από την άλλη επιτρέπουν σήμερα στους «γιατρούς» του ΔΝΤ να σαρώνουν τα πάντα:
◆ Η μισθωτή εργασία στοχοποιείται και διαπομπεύεται.
◆ Οι μισθοί και τα στοιχειώδη δικαιώματα των εργαζομένων πετσοκόβονται στο όνομα της ανταγωνιστικότητας και των διαρθρωτικών αλλαγών.
◆ Οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας στέλνονται στην πυρά και το εργατικό δίκαιο καταργείται εν μια νυκτί.
◆ Τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα είναι υπό διωγμό.
◆ Οι εργαζόμενοι και η κοινωνία μπαίνουν σε έναν γύψο χωρίς επιστροφή.

Κατόπιν τούτων η χώρα είναι έτοιμη να ιδιωτικοποιηθεί και να ξεπουληθεί σε τιμή «ευκαιρίας».
Η σαπίλα έχει τέτοια έκταση ώστε, ενώ θεσμοθετείται ένας εργασιακός - κοινωνικός Μεσαίωνας, η συνδικαλιστική ηγεσία (ΓΣΕΕ) είτε στέκει ακίνητη είτε εμφανίζεται να «διαπραγματεύεται» τους όρους με τους οποίους θα γίνει «η σφαγή των εργαζομένων». Την ίδια στιγμή, εκλεγμένοι εκπρόσωποι του έθνους παρακολουθούν σαν μαθητούδια τη διάλεξη του «δόκτορα (του χάους)» Στρος - Καν στη Βουλή και κάποιοι άλλοι (αριστεροί) κάνουν επαναστατική γυμναστική στο πεζοδρόμιο, μόνο και μόνο για να καταγραφεί η διαφωνία τους.
Κάποια «κοστολογημένη» και ρεαλιστική πρόταση, βρε παιδιά;


http://www.topontiki.gr/article/12180