Η Ελλάδα κι η κατάρα της Ήρας : ένα παραμύθι για μεγάλα παιδιά

Κάπου σε μιαν άκρη μιας μεγάλης ηπείρου , ζούσε μια γυναίκα που την έλεγαν Ελλάδα.
Η Ελλάδα ήταν από τις πιο όμορφες γυναίκες που υπήρξαν ποτέ στον κόσμο.
Γι αυτό την αγάπησαν όλοι οι αρχαίοι θεοί της και την προίκισαν.

Την αγάπησε ο Ποσειδώνας και της χάρισε τις πιο καθαρές θάλασσες στον κόσμο και τις γέμισε άσπρα νησιά μαγευτικά.
Την αγάπησε η Δήμητρα κι έκανε τη γη της εύφορη και γόνιμη
Την αγάπησε η Άρτεμις κι ευλόγησε τα δάση της
Την αγάπησε ο Ήφαιστος και γέμισε τη γη της πλούτο ορυκτό
Την αγάπησε η Εστία και της έμαθε να είναι νοικοκυρά
Την αγάπησε η Αφροδίτη και της έμαθε τα μυστικά του έρωτα
Την αγάπησε ο Απόλλωνας και της χάρισε τις τέχνες και τη μουσική του
Την αγάπησε ο Άρης κι ήταν ανίκητη
Την αγάπησε ο Ερμής και της έφερε το εμπόριο
Την αγάπησε ο Δίας και της έμαθε να είναι φιλόξενη , να αγαπάει τους ξένους.
Μα πιο πολύ την αγάπησε η Αθηνά και της χάρισε τη σοφία της, κι απ΄τη σοφία της Αθηνάς η Ελλάδα έφτιαξε τη δημοκρατία.
Τόσο πολύ την αγάπησαν την Ελλάδα οι Θεοί της που αποφάσισαν να μείνουν σε αυτή να την προσέχουν .
Δεν υπήρχε στον κόσμο καμμία άλλη γυναίκα που δεν ήθελε να μοιάσει της Ελλάδας...όλες την κοίταζαν με θαυμασμό κι υιοθετούσαν τις αρετές, τις γνώσεις της.
Μόνο μία τη ζήλευε θανάσιμα..η Ήρα...και της έστειλε μια κατάρα ...
να προδοθεί από τους άντρες της.
Γνώρισε πολλούς άντρες η Ελλάδα κι έκανε πολλά παιδιά...μάλιστα κάποια από αυτά έγιναν σπουδαία σε όλο τον κόσμο κι η Ελλάδα ακόμα πιο αγαπητή.
Μετά από πολλά πολλά χρόνια όμως η κατάρα της Ήρας έπιασε.
Ήρθαν κάποιοι άντρες κι ένας ένας, της πήραν τις αρετές, τη σοφία και την ομορφιά της....
Τα χωράφια της δεν έβγαζαν πια ζηλευτούς καρπούς, τα δάση της καιγόντουσαν , ο ορυκτός της πλούτος έμενε θαμμένος βαθιά , οι θάλασσες μολύνθηκαν, τα σπίτια της γκρεμιζόντουσαν , οι τέχνες και η μουσική της φθήνηναν, έχανε στις μάχες , έκλεινε τα μαγαζιά της, δε τη σέβονταν οι ξένοι....κι η δημοκρατία της ....δεν ίσχυε.
Μα το χειρότερο κακό που βρήκε την Ελλάδα...ήταν ο πόνος της μάνας....
γιατί τα παιδιά της μάλωναν πολύ ...μεταξύ τους..ψάχνοντας να βρουν ποιος φταίει κατηγορούσαν το ένα το άλλο και κάθε ένα κάποιον από τους προηγούμενους άντρες της...κι αυτός ο καβγάς συνεχιζόταν πολλά χρόνια
Μέχρι που η Ελλάδα έκλαψε..έκλαψε τόσο δυνατά που το δάκρυ της έγινε βροχή και μέρες έπεφτε πολλές στα κεφάλια των παιδιών της...έκλαιγε παρακαλώντας τα να αγαπηθούν μεταξύ τους , να μη ξεχνάν ότι είναι αδέρφια, γεννημένα από την ίδια μάνα και να της βρουν έναν άντρα που να αγαπήσει όσο κανείς άλλος την Ελλάδα και τα παιδιά της...κι όλοι μαζί να παρακαλέσουν την Ήρα,να σπάσει την κατάρα της....