Τα τελευταία χρόνια, ο κιτρινισμός και η δημοσιογραφία της κλειδαρότρυπας έχουν υποχωρήσει στη χώρα μας. Ίσως αυτό να οφείλεται στην δυναμική παρουσία των πολιτών στα social media, ίσως να οφείλεται στο ότι τα αμείλικτα προβλήματα της καθημερινότητας -μετά την χρεοκοπία της χώρας- δεν επιτρέπουν πια τέτοιες «πολυτέλειες», ίσως και στα δυο μαζί.
Ακόμα κι αν αυτό οφείλεται στην αδιαφορία που επιβάλλει ο προσωπικός αγώνας για επιβίωση στον καθένα μας, είναι ένα θετικό βήμα για την κοινωνία.
Βέβαια, αν και οι περισσότεροι πολίτες δείχνουν να «ωριμάζουν» σε τέτοια θέματα -και να μην ασχολούνται πια με τις προσωπικές ζωές των συνανθρώπων τους-, υπάρχουν κάποιοι που είναι αμετανόητοι.
Ειλικρινά, δεν καταλαβαίνω τι νόημα έχει να παίρνεις δημοσιεύματα περιθωριακών εντύπων και περιθωριακών τηλεοπτικών εκπομπών -με ελάχιστη απήχηση στους πολίτες- και να τα φέρνεις στο προσκήνιο, για να τα καταδικάσεις.
Μπορεί να μην παρακολουθώ πια τηλεόραση αλλά θυμάμαι πως υπήρχαν σατιρικές -και άλλες- εκπομπές που παρουσίαζαν αποσπάσματα από λούμπεν εκπομπές άλλων μικρών και μεγάλων καναλιών, για να κοροϊδέψουν όσους συμμετείχαν σε αυτές τις εκπομπές.
Το μόνο που κατάφερναν ήταν να κάνουν γνωστούς σε όλους κάτι απίθανους τύπους και κάτι βίζιτες.
Σκέφτομαι πως κάποιοι από αυτούς που εξανίστανται με την χυδαιότητα περιθωριακών εντύπων και τηλεοπτικών εκπομπών, κατά βάθος γουστάρουν τρελά αυτή την χυδαιότητα.
Και αναζητούν μια ευκαιρία για να την αναπαράγουν.
Ίσως πάλι να θεωρούν πως δείχνοντας τους χυδαίους, οι ίδιοι γίνονται αξιοπρεπείς και ξεχωριστοί.
Σε κάθε περίπτωση, το δάχτυλο που σηκώνουν δείχνει τους εαυτούς τους.
(Μπορεί ο αυριανισμός να έχει υποχωρήσει -ή να μην έχει πια τόση απήχηση- αλλά την θέση του έχει πάρει η απανθρωπιά. Και δεν ξέρω τι από τα δυο είναι χειρότερο. Αλλά αυτό είναι θέμα ενός άλλου κειμένου.)
pitsirikos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου