Σάββατο 23 Μαΐου 2015

Ματωμένα θρανία




Η μητέρα μου ήταν ξεκάθαρη. «Αν δεν περάσεις στο πανεπιστήμιο θα καταλήξεις πωλήτρια ή πόρνη.» Πολύ σκληρό δεν σας ακούγεται; Προβάλλεις στο παιδί ένα αρνητικό πρότυπο για να μη θελήσει να το ακολουθήσει και να διαλέξει το σωστό δρόμο. Είμαι σίγουρη πως πολλά παιδιά έχουν ακούσει κάτι παρόμοιο. «Αν δεν γίνεις επιστήμονας θα καταλήξεις εργάτης ή αλήτης.» Τώρα πως γίνεται οι γονείς να εξισώνουν τις τίμιες και ταπεινές δουλειές με την πορνεία και την αλητεία, ένας Θεός το ξέρει. Τελικά ήρθε η κρίση και όλοι νέοι κατέληξαν κάπως έτσι. Οι τίμιοι έγιναν πωλητές ή εργάτες και οι μεγαλομανείς έμπλεξαν όντως με αλητείες.


Κάθε χρόνο τέτοια εποχή η καρδιά μου σφίγγεται μαζί με τις καρδιές όλων εκείνων των παιδιών που δίνουν εξετάσεις. Οι πανελλαδικές αρρωσταίνουν και δεν είναι όλα τα παιδιά τυχερά να έχουν γονείς συμπαραστάτες. Αν ένα παιδί έπεσε πέρυσι τέτοια εποχή από το κενό, το θεωρώ μεγάλο θαύμα που ήταν μόνο ένα παιδί. Πρόπερσι αυτοκτόνησε ένα γειτονόπουλό μου 26 ετών, γιατί δεν άντεχε άλλο τη σταδιοδρομία που διάλεξαν οι γονείς του για 'κείνον. Τον έκαναν αστυνομικό για να έχει έναν εξασφαλισμένο μισθό και να το αποτέλεσμα. Κάποια παιδιά δεν έχουν εγωϊσμό και πέφτουν στο κενό. Πριν τρία χρόνια αυτοκτόνησε κι ένας παλιός μου συμμαθητής και συμπολυτεχνίτης. Ούτε αυτός άντεξε.

Υπάρχουν όμως κι άλλα παιδιά που δεν έβαλαν τέρμα στη ζωή τους αλλά αρρώστησαν βαριά. Ο Πέτρος έπαιρνε ειδίκευση στην καρδιολογία και στα είκοσι οχτώ του έπαθε ανακοπή από την υπερκόπωση. Ο Γιαννάκης τρελάθηκε, οι γείτονες τον ακούνε να ουρλιάζει στο σπίτι, ο Κωστάκης περιφέρεται με λεκιασμένες φόρμες στους δρόμους, η Μαρία έμπλεξε με το ποτό και τις ουσίες και η Κατερίνα άργησε να πάρει το πτυχίο της.

Ο Πάρης όμως ήταν πιο έξυπνος και το παράτησε το πανεπιστήμιο, πήγε κι έγινε σουβλατζής και τώρα είναι πολύ χαρούμενος. Οι γονείς του είναι πολύ ντροπιασμένοι βέβαια και δεν του μιλάνε, αλλά αυτός τα καταφέρνει με την αρραβωνιαστικιά του μια χαρά.

Στο παλιό μου διαμέρισμα είχα ένα γειτονάκι, που του έβαζαν οι γονείς του τις φωνές γιατί δεν τα πήγαινε καλά στο σχολείο. Όταν το πετύχαινα στο δρόμο εκείνο παραμιλούσε. Πάει συλλογίστηκα τρελάθηκε κι αυτό. Μια μέρα άκουσα όμως καλά νέα. Ο πιτσιρικάς σήκωσε ανάστημα και είπε στον πατέρα του: «Πατέρα μη με βασανίζεις άλλο, δε θέλω να δώσω εξετάσεις. Θα πάω τεχνικό λύκειο και θα γίνω υδραυλικός.» Δόξα τω Θεώ το παιδί τώρα είναι μια χαρά και προοδεύει.

Υπάρχουν και τα άλλα τα παιδιά, τα τυχερά τα προκομμένα, που τα καταφέρνουν όλα με μεγάλη άνεση και είναι το καμάρι των γονιών και της κοινωνίας. Τα παιδιά που χωρίς να το κάνουν εσκεμμένα, βάζουν τον πήχη ψηλά. Τα παιδιά που τα καταφέρνουν κυρίως γιατί έχουν γερή κράση και γερό στομάχι αλλά και αμέριστη συμπαράσταση από τους γονείς τους. Υπάρχουν και τα παιδιά που τα καταφέρνουν με το σπαθί τους, υπάρχουν όμως  και τα άλλα που τρυπώνουν σε παρατάξεις και παίρνουν το πτυχίο τους μιλημένα. Κάποια άλλα που παιδεύονται πολύ και ξοδεύουν περιουσίες ολόκληρες σε φροντιστήρια για να σταυρώσουν έστω και μία εξεταστική.

Αν όλα αυτά τα λέτε πρόοδο εγώ τα λέω παράνοια και σκλαβιά. Το εκπαιδευτικό μας σύστημα παράγει δυστυχισμένους ανθρώπους γιατί ακόμα και γι αυτούς που τα κατάφεραν, τα σημάδια του πόνου, της κούρασης, της στέρησης και της εξάντλησης μένουν ανεξίτηλα.

Καλό κουράγιο στα παιδιά και καλή φώτιση στους γονείς…

andromeda-mygalaxy

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου