Νατάσα Κεφαλληνού
Ο κόσμος παραταγμένος στα πεζοδρόμια, δεξιά και αριστερά της μεγάλης λεωφόρου της πόλης. Ο ήχος των εμβατηρίων σου τρυπάει το μυαλό ξυπνώντας μνήμες που θα ήθελες να μείνουν για πάντα καταχωνιασμένες στο πιο βαθύ σημείο του μυαλού σου, εκεί που ούτε και η ψυχή σου θα μπορούσε να τις ανακαλύψει.
Και να, στο βάθος έρχονται οι πρώτοι! Τα άρβυλα τους λάμπουν, να μπορείς να ξυριστείς κοιτάζοντας τες, θυμάμαι μου έλεγαν στον στρατό... Οι στολές τους λάμπουν, πεντακάθαρες και φρεσκοσιδερωμένες. Αφού για μια στιγμή νομίζεις πως κουβάλησαν τις μανάδες των φαντάρων για να τις φροντίσουν...
Ο σχηματισμός άψογος,μπροστά παρελαύνουν οι ένδοξοι απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων Άριων. Παράστημα αρχαιοελληνικό, ύφος που θα έκανε ακόμα και τον Σταλόνε στο ''Ράμπο'' να μοιάζει με ανυπεράσπιστο γατάκι. Το μάτι βέβαια δικαιούται να παίζει λιγάκι δεξιά και αριστερά, τι στην ευχή, να μην κοζάρουν και κανα γκομενάκι τα παιδιά;
Μπαμ, μπουμ, κραπ, κρουπ, ο ήχος από τα άρβυλα άριστα συντονισμένος με το εορταστικό της ημέρας. Ανταγωνίζεται ακόμα και τον θόρυβο των μαχητικών αεροσκαφών που διαλύουν τον προϋπολογισμό του κράτους πραγματοποιώντας βουτιές από ψηλά πάνω στο κεφάλι σου. Μελωδία στα αυτιά του κάθε στρατοκράτη φανατικού, λες και η αρβύλα αποτελεί μέλος της Συμφωνικής Ορχήστρας της Βιέννης. Και σε τρομάζει όσο δεν πάει άλλο...
Οι επίσημοι στην ειδική εξέδρα τους είναι έτοιμοι να εκσπερματώσουν από την πολύ ηδονή με το θέαμα. Όσοι τουλάχιστον δεν έχουν αποκοιμηθεί ακόμα... Ο λοχαγός ονειρεύεται μετάθεση στο Γ.Ε.Σ., να πάψει επιτέλους να μουρμουρίζει κι εκείνη η γυναίκα του για τους αγρούς και τα χωράφια που εκστρατεύει όλα αυτά τα χρόνια υπηρετώντας την πατρίδα...
Και το φρόνημα μιας ολόκληρης χώρας στα ύψη, πίσω και τους φάγαμε τους αλλόθρησκους!
info-war.gr
Το έργο βέβαια έχει και πολλές διασκευές, όπως άλλωστε συμβαίνει με όλες τις επιτυχημένες παραστάσεις... Τα τελευταία χρόνια της συγκυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας - ΠΑ.ΣΟ.Κ., η ''πλέμπα'' απουσίαζε από τις μεγαλοπρεπείς αυτές παραστάσεις και σιδερόφραχτα κάγκελα σχημάτιζαν κλουβιά που έκλειναν μέσα τους αγρίους, ε συγνώμη, τους επίσημους ήθελα να πω...
Οι παρελάσεις μετονομάστηκαν σε ''εκδηλώσεις μούντζας'', ενώ μετά από μια παρέλαση στη Θεσσαλονίκη γεννήθηκε το ερώτημα που βασάνισε έναν ολόκληρο λαό: Ο ''αντιστασιακός'' Κάρολος Παπούλιας, ο επονομαζόμενος και ''δακρύβρεχτο μπιμπελό'', φορούσε πάνα όταν πολεμούσε τους Γερμανούς στην Κατοχή αφού, σύμφωνα με το βιογραφικό του, ήταν δεν ήταν δέκα χρονών τότε... Φέτος πάλι η νέα, αριστερή Κυβέρνηση μας υπόσχεται ένα φαντασμαγορικό θέαμα εφάμιλλο του επιπέδου μιας Έφης Θώδη ή των Βλάχικων της Βάρης... Νέα Κυβέρνηση, νέα ήθη! Τι κι αν εγώ θυμάμαι τα αντίστοιχης καρακιτσαρίας υπερθεάματα που οργάνωνε στο Καλλιμάρμαρο η χούντα, υπερθεάματα χαρακτηριστικά μιας ολόκληρης εποχής;
Κατάλοιπο μιας εθνικιστικής-μιλιταριστικής παράκρουσης δεκαετιών οι παρελάσεις δεν έχουν καμία απολύτως θέση σε μια δημοκρατική κοινωνία. Στην Ελλάδα ήλθαν από το φασιστικό καθεστώς του Μεταξά, στο πρότυπο των χιτλερικών παρελάσεων, για να καθιερωθούν μετά τον εμφύλιο πόλεμο προφανώς ως ένα ακόμα μέσο κατήχησης στα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη των ηττημένων.
Η αποθέωση του μιλιταρισμού και του αυταρχισμού! Και μας έμειναν από τότε αμανάτι, ως αποθέωση της διεκδίκησης του μηδενός και ως πεδίο εθνικιστικών και ξενοφοβικών εξάρσεων. Πρόσφατη άλλωστε είναι εικόνα των στρατιωτών των ειδικών δυνάμεων οι οποίοι φώναζαν κατά τη διάρκεια παρέλασης εμετικά ρατσιστικά συνθήματα παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Ιδιαίτερα σε ότι αφορά τις μαθητικές παρελάσεις, ο σχεδόν πάντοτε υποχρεωτικός χαρακτήρας της συμμετοχής των μαθητών σε αυτές υπό τον φόβο αντιποίνων από τη Διεύθυνση του σχολείου, στοιχειοθετεί έναν από τους πιο καταναγκαστικούς και αυταρχικούς προσανατολισμούς της εκπαίδευσης.
Ποιος άλλωστε μπορεί να ξεχάσει τις φοβερές τηλεμαχίες για το ποιος δικαιούται να κρατήσει τη σημαία σε αυτές καθώς και το τηλεκουτσομπολιό των μεσημεριανάδικων για το μήκος της φούστας και το ύψος του τακουνιού των παρελαυνόντων μαθητριών...
Για να μην αναφερθώ στις περιπτώσεις κανονικότατου bulling που υφίστανται από συμμαθητές και εκπαιδευτικούς οι κοντοί ή οι ευτραφείς μαθητές των τελευταίων σειρών της παρέλασης λόγω της εμφάνισης τους. Εκείνοι τέλος πάντων που χαλάνε τη μόστρα του σχολείου...
Το φαινόμενο των μαθητικών παρελάσεων καθιερώθηκε κατά τη διάρκεια της δικτατορίας Μεταξά. Ψηλά στην ιεράρχηση των προτεραιοτήτων του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου ήταν η ανάπτυξη της στρατιωτικής συνείδησης της νεολαίας και οι μαθητικές παρελάσεις αποτελούσαν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για τον Δικτάτορα να πετύχει τον στόχο του αυτό. Άλλωστε το φασιστικό μοντέλο που τόσο πολύ θαύμαζε ο Μεταξάς είχε πολύ ψηλά στις προτεραιότητες του τη διοργάνωση εντυπωσιακών παρελάσεων και έδινε πολύ μεγάλο βάρος στη στρατιωτική οργάνωση της νεολαίας με παρελάσεις, λαμπαδηφορίες, γυμναστικές επιδείξεις και άλλες τέτοιες γραφικότητες. Βέβαια ποτέ στην Ελλάδα το καθεστώς δεν κατάφερε να πλησιάσει την επιβλητικότητα των γιορτών που διοργάνωναν ο Μουσολίνι ή ο Χίτλερ αλλά η συνταγή των παραπάνω εφαρμοζόταν όσο καλύτερα επέτρεπαν οι συνθήκες. Ας μην ξεχνάμε πως την περίοδο εκείνη γεννιόταν και άκμαζε η Ε.Ο.Ν., μέσω της οποίας ασκούνταν ο οποιοσδήποτε καταναγκασμός επιθυμούσε το καθεστώς της 4ης Αυγούστου στα σχολεία...
Τα χρόνια πέρασαν και οι μαθητικές παρελάσεις σιγά σιγά εξισώθηκαν με τις στρατιωτικές μετατρέποντας την για οποιονδήποτε λόγο απουσία κάποιου μαθητή από αυτές σε αξιόποινη πράξη. Αλλά και στα χρόνια της μεταπολίτευσης καμία κυβέρνηση δε διανοήθηκε να αμφισβητήσει την αναγκαιότητα των υποχρεωτικών παρελάσεων. Χαρακτηριστικό είναι πως το μόνο που ζήτησε και πέτυχε σχετικά με το θέμα των παρελάσεων η Αριστερά είναι η συμμετοχή σε αυτές τμημάτων της Εθνικής Αντίστασης. Να περνάνε δηλαδή οι πρώην αγωνιστές δίπλα σε στρατιώτες...
Είναι καιρός να αλλάξουμε σελίδα και να καταργήσουμε επιτέλους αυτό το μεταξικό κατάλοιπο που ανήκει σε μια άλλη, γεμάτη βρώμα και δυσωδία, εποχή. Δεν μπορώ τελικά, όσο κι αν προσπαθώ, να φανταστώ σε τι εξυπηρετούν μια σύγχρονη κοινωνία εκδηλώσεις αυτής της μορφής.
Για να θυμόμαστε τον Μεταξά, τον Μουσολίνι και τον Χίτλερ; Ή μήπως τον αρχικό εμπνευστή τους, τον Φρειδερίκο της Πρωσίας;
Εδώ μπορείτε να διαβάσετε μια πλήρη και αναλυτική παρουσίαση της ιστορίας των παρελάσεων στην Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου