Ιρλανδία: Ο καθρέφτης του ένοχου καθεστώτος μας

• Γράφει ο Όθων Ιακωβίδης

Αφιερωμένο σε όλους τους Έλληνες συμπατριώτες, που η προπαγάνδα του καθεστώτος πολιτικού συστήματος τούς έχει πείσει ότι η υπογραφή του «Μνημονίου» ήτανε πράξη σωτηρίας της Ελλάδας.

Κοιτάξτε τι λέει ο Τύπος και τα ΜΜΕ, όταν δεν είναι όργανα της καθεστωτικής προπαγάνδας:
«Ως κυβέρνηση «προδοτών του έθνους» που ώθησε τη χώρα στην ατίμωση της υπαγωγής σε καθεστώς υποτέλειας προς την ΕΕ και το ΔΝΤ»
θα περάσει στην ιστορία της Ιρλανδίας η δεξιά κυβέρνηση του Μπράιαν Κάουεν.
«Αναίσχυντη παράδοση» έχει τίτλο η «Αϊρις Ντέιλι Μέιλ», καταγγέλλοντας ότι «η κυβέρνηση ύψωσε λευκή σημαία» και «έθεσε τέρμα σε ενενήντα χρόνια ανεξαρτησίας» της Ιρλανδίας.

«Μετά από δυο εβδομάδες αναίσχυντων ψεμάτων, η κυβέρνηση πάει να ζητιανέψει στις Βρυξέλλες λόγω της χρεοκοπίας της χώρας που προκάλεσε η πολιτική της» γράφει η «Αϊρις Σαν» και συμπληρώνει: «Από εδώ και πέρα μη εκλεγμένοι γραφειοκράτες θα διαχειρίζονται τις τύχες μας. Μας απομένει όμως μια εξουσία: να τιμωρήσουμε εκείνους που είναι υπεύθυνοι για την καταστροφή του έθνους μας».

«Σφάξτε τους όλους μετά τα Χριστούγεννα!», γράφει στο κύριο άρθρο της η φιλοκυβερνητική μέχρι τώρα εφημερίδα «Σάντεϊ Ιντιπέντεντ», η οποία είχε τίτλο «Η οργή ενός έθνους θα διώξει τον Κάουεν» και παρουσίαζε στην πρώτη σελίδα της, με τη μορφή... επικήρυξης, τα κεφάλια και των 15 μελών της κυβέρνησης με τους οκτάστηλους τίτλους: «Είπατε ψέματα, μας εξαπατήσατε, φύγετε τώρα για χάρη της Ιρλανδίας»!

Ακόμη και η πιο δεξιά (φιλοκυβερνητική) εφημερίδα της Ιρλανδίας, οι «Αϊρις Τάιμς», καλούν την κυβέρνηση να παραιτηθεί «για να λήξει αυτό το όνειδος», επειδή «δεν μπορεί πλέον να συνεχίσει να κυβερνά αφού έχασε και το τελευταίο ίχνος κύρους, οπότε όσο νωρίτερα λήξει η επιθανάτια αγωνία της τόσο το καλύτερο για όλον τον κόσμο». Μέσα στο κλίμα αυτό, με επιθέσεις οργισμένων πολιτών εναντίον των αυτοκινήτων υπουργών και με μια μεγάλη διαδήλωση να οργανώνεται το Σάββατο εναντίον της κυβέρνησης, την εγκαταλείπουν πανικόβλητοι οι εταίροι της στην εξουσία.

Διαβάσατε σε κάποια Ελληνική εφημερίδα, ή ακούσατε σε κάποια εκπομπή της τηλεόρασης, αυτούς τους χαρακτηρισμούς, αυτή την ένταση, αυτή την τελεσίδικη καταδίκη των υπεύθυνων πολιτικών;
Και να σκεφθεί κανένας ότι τα αίτια της «πτώχευσης» της Ιρλανδίας ανάγονται σε καθαρώς άστοχους χειρισμούς του Τραπεζικού συστήματος, (που επένδυσε τεράστια ποσά σε «τοξικά ομόλογα» Αμερικανικής παραγωγής και προελεύσεως) και στην, εν συνεχεία, προσπάθεια κάλυψης του Τραπεζικού Συστήματος από το Ιρλανδικό κράτος.
Δηλαδή, όλη αυτή η οργή κατευθύνεται στο πολιτικό προσωπικό της κυβέρνησης, για μία άστοχη (και άτυχη) ενέργειά της.
Ποια θα ήταν η αντίδραση των Ιρλανδών πολιτών όταν η πτώχευσή τους και η δυστυχία τους οφείλοντας σε μία μακροχρόνια πολιτική διεργασία από το σύνολο του πολιτικού συστήματος που, προκειμένου να εξασφαλίζεται η κυβερνητική εξουσία (και τα εξ αυτής αγαθά) χρέωναν, επί 35 χρόνια, τον Λαό, για να εξαγοράζουν ψήφους; («Πελατειακό σύστημα» το αποκαλούν, χαριτωμένα, οι ίδιοι).

Τι συμβαίνει, λοιπόν, και οι Ιρλανδοί, βλέπουν αλλιώς το ίδιο γεγονός, αυτό της παράδοσης (σε αλλοεθνείς τους) της Εθνικής ανεξαρτησίας;
Πώς γίνεται και αυτοί, την παράδοση της διαχείρισης της Οικονομία τους, τη βλέπουν πρωτίστως σαν πράξη εθνικής προσβολής και μείωσης, ενώ εμείς, το μόνο που βλέπουμε και συζητούμε γύρω από το μνημόνιο, είναι τα οικονομικά μέτρα που προκύπτουν από αυτό;

Η διαπίστωση της τόσο διαφορετικής αυτής συμπεριφοράς δύο λαών επί του ιδίου γεγονότος, οδηγεί στη σκέψη πως ένας από τους δύο, δεν το αντιλαμβάνεται στις πραγματικές του διαστάσεις.
Ή οι Ιρλανδοί είναι τυφλωμένοι εθνικιστές και υπερπατριώτες, ή οι Έλληνες δεν έχουμε καμία εθνική συνείδηση και υπερηφάνεια. Ή οι Ιρλανδοί έχουν οξυμμένα αντανακλαστικά στη στέρηση της Ελευθερίας τους, ή εμείς έχουμε χάσει την αίσθηση της Εθνικής κυριαρχίας.
Η προπαγάνδα του καθεστώτος πολιτικού συστήματος, έχει αλλοτριώσει
το Δημοκρατικό φρόνημα του Έλληνα πολίτη και το έχει φορμάρει σε μία κομματική φανατίλα που δεν επιτρέπει σε έναν, πολύ μεγάλο, αριθμό πολιτών (όλων αυτών που ψήφισαν κομματικούς υποψήφιους στις πρόσφατες εκλογές ΟΤΑ) να δεί και να σκεφθεί λίγο έξω από τις κομματικές παρωπίδες του, (οι οποίες, μέσα στα άλλα, αποτελούν το προστατευτικό κέλυφος ολόκληρου του ένοχου καθεστώτος πολιτικού συστήματος).
Ενός συστήματος που, αφού, κατ’ αυτόν τον τρόπο, εξασφάλισε την μακροημέρευσή και την εναλλαγή των δύο διεκδικητών στην εξουσία και των άλλων στην κρατική και πλούσια μισθοδοσία, φροντίζει να διαιωνίσει την παραμονή του σ’ αυτήν, αδιαφορώντας για την τεράστια ζημία που προξενεί στη χώρα η περαιτέρω κυβέρνησή της από «ηγεσίες» και «δεκανίκια» που στερούνται παντελώς της ΛΑΪΚΗΣ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ.

Αυτή η αποκόλληση του ενόχου της απώλειας της Εθνικής κυριαρχίας μας, από την εξουσία, είναι υπόθεση δική μας.

Εμείς είμαστε αυτός που περιμένουμε.
Εμείς είμαστε αυτό που θέλουμε.

Η κοινωνία, δηλαδή ο κάθε πολίτης και κυρίως η νεολαία, στην οποία ανήκει το αύριο και ο εθνικός πλούτος της χώρας μας, πρέπει να αγωνισθεί, μέσα στις πόλεις και τα χωριά αυτού του τόπου, για την ανάσχεση της καταστροφικής πορείας που έχουμε πάρει.

Σ’ αυτό τον αγώνα, που ήδη άρχισε, καλείται κάθε Έλληνας / Ελληνίδα, να δώσει όλη του τη δύναμη και ενέργεια.