Δευτέρα 2 Μαρτίου 2015

Έξω

http%3A//www.sigmalive.com

Περπατούσε στο κέντρο της Αθήνας, χαμένη στους λογαριασμούς και σε ένα ταξίδι στην θάλασσα.
Φόρεσε τα ακουστικά της και σχεδόν ούρλιαζε τους στίχους από το αγαπημένο της "drop of water".
Κλώτσησε δύο - τρία φυλλάδια διαφημιστικών και χαμογέλασε σε έναν άγνωστο.
Ήπιε μονορούφι τον καφέ της και διέσχισε την Ερμού ως το εκκλησάκι.

Κοντοστάθηκε λίγο, χωρίς λόγο.
Από ένστικτο, ίσως ένιωσε την ανάγκη να "πιστέψει" στη πίστη της.
Πίσω της κάποιος σιγοτραγουδούσε έναν γνωστό σκοπό κι όταν γύρισε, ένα χάρτινο σπιτικό, δύο κουβέρτες κι ένα οικείο πρόσωπο.
Γραμμές που μαρτυρούσαν αγωνίες στο πρόσωπό του και ένα χαμόγελο ζεστό σαν ήλιος μες το καταχείμωνο.
Ένιωσε τα πόδια της να μουδιάζουν.



Τον πλησίασε και κάθισε δίπλα του, έμαθε το όνομά του και την πικρή ιστορία του.
Άνεργος 3 χρόνια, χωρίς οικογένεια και παιδιά, μία έξωση και ένα εγκεφαλικό που πέρασε "έξω" από το Αττικόν νοσοκομείο.
Και στην αρρώστια έξω.
Από παντού, έξω.

Ο κύριος Μιχάλης, ετών 63 (έμοιαζε 80 από τις κακουχίες), άνθρωπος του μεροκάματου, νοικοκύρης και με μια ευφράδεια λόγου και οξύτητα πνεύματος που μόνο με δάκρυα στα μάτια θα μπορούσες να τον κοιτάζεις.
Πιστεύεις στον Θεό; τη ρώτησε.
Κατέβασε τα μάτια της και του έγνεψε πως δεν πίστευε ίσως αρκετά κάτι τέτοιες ώρες.
Εκείνος πίστευε δυνατά.
Γι' αυτό και έστησε το χάρτινο σπιτικό του κοντά στο εκκλησάκι, εντάξει ίσως και για τους ανθρώπους είπε, ήταν περισσότερο ευάλωτοι εδώ.
Ίσως και λίγο πιο πολύ "αλληλέγγυοι".

Τον έπεισε να περπατήσουν εώς την πλατεία και από εκεί να βρουν ένα μέρος να φιλοξενηθεί.
Την κρατούσε αγκαζέ και της ψιθύριζε "την ευχή μου, παιδί μου"

Ο κυρ Μιχάλης βρήκε δουλειά  και κατάφερε να νοικιάσει ένα μικρό σπίτι στην Κυψέλη. Ψέλνει κάθε Κυριακή στο εκκλησάκι της Ερμού και χαμογελάει με τη ψυχή του.
Εκείνη τον φιλοξενεί κάθε Σαββατοκύριακο στο σπίτι της και την μαθαίνει σκάκι.
Οικογένεια επίκτητη.

Αγάπη μοναδική, ΕΞΩ από τα συνηθισμένα...


Missy Merida

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου