Ο Χαρχούδας

Φίλε Πιτσιρίκο, επειδή η καταιγίδα δεν θα αργήσει να κτυπήσει με μανία και τον μετά-ΠΑΣΟΚικό ΣΥΡΙΖΑ, και φυσικά να τον διαλύσει, νομίζω ότι αξίζει να δουν τα αριστερά στελέχη και μέλη αυτού του κόμματος την χθεσινή δήλωση του Πάκη. Είπε ότι «Δεν θα ανεχθώ να είμαι Πρόεδρος σε μια χώρα εκτός ευρώ»!

Να θυμίσω ότι το σίχαμα αυτό προτάθηκε προσωπικά από τον Τσίπρα και εκλέχτηκε πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας με τις ψήφους των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ.


Ελπίζω τώρα στις διαπραγματεύσεις με την Μέρκελ να τον προτείνει για πρόεδρο της Ολλανδίας που, προς το παρόν, δεν κινδυνεύει να μείνει εκτός του ευρώ. Να μην προστεθεί ένας ακόμα άνεργος Έλληνας στα δύο εκατομμύρια των υπαρχόντων.

Για να πάψει πια και η καραμέλα πως για τα δεινά που μας βρίσκουν και που θα μας βρουν φταίει η κακιά μας η μοίρα και το κακό μας ριζικό. Και η διεθνή συνωμοσία εις βάρος της χώρας μας από τους μαύρους, σιωνιστές, Γερμανούς!

Όλα ζήτημα πολιτικών επιλογών είναι. Του λαού και της κατά καιρούς ηγεσίας του. Επιλογών που κινούνται μεταξύ του τυπικού Βοναπαρτισμού («θα κάνω εκείνο που γουστάρω γιατί εγώ είμαι ο αρχηγός»), της επικίνδυνης αυταπάτης («και τι θα κάνουν; Θα υποχωρήσουν όλοι και τελικά θα δεχτούν το σχέδιο μου όσο ανόητο κι αν είναι») και του παραδοσιακού πολιτικού κρετινισμού («θα υπακούσουν σε εμένα ακόμα κι εκείνοι που μέχρι χθες ήταν τσιράκια του προηγούμενου συστήματος εξουσίας»).

Με την λογική αυτή, ψηφίζεις τον Προκόπη για Πρόεδρο της Δημοκρατίας και παραμένεις αγκαζέ με πράκτορες τύπου Στουρνάρα και Γεωργίου.

Κι όπως τραγούδαγαν –πολλά χρόνια πίσω– στην παραμυθένια πολιτεία της ονειρεμένης Λιλιπούπολης:

«Λαέ της Λιλιπούπολης, σήκωσε πια παντιέρα,
με το Χαρχούδα δήμαρχο δε βλέπεις άσπρη μέρα.
Κι αν ήσουνα Χαρχουδικός, καιρός να μετανιώσεις,
γίνε Δυστροποπιγκικός, αν θέλεις να προκόψεις»

Φιλιά από την –γάμησέ τα– Εσπερία

Ηλίας

​Υ.Γ. Είπα να στείλω κάτι άλλο, όμως θυμήθηκα ευτυχώς τον Jo Di​.

(Αγαπητέ Ηλία, σε θαυμάζω που κάθεσαι και ασχολείσαι με το τι είπε ο Προκόπης Παυλόπουλος. Ηλία, οι πολίτες άργησαν να αντιδράσουν -περίμεναν να περάσουν πέντε χρόνια από την χρεοκοπία της χώρας- και οι πολιτικοί της χώρας είναι ή πουλημένοι ή φοβισμένοι. Αυτό που έκανε τον Ελευθέριο Βενιζέλο μεγάλο πολιτικό -αν και ήταν δικτατορίσκος και όχι τόσο δημοκράτης όπως νομίζουν πολλοί- ήταν ότι ρίσκαρε. Ρίσκαρε και έπαιρνε την ευθύνη. Ποιος να πάρει σήμερα την ευθύνη στην Ελλάδα; Πολίτες και πολιτικοί απεχθάνονται την ευθύνη και πιστεύουν όλοι ότι είναι αθώοι. Σε μια χώρα που όλοι είναι αθώοι, όλοι είναι ένοχοι. Τη συνέχεια δεν είναι δύσκολο να την φανταστείς. Να είσαι καλά, Ηλία.)

pitsirikos