Ο Πέτρος ήταν απογοητευμένος. Το μικρό καφέ που είχε στην Αθήνα δεν πήγαινε καθόλου καλά -αφού οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έβγαιναν πια ούτε για έναν καφέ- και τα χρέη άρχισαν να τον πνίγουν. Μέσα στην απελπισία του, θυμήθηκε το πατρικό του στο χωριό, και τα λίγα στρέμματα που θα μπορούσε να καλλιεργήσει.
Πριν εγκατασταθεί οριστικά, έκανε μια επίσκεψη στο χωριό, για να δει σε τι κατάσταση βρισκόταν το σπίτι και τα χωράφια.
Το σπίτι δεν ήταν σε άσχημη κατάσταση. Με αρκετή προσωπική εργασία θα κατάφερνε να το σουλουπώσει.
Τα χωράφια ήταν σε τραγική κατάσταση. Από την εγκατάλειψη τόσων χρόνων, το χώμα είχε γίνει σαν πέτρα.
«Αν είχα λίγα χρήματα, θα μπορούσα να πάρω μερικούς εργάτες να με βοηθήσουν να οργώσω τα χωράφια» του είπε, ενώ ο Νικόλας του γέμιζε το ποτήρι με κρασί.
Την επόμενη ημέρα επέστρεψε στην Αθήνα, για να μαζέψει τα πράγματά του και να τακτοποιήσει τις τελευταίες υποχρεώσεις, πριν εγκατασταθεί μόνιμα στο χωριό.
΄Όταν επέστρεψε στο χωριό, τον περίμενε μια μεγάλη έκπληξη: τα χωράφια ήταν οργωμένα.
Αφού ξεπέρασε την αρχική έκπληξη, σκέφτηκε πως ο Νικόλας είχε οργώσει τα χωράφια του.
Πήγε, τον βρήκε και τον ευχαρίστησε.
«Μην ευχαριστείς εμένα» του είπε ο Νικόλας.
«Ποιος τα όργωσε;» ρώτησε ο Πέτρος.
«Οι συγχωριανοί σου»
«Μα δεν γνωρίζω κανέναν»
«Κοίτα, μόλις έφυγες για την Αθήνα, πήγα στο καφενείο του χωριού και είπα στον ιδιοκτήτη -που δεν μπορεί να κρατήσει με τίποτα το στόμα του κλειστό- πως είσαι ζάπλουτος, πως σε κούρασε η ζωή στην Αθήνα και πως αποφάσισες να ζήσει στο χωριό που έχει ησυχία και ασφάλεια»
«Και τι σχέση έχει αυτό με τα οργωμένα χωράφια;» ρώτησε ο Πέτρος.
«Α ναι, του είπα πως τα χρήματά σου τα έχεις θάψει κάπου μέσα στα χωράφια σου»
Ο Πέτρος έμεινε με το στόμα ανοιχτό.
«Καλώς όρισες» του είπε χαμογελώντας ο Νικόλας, και του γέμισε το ποτήρι.
pitsirikos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου