Σάββατο 21 Μαρτίου 2015

Ζούμε σε έναν κόσμο

Unknown
Ζούμε σε έναν κόσμο γεμάτο βαθιές λακκούβες και ψηλά βουνά. Όχι δεν μιλάω για τα γεωγραφικά. Όχι.

Μιλάω για τις κοινωνικές ανισότητες. Μιλάω για τον διαχωρισμό μεταξύ των ανθρώπων. Μιλάω για αυτές τις βαθιές λακκούβες και τα ψηλά βουνά.

Θυμάμαι πολύ καλά από τα παιδικά μου χρόνια που οι δάσκαλοι για να μάθουμε να ξεχωρίζουμε τις φυλές και τις πέντε ηπείρους βάπτιζαν τους ανθρώπους με χρώματα. Τα Κινεζάκια κίτρινα, οι Ευρωπαίοι άσπροι, οι Ινδιάνοι κόκκινοι, οι Αφρικανοί μαύροι. Μίσησα τον εαυτό μου ακόμα και που το έγραψα.

Από μικρούς μας ποτίζουν με προκαταλήψεις και δεισιδαιμονίες. Τι νομίζεις είναι ο ρατσισμός;
Στρέφουμε την προσοχή μας επίτηδες αλλού δήθεν γιατί μας πειράζει που κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν στο κακό μάτι. Ο άνθρωπος είναι ο χειρότερος δαίμονας, το χειρότερο κακό, ειδικά όταν στρέφεται στον άλλο άνθρωπο δίπλα.


Απλώς το προσπερνάμε γιατί υποτίθεται πως τη ζωή δεν αξίζει να τη χαραμίζουμε για ασήμαντα πράγματα, γιατί στη ζωή δεν αξίζει να μας τραβά την προσοχή κάποιος πέρα από τον εαυτό μας.

Ζούμε σε έναν κόσμο που χτίζει ουρανοξύστες για να εμποδίσει τη θέα του ορίζοντα. Όχι δεν μιλάω για υλικά. Όχι.

Μιλάω για τους πανύψηλους τοίχους που οικειοθελώς κατασκευάζουν οι άνθρωποι σε απόσταση αναπνοής από το πρόσωπο τους. Μιλάω για τους ορίζοντες που ανήκουν στην ανθρωπιά και στην αλληλεγγύη.

Θυμάμαι από μικρά οι γονείς μας, μας προτρέπουν να γίνουμε γιατροί, αρχιτέκτονες, δικηγόροι. Να χτίσουμε πράγματα για να ζήσουμε εμείς και μόνο ΕΜΕΙΣ καλά. Κανείς ποτέ δεν μας είπε να γκρεμίσουμε τα εμπόδια που μας χωρίζουν από τους ανθρώπους του κόσμου όλου. Ποτέ κανείς!

Κανείς ποτέ δεν μας είπε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας με τον διπλανό μας για να πατάξουμε τη βία και τον ρατσισμό.

Από μικρούς μας πιπιλίζουν με εγωκεντρικά δήθεν δικά μας όνειρα, μας ταΐζουν με τροφή που δήθεν προορίζεται αποκλειστικά για μας. Κανείς ποτέ δεν μας εξήγησε πως κάποιος άλλος νοιάστηκε για το τι θα φάμε, για το πώς θα ζήσουμε πριν από εμάς. Και έτσι δεν ευγνωμονούμε τον συνάνθρωπο παρά μόνο σκεφτόμαστε ΕΜΑΣ.

Ο ρατσισμός είναι τρόπος ζωής. Ανάθεμα σε αυτούς που κατονόμασαν τα χρώματα.
Ο ρατσισμός πρέπει να καταδικαστεί. Ευλογία σ' αυτούς που θα τον πατάξουν πρώτοι!


Βασιλική Χαλιαμπάλια

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου