Πέμπτη 7 Μαΐου 2015

Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος

%u0397%20%u03C6%u03C9%u03C4%u03BF%u03B3%u03C1%u03B1%u03C6%u03AF%u03B1%20%u03B5%u03AF%u03BD%u03B1%u03B9%20%u03B1%u03C0%u03CC%20%u03C4%u03BF%20%u03BB%u03B9%u03BD%u03BA%3A%20http%3A//www.dotnews.gr/ideologika-diastremmata/


Η «πρώτη φορά αριστερά» δεν είναι απλά ένα εκλογικό ευφυολόγημα του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ένα σύνθημα που έδωσε ελπίδα για τη χώρα και το λαό της. Τη μοναδική, ίσως, που του είχε απομείνει για να πάρει τη ζωή του πίσω.
Η «πρώτη φορά αριστερά» ενέχει όχι μόνο τα καλά, αλλά και τα κακά της. Όταν αναλαμβάνεις κάτι για πρώτη φορά, είναι λογικό πως θα πέσεις σε λάθη, σε παραλείψεις, σε αστοχίες.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα και εμπόδιο για τη νέα Κυβέρνηση παραμένει η διαπραγμάτευση. Έχει να υπερασπιστεί τα συμφέροντά της, απέναντι στα συμφέροντα των δανειστών, των θεσμών.
Της πρώην τρόϊκα.
Τα συμφέροντα των δύο αυτών πλευρών δεν λέει κανείς πως είναι εξ ορισμού αντίθετα. Υπάρχουν προφανώς και συγκλήσεις. Σχεδόν όλοι όμως παραδέχονται πως ο τρόπος σκέψης και η φιλοσοφία των δύο αυτών πλευρών είναι τελείως αντιπαραθετική. Ο Βαρουφάκης στα προηγούμενα Eurogroup μιλούσε ουσιαστικά σε διαφορετική γλώσσα από τους τεχνοκράτες των θεσμών. Και ας ξέρει άπταιστα αγγλικά.


Το μακρύ χέρι όμως της τρόϊκα, δεν περιορίζεται μόνο στο εξωτερικό.
Οι εντεταλμένοι εθελόδουλοι των δανειστών, οι ευρωλάγνοι πάσης φύσεως, βρίσκονται και εδώ, στη χώρα μας.
Η «τρόϊκα εσωτερικού» όπως πολύ σωστά χαρακτηρίζεται, είναι εδώ, φωνάζει κάθε μέρα, αντιπροσωπεύεται στο Κοινοβούλιο, και έχει όνομα: ΠΟΤΑΜΙ, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ.

Για το Ποτάμι τα έχουμε ξαναπεί.
Το «εξτρεμιστικό Κέντρο», αποκούμπι κάθε απογοητευμένου πρώην πασόκου αλλά πάντοτε νεοφιλελεύθερου, είναι αυτό που πιστεύει ακράδαντα πως για την κρίση φταίμε εμείς.
Πως οι δανειστές μας δανείζουν «καλή τη καρδία» και πως καλά θα κάνουμε να τους ακούσουμε γιατί ο Έλληνας είναι τεμπελχανάς και δε μπορεί να αναλάβει τις τύχες του μόνος του. Όχι πως οι γαλλογερμανικές τράπεζες έχουν βγάλει δισεκατομμύρια από όλο αυτό το παζάρεμα, ούτε ότι ντόπιο και ξένο κεφάλαιο ζει με χρυσά κουτάλια την ώρα που ένας στους τρεις Έλληνες βρίσκεται κάτω από το όριο της φτώχειας.
Καλά να πάθουμε στην τελική. Ζούσαμε με περισσότερα από αυτά που παρήγαμε. Το μόνο καλό του είναι πως δεν ανήκε ποτέ στο δικομματικό σύστημα, και δεν κάνει τα πάντα για την εξουσία. Είναι φιλελεύθερο επειδή το πιστεύει. Και μπράβο του.

Η Νέα Δημοκρατία, από την άλλη, είναι μια πολύ κακή μορφή των δανειστών. Όχι μόνο ήταν πάντοτε και συντηρητική και νεοφιλελεύθερη, έχει τώρα το θράσος να ζητάει τα ρέστα από τη νέα Κυβέρνηση, ψάχνοντας το παραμικρό να την κατηγορήσει. Δεν εκπλήσσεται κανείς όταν ο Σόιμπλε ζητάει να αποπεμφθεί ο Βαρουφάκης. Με το Στουρνάρα και το Χαρδούβελη μια χαρά τα βρίσκαν, τα συμφέροντά τους ήταν τα ίδια και γνωστά: τα κέρδη των τραπεζών και των μεγαλοκαρχαριών. Συν του ότι το Δεξιό κόμμα αυτό έχει τεράστιο μερίδιο ευθύνης για τη δημιουργία της κρίσης.

Τέλος, το ΠΑΣΟΚ, έχει ξεφύγει πολιτικά και ιδεολογικά. Αρχικά, ιδεολογικά, στήριξε όλα τα προηγούμενα χρόνια νεοφιλελεύθερες και συντηρητικές απόψεις, συμμετέχοντας στην συγκυβέρνηση. Και το ΠΑΣΟΚ υπήρξε μέρος του δικομματισμού, και αυτό με τεράστιο μερίδιο ευθύνης, σηκώνει και αυτό τώρα το δάχτυλο στον πολίτη, και του ζητάει να πληρώσει τα σπασμένα που αυτό δημιούργησε.
Εάν ο Ανδρέας Παπανδρέου ανασταίνονταν για μία μέρα, και έβλεπε το κόμμα του να το εξουσιάζει ο Βενιζέλος, έχοντάς το στο 4%, και το γιο του εκτός Βουλής με διαφορετικό κόμμα, θα γυρνούσε πίσω να αναπαυθεί εν ειρήνη χωρίς δεύτερη κουβέντα. Δε μπορεί να χωρέσει στον πολιτικά σκεπτόμενο νου πως από το «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο», το «Η Ελλάδα στους Έλληνες», τη «λαϊκή κυριαρχία» και την «κοινωνική απελευθέρωση», το κόμμα αυτό έφτασε στο «μαζί τα φάγαμε», στο «η έξοδος από το ευρώ θα ήταν καταστροφική» και στο να υποτάσσεται χωρίς κανένα ίχνος ντροπής στη βούληση των δανειστών. Το ΠΑΣΟΚ, με άλλα λόγια, είναι μια πολύ άσχημη εκδοχή της τρόϊκα.

Η χώρα μας βρίσκεται για πρώτη φορά από την εκκίνηση της κρίσης, απέναντι στους δανειστές να λέει «όχι», και να θέτει κόκκινες γραμμές.
Ο Έλληνας πολίτης βρίσκεται για πρώτη φορά να πιστεύει σε κάτι καλύτερο, να έχει ελπίδα. Η ελληνική πλευρά υπολογίζεται για πρώτη φορά ως ισότιμη απέναντι στις υπόλοιπες, και να διεκδικεί την πλήρη ανεξαρτησία της.
Ε ναι λοιπόν, ίσως και η «πρώτη φορά αριστερά» σιγά σιγά να παίρνει σάρκα και οστά.

Μπροστά σε αυτήν την εθνική προσπάθεια βρίσκονται όλοι υπόλογοι και προ των ευθυνών τους. Σαφώς και θα συμβούν λάθη, παραλείψεις, και αστοχίες.
Ο Τσίπρας, ο Βαρουφάκης, ο Τσακαλώτος και όλοι αυτοί οι «τρελοί αριστεροί» δεν είναι μάγοι. Τώρα όμως είναι που πραγματικά διαπραγματεύεται κάποιος για τα συμφέροντα του λαού που τον εξέλεξε, και όχι για τα συμφέροντα κάποιων που πίσω από κλειστές πόρτες συμφώνησαν μυστικά στον πλουτισμό τους εις βάρος άλλων.
Όλα τα άλλα περί των λάστιχων της Ζωής, το πόσο προμήθεια έπαιρνε ο Κατρούγκαλος, ή το ποιος είναι ο νέος διευθυντής της ΕΡΤ είναι ιστορίες για αγρίους. Να’χαμε να λέγαμε.
Η χώρα έχει σημαντικότερα πράγματα να ασχοληθεί.
Και σίγουρα αυτά δεν είναι οι τρεις σωματοφύλακες του Μνημονίου.

Μπάλλιος Δημήτρης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου