Ναι, είμαι! Βέβαια, σε μια Ευρώπη που τα μετρά όλα με το χρήμα, πάντα κάποιος θα βγαίνει φτωχός! Όμως ο δικός μου πλούτος, δεν μετριέται με το χρήμα. Ποτέ δεν μετρήθηκε έτσι. Απλά, τώρα μοιάζει να είναι η ώρα του απολογισμού.
Ο δικός μου πλούτος Ευρώπη, είναι στην ιστορία της χώρας μου.
Όταν πηγαίνω βόλτα στο Θησείο, περπατώ μέσα σ' αυτή την ιστορία!
Όλη η Ελλάδα απ' άκρη σ' άκρη, είναι ένας αρχαιολογικός χώρος. Παντού η ιστορία μας είναι ζωντανή και μιλά μαζί μου.
Έχω μια Ακρόπολη εγώ, που με βλέπεις άλλοτε με οίκτο και άλλοτε με αποστροφή!
Έχω ένα Ηρώδειο, μια Επίδαυρο...
Οι πρόγονοί μου, δημιούργησαν το θέατρο. Οι αρχαίοι Έλληνες τραγικοί, που κι εσύ τους γνωρίζεις και τους μελετάς είναι δική μου κληρονομιά, δική μου ρίζα!
Γνωρίζεις τους αρχαίους Έλληνες φιλόσοφους. Κι αυτοί, δική μου κληρονομιά είναι, όπως και οι νομπελίστες ποιητές μας. Εσύ Ευρώπη, τους έδωσες το νόμπελ, αλλά εγώ τραγουδούσα τα ποιήματά τους, εγώ μεγάλωσα μ' αυτά και αποτελώ μαζί με τους υπόλοιπους Έλληνες, τον μοναδικό λαό που είχε τόσο μεγάλη επαφή με νομπελίστες ποιητές στην καθημερινότητά του.
Τώρα που το σκέφτομαι και το όνομά σου στη δική μου κληρονομιά το οφείλεις! Ελληνικό είναι όπως και η παιδεία που δίνεις στα πανεπιστήμιά σου. Με κουβαλάς Ευρώπη στη μόρφωσή σου κι ας μοιάζει να θες να με εξαφανίσεις από το χάρτη σου...
Είμαι "πλούσια", γιατί έμαθα να κάνω τον πόνο μου τραγούδι και να μη λυγίζω! Έμαθα να τραγουδώ κάθε στιγμή της ζωής μου και να γλεντώ με κάθε ευκαιρία, έτσι απλά!
Είμαι πλούσια γιατί έχω το δημοτικό τραγούδι εγώ, που με συνδέει με τις ρίζες μου, τις πολλές μου ρίζες, μιας και γεννήθηκα σε μια χώρα σταυροδρόμι.
Έχω το νησιώτικο, που κάθε του στίχος είναι κι ένα αεράκι του Αιγαίου στ' αυτιά μου.
Έχω το ρεμπέτικο, που μιλά κατευθείαν στην ψυχή μου και την ποτίζει με λεβεντιά, με φιλότιμο και υπομονή.
Έχω το Ρίτσο, το Χατζιδάκι, το Θεοδωράκη. Έχω το Ζορμπά μέσα μου, Ζορμπάς κι εγώ! Ανοίγω τα χέρια μου και χορεύω σαν αετός, πότε χαμηλώνω και πότε σηκώνομαι, αλλά Ζω!
Και ζω "πλούσια", μ' ένα πλούτο που γράφεται σε κάθε κύτταρό μου ανεξίτηλα, γιατί είναι ζωντανός, αληθινός! Και είναι αυτός που με κρατά όρθια να αντιμετωπίζω τα όποια χτυπήματα...
Έχω μέσα μου κάτι από το Λεωνίδα και από τον Περικλή, κάτι από τον Τσιτσάνη και κάτι από τον Μπιθικώτση, όταν τραγουδούσε τη "Ρωμιοσύνη"...
Έχω κάτι από την επιβλητικότητα του Ολύμπου, την αντάρα του Αιγαίου όταν φυσά ο αγέρας, το ρομαντισμό από το ηλιοβασίλεμα της Σαντορίνης, τη λεβεντιά της Κρήτης, αλλά έχω και την επιμονή που έχει η φύση που γέννησε το απολιθωμένο δάσος της Λέσβου. Κι επιμένω να "πλουτίζω" από τον ήλιο, τους ανθρώπους μου και τον πολιτισμό των Ελλήνων, που κοιτάς με μισό μάτι...
Όσο τα έχω όλα αυτά, θα είμαι πλούσια και μάντεψε, αυτά κανείς δεν μπορεί να μου τα πάρει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου