Η γενιά του Αλέξη

Τα χρόνια πέρασαν.
Τα παιδιά της γενιάς του Αλέξη μεγάλωσαν. Άλλα σπούδασαν, άλλα έπιασαν δουλειά, τα πιο πολλά μπήκαν στο περιθώριο μιας βάρβαρης ανεργίας...
Μα η φωτιά που άναψε μέσα τους εκείνο τον Δεκέμβρη του '08 δεν έπαψε ποτέ να καίει. Και το βλέμμα τους παρέμεινε λαμπερό και καθάριο παρόλα τα δακρυγόνα που του έριξαν για να το νικήσουν.

Η γενιά του Αλέξη βγήκε και πάλι στους δρόμους.
Βγήκε για τον Αλέξη της. Βγήκε για τον Νίκο Ρωμανό, τον φίλο του που στα χέρια του ξεψύχησε ο Αλέξης, που ζητάει το αυτονόητο. Το δικαίωμα ενός εικοσάχρονου στη μόρφωση.

Βγήκε για όλους εμάς που δεν τολμάμε να ξεμυτίσουμε από τη σιγουριά του καναπέ μας. Και που περιμένουμε κάποιον να μας σώσει θυσιάζοντας τον εαυτό του, δίχως κανένα κόστος για εμάς.


Βγήκε για όλα εκείνα που παλεύουν με μανία για να της στερήσουν. Για την αξιοπρέπεια της. Για τις αξίες της και τα ιδανικά της.
Μα πάνω απ' όλα βγήκε ξανά στους δρόμους για να πάρει πίσω την κλεμμένη της ζωή και τα χαμένα της όνειρα.

Απέναντι της το Σύστημα έστειλε και πάλι τα σκυλιά του. Με ή χωρίς τις στολές τους...
Τα έστειλε για να σκοτώσουν ότι μισεί περισσότερο. Τη φρεσκάδα και το χαμόγελο.
Τα έστειλε για να βάλουν και πάλι φωτιά στα όνειρα των νέων. Και να τα σκοτώσει όπως κάνει πάντοτε.
Τα έστειλε για να υπερασπιστούν τον σάπιο και κακοφορμισμένο τρόπο ζωής της. Μιας ζωής βυθισμένης μέσα στο χρήμα και τη βρωμιά.
Με ή χωρίς στολές...

Μα πια κανείς δεν τους φοβάται!
Γιατί αυτή η γενιά είναι η γενιά του Αλέξη...

Για τη δημιουργία του βίντεο που συνοδεύει το κείμενο χρησιμοποιήθηκαν τόσο ελεύθερες φωτογραφίες που κυκλοφορούν στο Διαδίκτυο όσο και φωτογραφίες που είναι μια ευγενική παραχώρηση του φωτογράφου Αγγέλου Μπαράι, τον οποίο τόσο το enfo.gr όσο και ο υπογράφων προσωπικά ευχαριστούν θερμά για τη βοήθεια του.

Στέφανος Μαντζαρίδης