Ποια κοινωνία και ποια αστυνομία θέλουμε;

Με άρθρο του στα Νέα, ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Γιάννης Πανούσης, θέτει μια σειρά από ζητήματα που έχουν να κάνουν με την Αριστερά, με τη δημόσια ασφάλεια και τη λειτουργία της Αστυνομίας.

Ξεπερνώ το γεγονός ότι είναι λάθος του κ. Πανούση να κάνει αυτές τις επισημάνσεις από το πρωτοσέλιδο των Νέων. Αυτό θα έπρεπε να το καταλαβαίνει από μόνος του.

Ξεπερνώ και το ότι ο κ. Πανούσης μάλλον έβρισκε σωστή τη στάση της Αστυνομίας μέχρι την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αφού δεν θυμάμαι να έχει εκφράσει αντιρρήσεις -ως βουλευτής της ΔΗΜΑΡ- για την βάρβαρη κρατική καταστολή σε βάρος των πολιτών που διαδήλωναν, ούτε για τις επιθέσεις αστυνομικών σε δημοσιογράφους και φωτορεπόρτερ, ούτε για τους βασανισμούς πολιτών από αστυνομικούς.


Ξεπερνώ και το ότι ο κ. Πανούσης δήλωσε μετά την υπουργοποίησή του πως δεν ήξερε τι γίνεται στην Αμυγδαλέζα.

Και τώρα θα συμφωνήσω με τον κ. Πανούση πως πρέπει να συνεννοηθούμε και να αφήσουμε στην μπάντα τα πιστοποιητικά αριστεροφροσύνης.

Πρέπει να υπάρξει ένας γενναίος δημόσιος διάλογος για το ποια Αστυνομία θέλουμε.

Εντάξει, δεν θέλουμε καθόλου Αστυνομία αλλά απέχουμε μάλλον πολύ από την ιδανική κοινωνία, οπότε να δούμε και να αποφασίσουμε τι Αστυνομία θέλουμε να έχουμε μέχρι να φτάσουμε στην ιδανική κοινωνία που δεν θα έχει Αστυνομία.

Η Αστυνομία που θέλουμε θα καθορίσει -σε μεγάλο βαθμό- και την κοινωνία που θέλουμε.

Θέλουμε μια Αστυνομία γεμάτη από χρυσαυγίτες και οπαδούς της Χρυσής Αυγής;

Γιατί αυτή την Αστυνομία έχουμε τώρα. Και αυτό ο κ. Πανούσης δεν το θίγει καθόλου στο άρθρο του.

Είναι γελοίο από τη μία να ξεσηκώνονται σχεδόν όλοι με τα εθνικιστικά συνθήματα που φώναξαν τα ΟΥΚ στην παρέλαση της 25ης Μαρτίου και από την άλλη να κάνουν πως δεν βλέπουν πως η Ελληνική Αστυνομία είναι σαν παράρτημα της Χρυσής Αυγής.

Τα ΟΥΚ βγαίνουν από τη φωλιά τους μια-δυο μέρες τον χρόνο αλλά οι αστυνομικοί κυκλοφορούν στις πόλεις καθημερινά και ασκούν εξουσία.
Άρα, το θέμα της κάθαρσης στην Αστυνομία και η απομάκρυνση των επίορκων αστυνομικών είναι υπαρκτό.

Την κάθαρση της Αστυνομίας πρέπει να την επιδιώξουν -πρώτοι από όλους- οι ίδιοι οι αστυνομικοί.

Ας αρχίσει λοιπόν ο γενναίος δημόσιος διάλογος.

Ποια Αστυνομία θέλουμε;

Σε αυτό τον διάλογο να συμμετάσχουν όλοι.

Από τους βουλευτές και τους πολίτες, μέχρι τους αστυνομικούς και τους αναρχικούς.

Αν κάποιοι δεν θέλουν να συμμετάσχουν σε αυτό τον διάλογο, αυτό είναι δικαίωμά τους.

Πάντως, κανένα πρόβλημα δεν θα λυθεί βρίζοντας τον Γιάννη Πανούση ή βρίζοντας τους αστυνομικούς, τους διαδηλωτές και τους αναρχικούς.

Έχουμε την ευκαιρία να έχουμε μια πιο ελεύθερη και δημοκρατική κοινωνία.

Μετά την εκλογή της νέας κυβέρνησης, η στάση των αστυνομικών απέναντι στους πολίτες έχει βελτιωθεί.

Μετά από μερικά πολύ σκληρά χρόνια, οι σχέσεις πολιτών και αστυνομικών πάνε να αποκατασταθούν.

Δεν θέλουμε μια αστυνομία που να την φοβόμαστε.

Δεν θέλουμε αστυνομικούς που θα είναι όργανα καταστολής της εκάστοτε κυβέρνησης και των ολιγαρχών.

Θέλουμε αστυνομικούς που να κάνουν σωστά την δουλειά τους και την Ημέρα της Γυναίκας να προσφέρουν λουλούδια στις γυναίκες· όπως γίνεται σε άλλες χώρες.

Ας μιλήσουμε, ας συζητήσουμε και ας αποφασίσουμε σε ποια κοινωνία θέλουμε να ζήσουμε.

(Ο λόγος που δεν καταλαβαίνω τις επιθέσεις στον Γιάννη Πανούση είναι επειδή δεν διορίστηκε μόνος του υπουργός Προστασίας του Πολίτη. Κάποιος τον επέλεξε για αυτή τη θέση. Αν ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, διαφωνεί με τις θέσεις του Γιάννη Πανούση, ας τον αντικαταστήσει. Και ο Γιάννης Πανούσης, αν θεωρεί πως δεν τον εκφράζει η κυβέρνηση στην οποία συμμετέχει, ας παραιτηθεί.)

pitsirikos