8 Μαρτίου.
Η Γιορτή της γυναίκας ακούω από το ράδιο καθώς φτιάχνω τον καφέ. Φυσικά και θυμάμαι αυτή τη μέρα φυσικά και γνωρίζω τι γιορτάζουμε αυτή τη μέρα. Ανοίγω τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και βλέπω μικρές και μεγάλες γυναίκες να εύχονται χρόνια πολλά η μία στην άλλη. Ανοίγω τη μπαλκονόπορτα και βλέπω στον δρόμο να περπατάει ένας κύριος με μια μεγάλη ανθοδέσμη. Ανοίγω την τηλεόραση παντού χρόνια πολλά από γυναίκες που παλεύουν κάθε μέρα με τα θέλω τους για να ακολουθήσουν τις επιταγές μιας μόδας που τις θέλει κυρίως εγκεφαλικά «νεκρές».
Όχι δεν σκοπεύω να πω χρόνια πολλά σε αυτές τις γυναίκες. Αυτή η μέρα θεσπίστηκε για τις γυναίκες εκείνες που πάλεψαν και παλεύουν με δράκους, δράκους πάσης φύσεως. Για τις γυναίκες εκείνες που πάσχισαν για όσα εμείς σήμερα προσπερνάμε αδιάφορα. Αρνούμαι λοιπόν να πω χρόνια πολλά στις γυναίκες στη χώρα που πριν δυο μέρες αθώωσε τον Κασιδιάρη για το χαστούκι στη Λιάνα Καννέλη.
Δεν με ενδιαφέρουν τα πρόσωπα ούτε και οι πολιτικές τους πεποιθήσεις. Με συγκλονίζει η αθώωση μιας πράξης βίας η οποία είχε μάρτυρες εκατοντάδες του ελληνικού λαού. Τι ουσία έχει λοιπόν να λέμε χρόνια πολλά η μια στην άλλη όταν ζούμε σε μια χώρα που δεν καταδικάζει τη βία εναντίον μας; Τι σημασία έχει να ξενυχτήσουμε άλλη μια νύχτα βαμμένες και ντυμένες "γκόμενες" σε κάποιο ladies night event όταν ακόμα και σήμερα ένας άντρας μπορεί να σηκώσει το χέρι του εναντίον μας χωρίς να έχει καμία κύρωση;
Σας βεβαιώνω πως θα ήταν ακριβώς ίδια η αντίδραση μου και στην περίπτωση που στη θέση της Λιάνας ήταν ο Βαγγέλης. Η βία πρέπει να καταδικάζεται ανεξαρτήτως συνθηκών και συμμετεχόντων!
Η γυναίκα βασανίστηκε να αποκτήσει δικαιώματα που για τους άνδρες ήταν πάντα δεδομένα. Το δικαίωμα στην εκπαίδευση και στην εργασία το κατέκτησε με αγώνες, με αγώνες κατέκτησε και το δικαίωμα της ψήφου και όμως αρκετά χρόνια μετά, το γυναικείο φύλο θεωρητικά έχει κατοχυρώσει την ισότητα με το ανδρικό φύλο στην πράξη όμως βρίσκεται ακόμα πιο κάτω από αυτό.
Ευθύνη όμως για αυτή την κατάσταση έχουμε κυρίως εμείς οι γυναίκες γιατί από τη στιγμή που κατοχυρώσαμε θεωρητικά την ισότητα μας, την υπονομεύουμε κάθε μέρα ανεχόμενες καταστάσεις που δεν μας τιμούν. Την υπονομεύουμε πλασάροντας τον εαυτό μας σαν εργαλείο ηδονής γιατί έχουμε καταβάθος παρερμηνεύσει την ουσία της ισότητας.
Νίνα Γραμματικάκη
Η Γιορτή της γυναίκας ακούω από το ράδιο καθώς φτιάχνω τον καφέ. Φυσικά και θυμάμαι αυτή τη μέρα φυσικά και γνωρίζω τι γιορτάζουμε αυτή τη μέρα. Ανοίγω τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και βλέπω μικρές και μεγάλες γυναίκες να εύχονται χρόνια πολλά η μία στην άλλη. Ανοίγω τη μπαλκονόπορτα και βλέπω στον δρόμο να περπατάει ένας κύριος με μια μεγάλη ανθοδέσμη. Ανοίγω την τηλεόραση παντού χρόνια πολλά από γυναίκες που παλεύουν κάθε μέρα με τα θέλω τους για να ακολουθήσουν τις επιταγές μιας μόδας που τις θέλει κυρίως εγκεφαλικά «νεκρές».
Όχι δεν σκοπεύω να πω χρόνια πολλά σε αυτές τις γυναίκες. Αυτή η μέρα θεσπίστηκε για τις γυναίκες εκείνες που πάλεψαν και παλεύουν με δράκους, δράκους πάσης φύσεως. Για τις γυναίκες εκείνες που πάσχισαν για όσα εμείς σήμερα προσπερνάμε αδιάφορα. Αρνούμαι λοιπόν να πω χρόνια πολλά στις γυναίκες στη χώρα που πριν δυο μέρες αθώωσε τον Κασιδιάρη για το χαστούκι στη Λιάνα Καννέλη.
Δεν με ενδιαφέρουν τα πρόσωπα ούτε και οι πολιτικές τους πεποιθήσεις. Με συγκλονίζει η αθώωση μιας πράξης βίας η οποία είχε μάρτυρες εκατοντάδες του ελληνικού λαού. Τι ουσία έχει λοιπόν να λέμε χρόνια πολλά η μια στην άλλη όταν ζούμε σε μια χώρα που δεν καταδικάζει τη βία εναντίον μας; Τι σημασία έχει να ξενυχτήσουμε άλλη μια νύχτα βαμμένες και ντυμένες "γκόμενες" σε κάποιο ladies night event όταν ακόμα και σήμερα ένας άντρας μπορεί να σηκώσει το χέρι του εναντίον μας χωρίς να έχει καμία κύρωση;
Σας βεβαιώνω πως θα ήταν ακριβώς ίδια η αντίδραση μου και στην περίπτωση που στη θέση της Λιάνας ήταν ο Βαγγέλης. Η βία πρέπει να καταδικάζεται ανεξαρτήτως συνθηκών και συμμετεχόντων!
Η γυναίκα βασανίστηκε να αποκτήσει δικαιώματα που για τους άνδρες ήταν πάντα δεδομένα. Το δικαίωμα στην εκπαίδευση και στην εργασία το κατέκτησε με αγώνες, με αγώνες κατέκτησε και το δικαίωμα της ψήφου και όμως αρκετά χρόνια μετά, το γυναικείο φύλο θεωρητικά έχει κατοχυρώσει την ισότητα με το ανδρικό φύλο στην πράξη όμως βρίσκεται ακόμα πιο κάτω από αυτό.
Ευθύνη όμως για αυτή την κατάσταση έχουμε κυρίως εμείς οι γυναίκες γιατί από τη στιγμή που κατοχυρώσαμε θεωρητικά την ισότητα μας, την υπονομεύουμε κάθε μέρα ανεχόμενες καταστάσεις που δεν μας τιμούν. Την υπονομεύουμε πλασάροντας τον εαυτό μας σαν εργαλείο ηδονής γιατί έχουμε καταβάθος παρερμηνεύσει την ουσία της ισότητας.
Νίνα Γραμματικάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου