Ελπίδα στην αλλαγή, ελπίδα στο καινούριο

Πολλή κουβέντα γύρω από την αξιοπρέπεια τελευταία και φαίνεται να είναι αυτό που όλοι λίγο πολύ, φοβόμαστε μη χαθεί από τη ζωή μας. Είναι αυτό που ο καθένας, όσο γενικά κι αν το είχε στο μυαλό του, το είχε ενσωματωμένο στην καθημερινότητά του και λειτουργούσε με βάση αυτό.

Ήταν η αξιοπρέπεια εκείνη που έβγαλε τον λαό από τα σπίτια του και τον σήκωσε από τον καναπέ, για να πάει στις πλατείες, στην κατειλημμένη ΕΡΤ και σε άλλα τόσα ραντεβού με τη δημοκρατία.

Ήταν το “ΩΣ ΕΔΩ” που έβγαλε τον λαό από τη συνήθεια της οικογενειοκρατίας που άλλαξε μυαλά και σκέψεις, που τάραξε λίγο τα νερά. Μέσω του ζητούμενου της αξιοπρέπειας, που ήταν από τα βασικά που επιδιωκόταν να στερηθούμε, έκανε την εμφάνισή του και άλλο ένα ξεχασμένο ή καλύτερα ποδοπατημένο αίτημα, αυτό της δημοκρατίας.


Η κραυγή για πραγματική δημοκρατία ήταν αυτή που κράτησε μία ολόκληρη κοινωνία αξιοπρεπή. Γνώμες ακούστηκαν πολλές κι ακόμα περισσότερες συζητήσεις έγιναν για το τι είναι αυτό που κάποιοι έβγαλαν στην επιφάνεια, τόσο αυθόρμητα και τόλμησαν να το διεκδικήσουν, χωρίς να ξέρουν τι ακριβώς είναι ή πώς ακριβώς κατακτάται ή ακόμα με ποιους όρους θεμελιώνεται.

Είναι η δημοκρατία αυτό που ακόμα και σήμερα αναζητάει ο καθένας μας και είναι αυτό που αγωνιωδώς προσπαθούμε όλοι λίγο ή πολύ να φωνάξουμε ότι θέλουμε να κυριαρχήσει. Δεν ξέρω αν είναι εύκολο να νοηματοδοτηθεί κάτι τέτοιο γιατί εν έτει 2015 (πια) ο όρος δημοκρατία περιέχει πολλά παραπάνω από παλιότερα.

Περιέχει ανάγκη να σηκωθούμε στα πόδια μας, χωρίς να φοβόμαστε μήπως κάποιος μας ξανακλωτσήσει, ανάγκη να είμαστε όλοι ίσοι, σημαίνει αγώνα για δικαιώματα, αγώνα για μέλλον, αγώνα συνολικά του λαού να ξανασηκωθεί και να χτίσει τη χώρα όπως την ονειρεύεται και όπως την έχει ανάγκη.

Είναι καταλυτικός παράγοντας για την αλλαγή η νεολαία;

Σε μία περίοδο σαν αυτή δεν είναι λογικό να είσαι κομμάτι της σαπίλας και όχι της αλλαγής. Η νεολαία είναι αυτή που πρέπει να αλλάξει το τοπίο, είναι αυτή που οφείλει στον εαυτό της και στους επόμενους ένα καλύτερο αύριο. Ξέρω ότι γίνεται πολλή κουβέντα για τη νέα γενιά τελευταία και ότι μπορεί να καταντάει κουραστικό, αλλά μέσα από την τρομοκρατία που αυτή υφίσταται είναι σημαντικότερο από ποτέ να είναι αυτή και η πρώτη που θα ξεπεράσει τον φόβο.

Η τρομοκρατία της νεολαίας είναι το καλύτερο χαρτί του συστήματος τα τελευταία χρόνια. Είναι πιο εύκολο το καινούριο να φοβάται το κατεστημένο, να εξαφανίζεται από τον χάρτη, να μην μιλάει γιατί θα έχει επιπτώσεις, να φεύγει γιατί ασφυκτιά να μένει.

Πρέπει όμως να υπάρχει ελπίδα και η ελπίδα ξεκινάει από το κάτι καινούριο. Αν θέλουμε να ελπίζουμε, και είναι το κύριο αίτημα της νεολαίας αυτό, οφείλουμε να διαλέξουμε στρατόπεδο και οφείλουμε να μιλήσουμε ξεκάθαρα. Όλοι είμαστε τώρα πιο υπεύθυνοι από ποτέ.

Έχουμε δικαίωμα να κάνουμε και λάθη, άλλωστε οι παλιότεροι έκαναν περισσότερα, δεν έχουμε δικαίωμα όμως να μείνουμε στα ίδια. Πρέπει να γίνουμε πιο θαρραλέοι, να βγούμε μπροστά και να αφήσουμε πίσω καθετί παλιό.

Είμαστε αυτοί που πρέπει να (επανα)νοηματοδοτήσουμε αξίες όπως η αξιοπρέπεια, η δημοκρατία, η ελευθερία κι ας είναι έννοιες που μπορεί να μην τις ζήσαμε στην πράξη ποτέ.

Να δώσουμε τη μάχη για την αλλαγή

Φαίνεται στην περίοδο που διανύουμε ότι έχουμε μεγάλες μάχες να δώσουμε και μία από τις μεγαλύτερες είναι αυτή με τον εαυτό μας. Θα αναμετρηθούμε με φοβίες και συνήθειες, με θεούς και δαίμονες.

Μια πρώτη μάχη θα είναι καλώς ή κακώς και οι εκλογές και αυτό όχι για να υπάρξει απλά μία εκλογική νίκη αλλά για να δοθεί το μήνυμα από όλους μας ότι είμαστε αποφασισμένοι να τα αλλάξουμε όλα και η κάθε είδους αλλαγή θα περάσει από τα χέρια μας.

Ό,τι έρχεται μπορεί και να φύγει ή αλλιώς ό,τι φέρουμε μπορούμε και να το διώξουμε, σημασία έχει να μη φοβηθούμε να κάνουμε νέες επιλογές. Οι επιλογές μας όμως να θυμόμαστε ότι πρέπει να στηριχτούν από εμάς και όχι το αντίθετο, να αποφασίσουμε ότι θα πάρουμε την τύχη μας στα χέρια μας. Να αποφασίσουμε χωρίς φόβο και μακρυά από εκβιασμούς.

Σε τόσο παράξενα θαυμάσιες μέρες σαν αυτές που ζούμε, χαρακτηριστικά όπως το θάρρος, η επιμονή και ο αγώνας (προσωπικός και συλλογικός) θα είναι αυτά που θα διώξουν στερεότυπα και φοβίες μακρυά.

Αν θέλουμε να δημιουργήσουμε κάτι νέο, ας κάνουμε το πρώτο βήμα κι ας γίνουμε όλοι μαζί νεολαίοι και μη, καθρέφτης της αξιοπρέπειας, της δημοκρατίας και της αλλαγής, έτσι όπως την ονειρευόμαστε και τη θέλουμε εμείς.

Eirhnh Vos