Σάββατο 27 Ιουνίου 2015

Αδιέξοδος;




Πως περιγράφεται η κατάσταση που ζούμε;
Οι περισσότεροι δεν ξέρουν πώς να εκφράσουν τον θυμό, την απογοήτευση και τη μιζέρια, που τόσα χρόνια συνήθισαν να ζούνε και καταδικάζουν οποιαδήποτε προσπάθεια. Έστω μικρή ή μηδαμινή. Μια διαρκής κακόβουλη εμετική παρατήρηση και κατακραυγή για κάτι που ακόμα δεν έχει κάνει τον κύκλο του ώστε να διαπιστώσουμε τα αποτελέσματά του.
Βαρέθηκα τόσα χρόνια να ακούω για ανίκανους προδότες, που δεν διαπραγματεύονται τίποτα, που υπογράφουν ό,τι τους επιβάλλουν οι ξένοι, οι οποίοι το μόνο που θέλουν είναι το χείριστο για την Ελλάδα και κάθε φορά να τους ψηφίζουν και να πανηγυρίζουν με την εκλογή τους. Βαρέθηκα να βλέπω ανθρώπους να κάνουν επιλογές και ποτέ να μην επιδέχονται τις συνέπειές τους. Ποτέ να μην παραδέχονται ότι έσφαλαν.

Φτάνουμε στον Ιανουάριο του 2015, όπου εκλέγεται η νέα κυβέρνηση. Κάτι καινούριο και ανατρεπτικό για την πολιτική ιστορία της Ελλάδας, τονώνεται η ψυχολογία του νεοέλληνα και η ουτοπική πραγματικότητα ορισμένων ότι η κρίση είναι θέμα χρόνου και θα τρώνε με χρυσά κουτάλια.

Πορεία της νέα κυβέρνησης η "σκληρή" διαπραγμάτευση, πιθανή ρήξη με τους εταίρους και στο παρασκήνιο η έξοδος από την ευρωζώνη. Στα πλαίσια λοιπόν αυτής της διαπραγμάτευσης και στη χρονοβόρα διαδικασία της, παρατηρούμε για πρώτη φορά σύγχρονους Έλληνες πολιτικούς να λένε όχι και να αντιτίθενται, αλλά κάτι πάει στραβά.
Τελείωσε η ουτοπική πραγματικότητα και η εθνική υπερηφάνεια του νεοέλληνα και επέστρεψε η μιζέρια. Πάλι αισθάνεται προδομένος και έτοιμος να καταδικάσει κάποιον που φταίει, αλλά ποτέ τον εαυτό του. Δεν είναι ευχαριστημένος με τη στάση της κυβέρνησης στις διαπραγματεύσεις χωρίς ακόμα να έχει ολοκληρωθεί έστω ένας κύκλος ή μια θετική ή αρνητική έκβαση.

"Ενημερώστε με αν αν μου διαφεύγει κάτι"
Τι θέλει; Να συναντηθούν με τους "θεσμούς" και να συμφωνήσουν με οτιδήποτε; Τότε τι θα αισθανθεί; Τι θα λέει μετά; Πάλι καναπές και διαδικτυακή έκθεση ιδεών;
Δεν τάσσομαι υπέρ της κυβέρνησης και καμία διάθεση να επιχειρηματολογήσω υπέρ της δεν έχω. Αλλά δεν τάσσομαι και κατά. Περιμένω να δω τα αποτελέσματα όλης αυτής της προσπάθειας και να παρατηρήσω και έναν δρόμο που ποτέ μέχρι τώρα δεν έχουμε περπατήσει. Είναι γεγονός, ότι γίνονται λάθος κινήσεις αλλά υπάρχει ανοχή να γίνουν και μερικά λάθη από τη στιγμή που τόσα χρόνια μόνο λάθη γινόταν. Απλώς αυτά τα λάθη που ήταν μακροπρόθεσμα και δεν επηρέαζαν άμεσα το πορτοφόλι μας δεν μας απασχολούσαν αρκετά. Τώρα λοιπόν δεν υπάρχει πορτοφόλι και κατανοώ πως οι αντοχές όλων έχουν εξαντληθεί στο έπακρο, αλλά όταν υπάρχουν προβλήματα που δημιουργήθηκαν από την αμέλεια, το βόλεμα και τη σιωπή τόσων χρόνων δεν είναι θέμα ανοχής αλλά απαραίτητης διαδικασίας ώστε να λυθεί το πρόβλημα. Η αβεβαιότητα, η διαπραγμάτευση, οι δυσκολίες, ο αγώνας και πιθανόν το ρίσκο είναι καταστάσεις που δυστυχώς πρέπει να περάσουμε από μέσα τους μιας και είναι ο μόνος δρόμος που μας έμεινε. Διαφορετικά, αν αρνούμαστε να κατανοήσουμε την πραγματικότητα περιμένοντας να βγει μια κυβέρνηση και να φάμε από την επόμενη εβδομάδα με χρυσά κουτάλια, πάντα θα αισθανόμαστε προδομένοι.

Σιχάθηκα την ρημαδιασμένη την ευθυνοφοβία. Δεν συνάντησα μέχρι τώρα έναν άνθρωπο να μου πει φταίω εγώ. Έσφαλα. Η σιωπή μου, η αμέλειά μου, η ημιμάθεια που με έδερνε τόσα χρόνια δημιούργησαν την κατάσταση που ζούμε τώρα. Αυτή που περιγράφεται ως Αδιέξοδο. 

Φίλιππος Λογαράς

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου