Τρίτη 30 Ιουνίου 2015

Λαϊκή ευθύνη

«Να αγαπάς την ευθύνη, να  λες εγώ έχω το χρέος να σώσω τη γης, αν δεν σωθεί εγώ θα φταίω», Ν. Καζαντζάκης.

Μια νέα μέρα ξημερώνει στην Ελλάδα, με τη δύναμη στα χέρια του λαού. Η αδυναμία συνεννόησης των Ευρωπαίων εταίρων με τη σημερινή κυβέρνηση της χώρας, έδωσε το έναυσμα, να ηχήσουν οι σάλπιγγες της λαϊκής εξουσίας. Μιας εξουσίας απορρέουσας από τη συνειδησιακή βούληση του σύγχρονου θυματοποιημένου Έλληνα.

Οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης κατακεραυνώνουν την επιλογή του σημερινού πρωθυπουργού, να προβεί σε δημοψήφισμα. Ανακαλούν στις μνήμες τους συνεντεύξεις και πολιτικές τοποθετήσεις της κυβέρνησης (το 2011 αντιπολίτευσης του 6%), οι οποίες κλεισμένες στα χρονοντούλαπα της ιστορίας έχουν σκονιστεί. Και σαν να μην έφτανε αυτή η ονειρική αναδρομή, κατηγορούν την κυβέρνηση ότι δεν μπορεί να σηκώσει το φορτίο των επιλογών της, την χαρακτηρίζουν ανεύθυνη και με σημαιοφόρο τoν Άδωνι Γεωργιάδη, στιγματίζουν τον Α. Τσίπρα ως «ανίκανο και αδαή πολιτικό».


Αν τον άκουγε κανείς, μετά το διάγγελμα του πρωθυπουργού, θα πίστευε ότι ο Άδωνις και το θυμικό του δεν ενεργοποιείται επειδή νοιάζεται για το μέλλον της χώρας, αλλά επειδή ο Α. Τσίπρας είναι πιο ωραίος γκόμενος, δεν φοράει γραβάτα και του αρέσει η Μπαρτσελόνα.

Η ουσία όμως, το διακύβευμα  των ημερών, αυτής της μιας εβδομάδας που δίνεται η δυνατότητα στον ελληνικό λαό να αποφασίσει, είναι ο δρόμος που θα επιλέξει. Ένας δρόμος που είναι στα δικά του χέρια. Και επιτέλους έφτασε η στιγμή που ο ελληνικός λαός θα είναι πλήρως υπεύθυνος για τις επιλογές του. Δεν είναι ευθυνοφοβία και άδειασμα της πολιτικής κομπορρημοσύνης, να ρωτάς τον λαό για καίρια ζητήματα πολιτικής τακτικής σε ευρωπαϊκό και ντόπιο, εθνικό επίπεδο. Για αυτό και η χορήγηση του δικαιώματος δημοψηφίσματος, είναι οργισμένα δίκαιη απόφαση που παράγεται από μανιακά όμορφα ελληνικό ένστικτο.

Πρέπει επιτέλους, να καταλάβει ο κόσμος ότι η αλλαγή που θέλουν όλοι, δεν μπορεί να έρθει μέσα από τον δρόμο των μονοπωλίων και των παραγωγών καταναλωτικών αγαθών. Δεν μπορεί να έρθει η αλλαγή, μέσω της ρίψης ευθυνών στην εκάστοτε κυβέρνηση. Επιτέλους έφτασε η στιγμή, ο ελληνικός λαός να επωμιστεί το βάρος των ευθυνών που του αναλογούν και να δράσει. Να ξεφύγει από την παθητική παρακολούθηση γεγονότων και να συμπεριφερθεί με αξιοθαύμαστη κοινωνική ηθική και ευθύνη. Η αλλαγή είναι ευθύνη όλων μας. Και όσοι θεωρούν την επιλογή δημοψηφίσματος, αμαρτωλή πολιτική επιλογή, που δήθεν παραπέμπει σε αυταρχικές πρακτικές, γνωρίζουμε όλοι σε ποια κάστα της κοινωνίας ανήκουν, τι πολεμούν και ποια εξωγενή μακροπρόθεσμα συμφέροντα εξυπηρετούν στον εγχώριο πολιτικό στίβο.

Κλείνοντας, μια μικρή κριτική και παράκληση σε ένα λαϊκό πολιτικό κόμμα. Οφείλει το ΚΚΕ, σήμερα να ανταποκριθεί και να σταθεί στο ύψος του. Ας μην παραχωρήσει και άλλο χώρο στις αυταρχικές δυνάμεις του χθες, να επιβληθούν στη λαϊκή συνείδηση και να μολύνουν την κριτική και νοητική ικανότητα του λαού. Σήμερα που οι προβλέψεις του Κομμουνιστικού Κόμματος για την Ευρώπη των μονοπωλίων, επιβεβαιώνονται και σήμερα που εν γένει η πολιτική τακτική του ΚΚΕ στην Ευρώπη, βρίσκει αντίκρισμα στο λαϊκό αίσθημα, οφείλει να κινήσει τα νήματα και να ανάψει τα φώτα, να βαδίσει ο κόσμος στη λεωφόρο των ευθυνών και των ιδεών.

"Ακούτε αυτόν τον θόρυβο; Η ιστορία χτυπά την πόρτα. Το ζήτημα είναι το εξής: Τι θα κάνουμε, θα ανοίξουμε την πόρτα ή θα παραμείνουμε αδιάφοροι απέναντι στο γεγονός;" Μ. Γλέζος.

Δημήτρης Σπύρου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου